Kazimierz Drecki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Drecki
porucznik rezerwy broni pancernych porucznik rezerwy broni pancernych
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1895
majątek Zofiówka, woj. lubelskie

Data i miejsce śmierci

1940
Katyń

Przebieg służby
Lata służby

przed 1917–1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

I Korpus Polski w Rosji

Jednostki

1 pułk ułanów Krechowieckich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Medal Niepodległości

Kazimierz Drecki (ur. 4 marca 1895[1] w majątku Zofiówka, woj. lubelskie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – porucznik rezerwy broni pancernych Wojska Polskiego, ziemianin, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Józefa i Stefanii z Michalewskich[2]. Absolwent męskiej Szkoły Lubelskiej im. St. Śliwińskiego w Lublinie, gdzie uzyskał maturę (1914). Studiował na Kursach Przemysłowo-Rolniczych w Warszawie i na Wydziale Rolniczym Politechniki w Moskwie[3], ukończył SGGW w Warszawie. Członek rzeczywisty korporacji Polskiej Korporacji Akademickiej Aquilonia[4]. Żołnierz I Korpusu Polskiego gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. Od 1918 w Wojsku Polskim. Wstąpił na ochotnika do 1 pułku ułanów Krechowieckich i uczestniczył w kampanii lwowskiej i na Wołyniu. W 1919 awansował na stopień wachmistrza. Od marca do maja 1920 służył w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Następnie powrócił do 1 puł biorąc udział w wojnie 1920 r. m.in. walcząc pod Zamościem z bolszewicką Armią Konną Budionnego.

Po zakończeniu działań wojennych przeszedł do rezerwy w stopniu chorążego (1921). W 1924 r. (po odbytych ćwiczeniach rezerwistów) otrzymał nominację na podporucznika. W 1930 odbył pięciotygodniowy kurs w Centrum Wyszkolenia Broni Pancernych w Modlinie, otrzymując przydział do 8 dywizjonu samochodowego w Bydgoszczy.

29 stycznia 1932 roku został mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 2 stycznia 1932 roku i 17. lokatą w korpusie oficerów rezerwy samochodowych. Posiadał wówczas przydział do kadry 8 dywizjonu samochodowego[5]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lublin Powiat. Nadal posiadał przydział w rezerwie do kadry 8 dywizjonu samochodowego[6].

W kampanii wrześniowej walczył w Lublinie (w łączności)[3]. Wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku i 28 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[7] – lista wywózkowa LW 052/2 poz. 59, akta osobowe nr 1985[8]. Został zamordowany między 30 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[7]. Nie rozpoznany przy ekshumacji w 1943. Krewni do 1956 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie[7].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Gospodarował w majątku Krzesimów, pow. lubelski. Żonaty z  Anną Marią Wichlińską herbu Zabawa (ur. 22.02.1903 Tuczno, zm. 28.04.1984 Warszawa)[9]. Miał dwoje dzieci, córkę Krystynę Marię Drecką pseudonim „Iza” (uczestnik powstania warszawskiego)[10] i syna Włodzimierza Marię pseudonim „Kawka” (poległ w powstaniu warszawskim)[11].

Jego majątek (pałac i ziemię, 544 hektarów) znacjonalizowano[12].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

  • Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień kapitana. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Symboliczna Mogiła Katyńska na cmentarzu w Lublinie, ul. Lipowa 16[13].
  • Inskrypcja upamiętniająca śmierć Kazimierz Dreckiego na cmentarzu parafialnym w Mełgwi, na płycie grobowca rodziny Dreckich.
  • Dąb Pamięci posadzony przez: Stowarzyszenie Forum Polskie Stowarzyszenie „Na Chełmskiej”, na ul. Lwowskiej w Chełmie. Certyfikat nr 000839/002649/WE/2009[14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ akt chrztu nr 158 [online], szukajwarchiwach.pl [dostęp 2020-08-04].
  2. ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 115.
  3. ↑ a b Kazimierz Drecki | Lista pomordowanych | Katyń - Korporanci w mogiłach katyńskich [online], katyn.korporant.pl [dostęp 2020-07-09].
  4. ↑ PUBLIK, Archiwum Korporacyjne - Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich [online], www.archiwumkorporacyjne.pl [dostęp 2017-08-29].
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 1 lutego 1932 roku, s. 114.
  6. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 182, 708.
  7. ↑ a b c УБИТЫ В КАТЫНИ, 2015, s. 313.
  8. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 708.
  9. ↑ Wichlińska Justyna [online], kujawy-zachodnie [dostęp 2017-08-29] (ang.).
  10. ↑ Powstańcze Biogramy - Krystyna Drecka [online], www.1944.pl [dostęp 2017-08-29] (ang.).
  11. ↑ Marek Jerzy Minakowski, Kazimierz Drecki [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2017-08-29].
  12. ↑ Majątki, fabryki i manufaktury skonfiskowane po 22 lipca 1944 roku. Województwo Lubelskie, [w:] Tomasz Osiński, Repetorium dóbr zrabowanych w PRL, 2017, s. 23.
  13. ↑ Konrad Makowski, Miejsca Pamięci Narodowej :: Cmentarz Lipowa Lublin [online], dormitorium.lublin.pl [dostęp 2017-08-29] (pol.).
  14. ↑ Tomasz Lewandowski, Adam Nielski, Katyń - strona główna [online], www.katyn-pamietam.pl [dostęp 2017-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-31] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Drecki&oldid=70692342”