Luciano Chiarugi
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Luciano Chiarugi (ur. 13 stycznia 1947 w Ponsacco) – włoski piłkarz, reprezentant kraju, grający na pozycji napastnika.
Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]
Urodzony w Ponsacco Chiarugi rozpoczął karierę w 1965 w Fiorentinie. Już w pierwszym sezonie w barwach Violi sięgnął po Puchar Włoch. Chiarugi był częścią składu, który zdobył tytuł mistrza Serie A w sezonie 1968/69. Łącznie przez 7 sezonów we Florencji, rozegrał 139 spotkań, w których zdobył 33 bramki.
Po siedmiu sezonach Chiarugi przeniósł się do A.C. Milan, przyczyniając się do triumfu Rossonerich w Pucharze Zdobywców Pucharów w sezonie 1972/73, dzięki golowi strzelonemu w finale w 4. minucie przeciwko Leeds United[1]. Rozgrywki zakończył jako najlepszy strzelec z 7 bramkami. Na krajowym podwórku Milan sięgnął po Puchar Włoch. Rok później Milan z Chiarugim w składzie dotarł ponownie do finału Pucharze Zdobywców Pucharów, jednak tym razem musiał uznać wyższość 1. FC Magdeburg.
W 1976 roku został sprzedany do Neapolu, do drużyny SSC. Grał dwa sezony z Azzurri. Następnie występował w Serie B w UC Sampdoria oraz w sezonie 1979/80 po raz ostatni pojawił się w Serie A w Bologna FC 1909.
Od 1980 do 1985 występował w Rimini FC, Ponte Rondinella Marzocco oraz US Massese 1919, w którym w 1985 zakończył karierę piłkarską[2].
| Sezon | Klub | Kraj | Rozgrywki | Mecze | Bramki |
|---|---|---|---|---|---|
| 1965/66 | ACF Fiorentina |  Włochy
|
Serie A | 4 | 0 |
| 1966/67 | 25 | 2 | |||
| 1967/68 | 20 | 2 | |||
| 1968/69 | 18 | 7 | |||
| 1969/70 | 27 | 12 | |||
| 1970/71 | 25 | 5 | |||
| 1971/72 | 20 | 5 | |||
| 1972/73 | A.C. Milan | 27 | 12 | ||
| 1973/74 | 28 | 11 | |||
| 1974/75 | 26 | 7 | |||
| 1975/76 | 23 | 7 | |||
| 1976/77 | SSC Napoli | 21 | 4 | ||
| 1977/78 | 13 | 2 | |||
| 1978/79 | UC Sampdoria | Serie B | 30 | 5 | |
| 1979/80 | Bologna FC 1909 | Serie A | 13 | 3 | |
| 1980/81 | Rimini FC | Serie B | 13 | 1 | |
| 1981/82 | Ponte Rondinella Marzocco | Serie C2 Girone C | 22 | 7 | |
| 1982/83 | US Massese 1919 | Interregionale Girona E | 22 | 10 | |
| 1983/84 | Serie C2 Girone A | 23 | 5 | ||
| 1984/85 | 15 | 4 |
Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]
Chiarugi zadebiutował w reprezentacji 22 listopada 1969 w wygranym 3:0 meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 1970 z NRD.
Kolejne spotkania, które rozegrał w drużynie narodowej to dwa bezbramkowe remisy zanotowane w 1974 z RFN i Bułgarią. Mecz z Bułgarią rozegrany 29 grudnia 1974 był ostatnim dla Chiarugiego w drużynie narodowej, dla której w latach 1969–1974 wystąpił w trzech spotkaniach[3].
| Mecze i gole w reprezentacji | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| # | Data | Miasto | Przeciwnik | Gol | Wynik | Rozgrywki |
| 1. | 22.11.1969 | Neapol |  NRD |
3:0 | El. MŚ 1970 | |
| 2. | 26.02.1974 | Rzym |  RFN |
0:0 | towarzyski | |
| 3. | 29.12.1974 | Genua |  Bułgaria |
0:0 | towarzyski | |
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
Po przejściu na emeryturę jako zawodnik w 1986 roku, Chiarugi dołączył do sztabu trenerskiego drużyn młodzieżowych Fiorentiny. W swojej karierze trzykrotnie pełnił funkcję opiekuna Fiorentiny[1]. Pod koniec sezonu 1992/93 Chiarugi (wspólnie z Giancarlo Antognonim) zastąpił Aldo Agroppiego, jednak nie udało się mu uchronić klubu przed spadkiem do Serie B po 54 kolejnych sezonach w najwyższej klasie rozgrywkowej[1].
W lutym 2001, po zwolnieniu Fatiha Terima, Chiarugi poprowadził zespół w przegranym 1:2 spotkaniu z Bari. Po odejściu Ottavio Bianchiego, Chiarugi został ponownie mianowany trenerem tymczasowym podczas dramatycznego sezonu 2001/02, który zakończył się spadkiem do Serie B i kolejnymi kłopotami finansowymi, co ostatecznie doprowadziło do bankructwa Fiorentiny[4].
W dniu 14 listopada 2007 został ogłoszony nowym trenerem drużyny grającej w Serie C2 US Poggibonsi. Został zwolniony we wrześniu 2008 z powodu słabych wyników.
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
ACF Fiorentina
- Mistrzostwo Serie A (1): 1968/69
- Puchar Włoch (1): 1965/66
AC Milan
- Puchar Zdobywców Pucharów (1): 1972/73
- Finał Pucharu Zdobywców Pucharów (1): 1973/74
- Król strzelców Pucharu Zdobywców Pucharów (1): 1972/73 (7 bramek)
- Puchar Włoch (1): 1972/73
SSC Napoli
- Finał Pucharu Włoch (1): 1977/78
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Luciano Chiarugi. treccani.it. [dostęp 2023-09-08]. (wł.).
- ↑ Chiarugi Luciano: Cavallo Pazzo. storedicalcio.altervista.org. [dostęp 2023-09-08]. (wł.).
- ↑ Luciano Chiarugi. eu-football.info. [dostęp 2023-09-08]. (ang.).
- ↑ ACF Fiorentina. acffiorentina.it. [dostęp 2023-09-08]. (wł.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Luciano Chiarugi, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2023-05-31].
- Luciano Chiarugi w bazie National Football Teams (ang.)
- Luciano Chiarugi w bazie Eu-Football.info (ang.)
- Reprezentanci Włoch w piłce nożnej
- Włoscy trenerzy piłkarscy
- Piłkarze ACF Fiorentina
- Piłkarze A.C. Milan
- Piłkarze SSC Napoli
- Piłkarze UC Sampdoria
- Piłkarze Bologna FC 1909
- Piłkarze Rimini FC
- Piłkarze US Massese 1919
- Trenerzy piłkarzy ACF Fiorentina
- Królowie strzelców Pucharu Zdobywców Pucharów UEFA
- Urodzeni w 1947