Kościół Matki Boskiej Śnieżnej we Lwowie
.jpg) Kościół Matki Boskiej Śnieżnej | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||
| Wezwanie |
Matki Boskiej Śnieżnej | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Lwowa  | |||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||||||||||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||||||||||||
 49°50′42,11″N 24°01′48,84″E/49,845031 24,030233
| |||||||||||||
Kościół Matki Boskiej Śnieżnej we Lwowie – jest położony przy ul. Śnieżnej 2 (ukr. вулиця Сніжна 2). Po 1945 zamknięty i przeznaczony na magazyn a następnie na Muzeum Fotografii. W poł. lat 90., po odzyskaniu przez Ukrainę niepodległości, kościół przekazano ukraińskiej cerkwi greckokatolickiej. Nosi on wezwanie Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i jest prowadzony przez oo. Redemptorystów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Kościół Matki Boskiej Śnieżnej jest najstarszym katolickim kościołem Lwowa. Został wzniesiony przez osadników niemieckich przed 1340. Kościół otrzymał wezwanie Matki Boskiej Śnieżnej, tj. kultu nawiązującego do bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie, według którego papież Liberiusz i rzymianin Jan ujrzeli we śnie Matkę Boską, która powiedziała im, że w miejscu, w którym w środku lata spadnie śnieg, zostanie zbudowany kościół.
Do czasu zbudowania katedry kościół Matki Boskiej Śnieżnej był kościołem parafialnym. W 1415 arcybiskup Jan Rzeszowski przeniósł parafię do katedry a posługę w kościele objęło kolegium wikariuszy archikatedralnych. Patronat należał do rady miasta Lwowa. Po pożarach w latach 1623 i 1683 kościół był przebudowywany.
W 1763 przy kościele utworzono ponownie parafię.
W 1772 arcybiskup Wacław Sierakowski podniósł kościół do rangi kolegiaty. Była to trzecia kolegiata w archidiecezji lwowskiej, po stanisławowskiej i żółkiewskiej. Składała się ona z trzech prałatur – prepozytury, scholasterii i kantorii oraz trzech kanonii gremialnych. Prałatury otrzymały uposażenia. Z okazji zmiany statusu wnętrze świątyni zostało odrestaurowane i pokryte polichromiami, których autorem był prawdopodobnie Marcin Stroiński. W 1780 arcybiskup Sierakowski dokonał aktu konsekracji kolegiaty. W 1785, po zniesieniu przez cesarza Józefa II kolegiat, kościół Matki Boskiej Śnieżnej stał się ponownie kościołem parafialnym. W następnych dziesięcioleciach kościół podupadł.
W latach 1888–1892 dokonano przebudowy kościoła w stylu neoromańskim pod kierunkiem Juliana Zachariewicza. Ściany pokryto mozaiką o tematyce maryjnej. Poddano renowacji ołtarz. Z Innsbrucka sprowadzono witraże. Przed kościołem ustawiono rzeźbę ze sceną Niepokalanego Poczęcia Maryi, prawdopodobnie autorstwa Pinsla.
W latach 90. miała miejsce kolejna renowacja świątyni; w jej trakcie nad wejściem umieszczono płaskorzeźbę ikony Matki Boskiej Nieustającej Pomocy.
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Kościół Matki Boskiej Śnieżnej jest niewielką jednonawową świątynią, zwieńczoną wysoką sygnaturką, mającą od wschodu wydłużone, wielobocznie zamknięte prezbiterium a od zachodu kruchtę. Wnętrze zostało pozbawione neogotyckich polichromii z XIX w. a ściany są pomalowane na gładko.
Zachowały się ołtarze – główny i dwa boczne, balkoniki w prezbiterium, wystrój rzeźbiarski oraz przykłady kowalstwa artystycznego – kraty i kandelabry. Ołtarze przystosowano do kultu wschodniego a przed ołtarzem głównym ustawiono ikonostas wykonany w stylu neogotyckim, nawiązującym do dawnego ołtarza[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Chanas, Janusz Czerwiński, Lwów, Przewodnik turystyczny, wyd. Ossolineum, Wrocław 1992, ISBN 83-04-03913-3
- Bartłomiej Kaczorowski, Zabytki starego Lwowa, wyd. Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1990, ISBN 83-85083-02-2
- Aleksander Medyński, Lwów. Przewodnik dla zwiedzających miasto, wyd. nakładem autora, Lwów 1937