Maryna Zanewśka
_(52144297884).jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 sierpnia 1993 |
| Wzrost |
175 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
| Zakończenie kariery |
aktywna |
| Trener |
Geoffroy Vereerstraeten |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
1 WTA, 1 WTA 125K, 19 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
62 (23 maja 2022) |
| Australian Open |
2R (2022) |
| Roland Garros |
1R (2014, 2016, 2022, 2023) |
| Wimbledon |
1R (2017, 2022, 2023) |
| US Open |
2R (2022) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 1 WTA 125K, 13 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
86 (16 czerwca 2014) |
| Australian Open |
1R (2022) |
| Roland Garros |
QF (2022) |
| Wimbledon |
2R (2018) |
| US Open |
1R (2022) |
Maryna Wołodymyriwna Zanewśka (ukr. Марина Володимирівна Заневська; ur. 24 sierpnia 1993 w Odessie)[1] – belgijska tenisistka, mistrzyni juniorskiego US Open 2009 w grze podwójnej, zawodniczka praworęczna z oburęcznym backhandem, do 2016 roku reprezentująca Ukrainę.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Zaniewska rozpoczęła treningi tenisowe w wieku ośmiu lat. W grudniu 2006 zadebiutowała w turniejach juniorskich Międzynarodowej Federacji Tenisowej na terenie Stanów Zjednoczonych. Swój pierwszy indywidualny tytuł zdobyła w kwietniu 2007 w Hiszpanii, kolejny tydzień później w Ribbarroja. Wstąpiła do akademii tenisowej, prowadzonej przez Justine Henin i Carlosa Rodrígueza. W roku 2009 ponownie zaczęła odnosić zwycięstwa, począwszy od imprezy w Monasterze, na zawodach w Nonthaburi skończywszy.
W marcu 2008 otworzyła swoją kolekcję mistrzostw w grze podwójnej, triumfując w Porto Alegre razem z Kristiną Mladenovic. W marcu 2009 w Nonthaburi, poza zwycięstwem singlowym, odniosła też wygraną w deblu u boku Hannah James. Razem z Waleriją Sołowjową zdobyła mistrzostwo wielkoszlemowego US Open 2009 dziewcząt. W finale Rosjanka i Ukrainka pokonały faworyzowane Elenę Bogdan i Noppawan Lertcheewakarn. Zaniewska została pierwszą uczennicą akademii Henin i Rodrigueza, która sięgnęła po tytuł w Wielkim Szlemie. W roku 2010 jej deblową partnerką była Sandra Zaniewska. W maju 2011 roku, Zaniewska zagrała swój pierwszy od szesnastu tygodni turniej juniorski. Ukrainka, jako czternasta zawodniczka z rozstawienia, dotarła do trzeciej rundy French Open 2011, gdzie przegrała z Darją Gawriłową. W grze podwójnej Zaniewskiej udało się zdobyć swój drugi wielkoszlemowy tytuł – Ukrainka, wraz z Iriną Chromaczową, pokonała w finale Wiktoriję Kan oraz Demi Schuurs. Od roku 2009 Zanewśka występuje w turniejach kobiecych Międzynarodowej Federacji Tenisowej. Już swój drugi start w takiej imprezie zakończyła w roli zwyciężczyni. Miało to miejsce w Brukseli, a w finale Ukrainka była lepsza od Katarzyny Piter.
W kwietniu 2014 roku osiągnęła pierwszy w karierze finał zawodów cyklu WTA Tour – w Marrakeszu razem z Katarzyną Piter uległy w meczu mistrzowskim parze Garbiñe Muguruza–Romina Oprandi 6:4, 2:6, 9–11. Rok później, ponownie w Marrakeszu, razem z Laurą Siegemund nie zdołały pokonać Tímei Babos i Kristiny Mladenovic.
Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Tytuły | Z–P | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | Q2 | Q1 | Q3 | 1R | 1R | Q1 | Q1 | A | Q3 | 2R | 1R | 0 / 4 | 1 – 3 | |||||||||
| French Open | A | A | A | A | Q2 | 1R | Q3 | 1R | Q3 | Q2 | A | A | A | 1R | 1R | 0 / 4 | 0 – 4 | |||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | Q1 | Q2 | Q1 | Q3 | 1R | Q1 | Q1 | NH | Q1 | 1R | 1R | 0 / 3 | 0 – 3 | |||||||||
| US Open | A | A | A | A | Q1 | 1R | Q3 | Q1 | Q1 | Q1 | A | A | Q2 | 2R | 1R | 0 / 3 | 1 – 3 | |||||||||
| Ranking na koniec roku | 770 | 293 | 435 | 197 | 117 | 134 | 140 | 127 | 147 | 221 | 249 | 258 | 81 | 81 | 0 / 14 | 2 – 13 | ||||||||||
Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Tytuły | Z–P | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | 1R | A | A | A | A | A | A | A | QF | 2R | 0 / 3 | 4 – 3 | ||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | 1R | A | A | A | Q1 | 2R | A | NH | A | 1R | A | 0 / 3 | 1 – 3 | ||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | A | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||||
| Ranking na koniec roku | – | 339 | 266 | 328 | 120 | 117 | 122 | 144 | 114 | 105 | 294 | 340 | 520 | 177 | 0 / 8 | 5 – 8 | |||||||||||
Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]
Maryna Zanewśka nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza 1 (1–0)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 25 lipca 2021 | Gdynia | Ceglana |  Kristína Kučová
|
6:4; 7:6(4) |
Gra podwójna 4 (0–4)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 27 kwietnia 2014 | Marrakesz | Ceglana |  Katarzyna Piter
|
 Garbiñe Muguruza Romina Oprandi
|
6:4, 2:6, 9–11 |
| Finalistka | 2. | 1 maja 2015 | Marrakesz | Ceglana |  Laura Siegemund
|
 Tímea Babos Kristina Mladenovic
|
1:6, 6:7(5) |
| Finalistka | 3. | 5 maja 2017 | Rabat | Ceglana |  Nina Stojanović
|
Tímea Babos Andrea Hlaváčková
|
6:2, 3:6, 5–10 |
| Finalistka | 4. | 22 lipca 2018 | Bukareszt | Ceglana |  Danka Kovinić
|
 Irina-Camelia Begu Andreea Mitu
|
3:6, 4:6 |
Finały turniejów WTA 125K series[edytuj | edytuj kod]
Gra podwójna 1 (1–0)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 12 listopada 2017 | Limoges | Twarda (hala) |  Walerija Sawinych
|
Chloé Paquet Pauline Parmentier
|
6:0, 6:2 |
Wygrane turnieje rangi ITF[edytuj | edytuj kod]
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 12/07/2009 |  Bruksela
|
ITF | 10 000 | ziemna | Katarzyna Piter
|
0:6, 7:5, 7:5 |
| 2. | 18/07/2010 | Zwevegem
|
ITF | 25 000 | ziemna | Sofie Oyen
|
7:6, 6:1 |
| 3. | 20/11/2011 | Equerdreville
|
ITF | 10 000 | twarda | Anna-Lena Friedsam
|
6:4, 6:2 |
| 4. | 26/02/2012 | Mâcon
|
ITF | 10 000 | twarda |  Ema Mikulcic
|
6:1, 6:2 |
| 5. | 04/03/2012 | Bron
|
ITF | 10 000 | twarda |  Anastasija Wasyljewa
|
5:7, 7:6(2), 6:3 |
| 6. | 11/03/2012 | Dijon
|
ITF | 10 000 | twarda |  Diāna Marcinkēviča
|
6:4, 6:4 |
| 7. | 08/04/2012 | Tessenderlo
|
ITF | 25 000 | ziemna | Tatjana Malek
|
6:2, 6:2 |
| 8. | 23/09/2012 | Saint-Malo
|
ITF | 25 000 | ziemna | Estrella Cabeza Candela
|
6:2, 6:7(5), 6:0 |
| 9. | 24/02/2013 | Moskwa
|
ITF | 25 000 | twarda |  Sopia Szapatawa
|
6:4, 7:6(5) |
| 10. | 03/03/2013 | Bron
|
ITF | 10 000 | twarda | Ysaline Bonaventure
|
6:2, 6:1 |
| 11. | 03/08/2014 | Bad Saulgau
|
ITF | 25 000 | ziemna |  Gabriela Cé
|
6:0, 6:4 |
| 12. | 10/08/2014 | Koksijde
|
ITF | 25 000 | ziemna |  Richèl Hogenkamp
|
6:1, 6:1 |
| 13. | 10/08/2014 | Saint-Malo
|
ITF | 50 000 | ziemna |  Camilla Rosatello
|
6:1, 6:3 |
| 14. | 23/10/2016 | Joué-lès-Tours
|
ITF | 50 000 | twarda | Elene Gabriela Ruse
|
6:3, 6:3 |
| 15. | 20/08/2017 |  Vancouver
|
ITF | 100 000 | twarda | Danka Kovinić
|
5:7, 6:1, 6:3 |
| 16. | 11/03/2018 |  Zhuhai
|
ITF | 60 000 | twarda | Marta Kostiuk
|
6:2, 6:4 |
| 17. | 07/04/2019 |  Óbidos
|
ITF | 25 000 | dywanowa | Mariam Bolkwadze
|
7:5, 6:2 |
| 18. | 06/06/2021 |  Otočec
|
ITF | 25 000 | ziemna | Lea Bošković
|
7:6(4), 6:0 |
| 19. | 31/10/2021 | Les Franqueses del Vallès
|
ITF | 80 000 | twarda | Ylena In-Albon
|
7:6(5), 6:4 |
Finały wielkoszlemowych turniejów juniorskich[edytuj | edytuj kod]
Gra podwójna (2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2009 |  US Open
|
Twarda | Walerija Sołowjowa
|
Elena Bogdan N. Lertcheewakarn
|
1:6, 6:3, 10–6 |
| Zwyciężczyni | 2011 | French Open
|
Ceglana | Irina Chromaczowa
|
Wiktorija Kan Demi Schuurs
|
6:4, 7:5 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Заневська Марина Володимирівна. ftu.org.ua. [dostęp 2017-02-14]. (ukr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2023-08-30] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2023-08-30] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2023-08-30] (ang.).