Konstancjusz Kunz
| Stefan Kunz | |
| zakonnik, prezbiter, przeor, definitor przeor sześćsetlecia | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
16 maja 1934 |
| Data i miejsce śmierci |
29 października 2021 |
| Miejsce pochówku | |
| Przeor klasztoru paulinów na Jasnej Górze | |
| Okres sprawowania |
10 czerwca 1978(dts)– |
| Definitor generalny Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika | |
| Okres sprawowania |
1984–1990[1] |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
13 sierpnia 1962 |
| Diakonat |
1 lipca 1964 |
| Prezbiterat |
29 czerwca 1965 |
Konstancjusz Kunz (właściwie Stefan Kunz; ur. 16 maja 1934 w Pakości, zm. 29 października 2021 w Częstochowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, paulin, dwukrotny przeor klasztoru paulinów na Jasnej Górze, nazywany przeorem sześćsetlecia, definitor generalny Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika oraz przeor i proboszcz parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Biechowie[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Stefan Kunz urodził się 16 maja 1934 w Pakości (archidiecezja gnieźnieńska) w rodzinie wielodzietnej jako syn Mariana i Agnieszki z domu Łączna[2]. 23 maja 1934 został ochrzczony w kościele św. Bonawentury z Bagnoregio w Pakości[2]. W rodzinnej miejscowości uczęszczał do szkoły podstawowej, a po jej ukończeniu w 1949 podjął dalszą naukę w zasadniczej szkole zawodowej, pracując jednocześnie w Pomorskich Zakładach Przemysłu Wapienniczego w Piechcinie jako urzędnik biurowy[2].
Idąc za głosem powołania we wrześniu 1953 wstąpił do zakonu franciszkanów, gdzie został bratem zakonnym w klasztorze w Panewnikach, po czym w 1955 przerwał nowicjat i wystąpił ze zgromadzenia. 26 czerwca 1955 wstąpił do zakonu paulinów, rozpoczynając we wrześniu roczny nowicjat w Żarkach-Leśniowie, a 26 sierpnia 1956 złożył tam pierwsze śluby zakonne, przyjmując imię zakonne Konstancjusz[2]. Następnie podjął studia w Wyższym Seminarium Duchownym Paulinów w Krakowie na Skałce, a jednocześnie korespondencyjnie uczył się w Liceum Ogólnokształcącym w Warszawie[2]. Profesję wieczystą złożył 13 sierpnia 1962 na Jasnej Górze, po czym 21 marca 1964 przyjął subdiakonat w kościele św. Wincentego à Paulo w Krakowie[2]. 1 lipca 1964 otrzymał diakonat, a 29 czerwca 1965 przyjął święcenia prezbiteratu na Jasnej Górze[2] z rąk bp. Stefana Bareły. Ze względu na słaby stan zdrowia przebywał następnie na leczeniu w sanatorium, w Bystrej, po czym został mianowany duszpasterzem młodzieży na Jasnej Górze przy kaplicy św. Józefa na Halach[2]. Następnie 29 sierpnia 1967 decyzją przełożonych został przeniesiony jako wikariusz do paulińskiej parafii św. Jana Chrzciciela w Łęczeszycach, w której przebywał do 18 czerwca 1970, powracając później na Jasną Górę[2]. 28 lutego 1972 został skierowany do sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Biechowie, zostając przeorem klasztoru i proboszczem w tej parafii[2]. Dzięki jego staraniom 12 września 1976 obraz Matki Bożej z tego sanktuarium został ukoronowany przez Prymasa Polski, kard. Stefana Wyszyńskiego, późniejszego błogosławionego[2].
Po kolejnym powrocie 19 kwietnia 1977 na Jasną Górę, decyzją generała zakonu o. Józefa Stanisława Płatka OSPPE został 10 czerwca 1978 mianowany przeorem jasnogórskim (pełniąc ją przez dwie kadencje)[2]. Będąc przeorem zorganizował w 1982 obchody 600-lecia fundacji klasztoru oraz wiele innych działań na rzecz sanktuarium jasnogórskiego (m.in. odnowienie ołtarza głównego w kaplicy Matki Bożej, powstanie Muzeum 600-lecia (3 maja 1982)[3], zlecenie pracy nad wykonaniem monstrancji 600-lecia, sukienki 600-lecia[4] czy budowy „Domu Pielgrzyma im. Jana Pawła II”[5]; założenie Wydawnictwa Paulinianum (późniejszy jego dyrektor[1]) czy czasopisma „Jasna Góra”)[2]. Przyczynił się do przygotowania pierwszej pielgrzymki papieża Jana Pawła II na Jasną Górę w 1979, sprowadzenia gobelinów do Sali Papieskiej, wykonania tablicy upamiętniającej pielgrzymkę oraz pobyt papieża Jana Pawła II na Jasnej Górze[2]. W 1984 po przekazaniu urzędu przeora następcy, został przez kapitułę generalną wybrany definitorem generalnym zakonu (1984–1990[1])[2]. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie 29 października 2021 w Częstochowie[6], po czym 3 listopada odbyły się pod przewodnictwem bp. Andrzeja Przybylskiego uroczystości pogrzebowe w bazylice jasnogórskiej[2], po których został pochowany na częstochowskim cmentarzu św. Rocha w mogile ojców paulinów (sektor 65, nr rzędu 1, nr mogiły 1 → śp. Stefan Kunz).
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
Jest autorem przede wszystkim modlitewników maryjnych oraz współautorem przewodników po sanktuarium jasnogórskim.
- Stefan Konstancjusz Kunz, O Matce i Królowej Polaków. Refleksje, modlitwy i pieśni, Częstochowa, Rzym: Zakon paulinów, 1982, OCLC 749259992.
- Jan Paweł II (zebrał teksty i do druku przygotował Józef Stanisław Płatek, wyboru zdjęć dokonał Konstancjusz Stefan Kunz): Jasnogórski Pielgrzym - Jan Paweł II. Częstochowa: Zakon paulinów, 1986. OCLC 749402803.
- Konstancjusz Kunz, Korneliusz Jemioł, Jarosław Obroślak, Modlitwy i pieśni do Matki Bożej Jasnogórskiej, wyd. 3, poszerzone, Częstochowa: Zakon paulinów, 1988, OCLC 834735799.
- Stefan Konstancjusz Kunz, Modlitewnik maryjny. Uwielbia dusza moja Pana, wyd. 1, Warszawa: Instytut Prasy i Wydawnictw Novum, 1990, OCLC 860501000.
- Konstancjusz Kunz, Tyś wielką chlubą naszego narodu. Praca zbiorowa pod redakcją Konstancjusza Kunza, Częstochowa: Wydawnictwo zakonu paulinów, 1991, OCLC 165546577.
- Jerzy Tomziński, Stefan Konstancjusz Kunz, Przewodnik po Jasnej Górze, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum, 1997, ISBN 83-87055-16-6, OCLC 749246196.
- Jan Pach i inni, Jasna Góra Częstochowa, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum, 1998, ISBN 83-87055-22-0, OCLC 749258052.
- Stefan Konstancjusz Kunz, Modlitewnik jasnogórski. Wielbi dusza moja Pana, wyd. 6, skrócone, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum, 2003, ISBN 83-87055-66-2, OCLC 749405220 [zarchiwizowane z adresu 2021-11-17].
- Stefan Konstancjusz Kunz, Cuda i łaski zdziałane za przyczyną Jasnogórskiej Matki Bożej dawniej i dziś, wyd. 2, poprawione, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum, 2005, ISBN 83-89734-23-0, OCLC 749463562.
- Józef Kuffel, Stefan Konstancjusz Kunz, Od ślubów królewskich i Jasnogórskich Ślubów Narodu do zawierzenia Jana Pawła II: 1656, 1946, 1956, 1966, 1979, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum, 2006, ISBN 83-89843-13-7, OCLC 749403661 [zarchiwizowane z adresu 2022-05-18].
- Stefan Konstancjusz Kunz, Nowenna do Matki Bożej Jasnogórskiej, wyd. 6 poszerz., Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum, 2007, ISBN 978-83-89843-33-3, OCLC 749623343 [zarchiwizowane z adresu 2022-06-27].
- Józef Kuffel, Stefan Konstancjusz Kunz, Od Teb przez naddunajskie pustelnie do jasnych wzgórz. Zarys dziejów Paulinów na przestrzeni prawie ośmiu wieków, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum, 2009, ISBN 978-83-89843-54-8, OCLC 751111460 [zarchiwizowane z adresu 2021-11-16].
- Jerzy Tomziński, Stefan Konstancjusz Kunz, Dzieje Jasnej Góry i Cudownego Obrazu. Przewodnik po sanktuarium, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum, 2010, ISBN 978-83-89843-59-3, OCLC 804525713 [zarchiwizowane z adresu 2022-09-27].
- Józef Kuffel, Stefan Konstancjusz Kunz, Papież Maryjnego zawierzenia - św. Jan Paweł II, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum, 2014, ISBN 978-83-62545-69-8, OCLC 903379196.
- Jerzy Tomziński, Stefan Konstancjusz Kunz, Mały przewodnik po Jasnej Górze, wyd. 2, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum, 2015, ISBN 978-83-63614-56-0, OCLC 1150432586 [zarchiwizowane z adresu 2021-11-17].
- Józef Kuffel, Stefan Konstancjusz Kunz, Ilustrowany śpiewnik jasnogórskiego pielgrzyma, Częstochowa: Wydawnictwo Paulinianum, 2016, ISBN 978-83-62545-67-4, OCLC 956579984 [zarchiwizowane z adresu 2022-09-27].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Wydawnictwo Paulinianum, [w:] Biuro prasowe Jasnej Góry [online], jasnagora.com [zarchiwizowane 2016-06-23].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Pogrzeb śp. o. Konstancjusza Kunza - rozsławiał Maryję i Jasną Górę, [w:] Biuro prasowe Jasnej Góry [online], jasnagora.com, 3 listopada 2021 [zarchiwizowane z adresu 2021-11-16].
- ↑ Muzeum 600-lecia Jasnej Góry w Częstochowie [online], orlegniazda.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-12-08].
- ↑ Sukienki Cudownego Obrazu, [w:] Biuro prasowe Jasnej Góry [online], jasnagora.com, 4 października 2005 [zarchiwizowane z adresu 2021-11-16].
- ↑ Położył kamień pod jasnogórski Dom Pielgrzyma, [w:] Biuro prasowe Jasnej Góry [online], jasnagora.com, 3 czerwca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2021-11-16].
- ↑ Zmarł o. Konstancjusz Kunz były przeor Jasnej Góry, [w:] Biuro prasowe Jasnej Góry [online], jasnagora.com, 29 października 2021 [zarchiwizowane z adresu 2021-11-16].