Michał Pakosz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Władysław Pakosz
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia

15 września 1888
Lwów

Data i miejsce śmierci

4 kwietnia 1938
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1914–1938

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

1 Pułk Piechoty Legionów
33 Pułk Piechoty
1 Dywizja Piechoty Legionów
Obszar Warowny „Wilno”
24 Dywizja Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu piechoty
zastępca dowódcy pułku piechoty
dowódca pułku piechoty
dowódca piechoty dywizyjnej
pomocnik dowódcy i dowódca obszaru warownego
dowódca dywizji piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Grób gen. Michała Pakosza na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Michał Władysław Pakosz (ur. 15 września 1888 we Lwowie, zm. 4 kwietnia 1938 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Michał Władysław Pakosz urodził się 15 września 1888 we Lwowie, w rodzinie Antoniego i Kornelii z Mielnickich. W latach 1902–1910 był uczniem ośmioklasowego C. K. Gimnazjum w Brzeżanach[1] (w jego klasie od 1907 był Platon Bałaban, późniejszy dowódca Żandarmerii Ministerstwa Spraw Wojskowych)[2]. W latach 1910–1914 studiował na Wydziale Przyrodniczym Uniwersytetu Lwowskiego. W czasie studiów działał w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim „Strzelec”.

W latach 1914–1917 walczył w Legionach Polskich. Był oficerem 1 pułku piechoty LP. Dowodził plutonem i kompanią. 19 września 1917, po kryzysie przysięgowym, został wcielony do cesarskiej i królewskiej armii. Od sierpnia 1918 był komendantem Polskiej Organizacji Wojskowej w Brzeżanach.

Z dniem 1 listopada 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika i przydzielony do Dowództwa „Wschód”[3][4]. 3 listopada 1918 został internowany przez Ukraińców. Od 28 maja 1919, po zwolnieniu z internowania, pełnił służbę w 1 pułku piechoty Legionów. Dowodził kompanią, a następnie III batalionem. 15 lipca 1920 został zatwierdzony w stopniu majora, a 3 maja 1922 zweryfikowany w stopniu podpułkownika. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 1 pułku piechoty Legionów. W styczniu 1923 objął dowództwo 33 pułku piechoty w Łomży[5][6]. 1 grudnia 1924 awansował na pułkownika. 14 września 1926 został dowódcą 1 pułku piechoty Legionów w Wilnie[7]. 19 marca 1928 został wyznaczony na stanowisko dowódcy piechoty dywizyjnej 1 Dywizji Piechoty Legionów w Wilnie[8]. W lutym 1929 został przeniesiony do Komendy Obszaru Warownego „Wilno” na stanowisko pomocnika dowódcy z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego[9]. 9 października 1930 zastąpił gen. bryg. Henryka Krok-Paszkowskiego na stanowisku dowódcy Obszaru Warownego „Wilno”[10][11]. Od 10 listopada 1931 do 15 lipca 1932 był słuchaczem VI Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. Od 18 sierpnia 1932 pełnił jednocześnie obowiązki dowódcy OWar. „Wilno” i komendanta garnizonu Wilno. 12 października 1935 został dowódcą 24 Dywizji Piechoty w Jarosławiu. Na generała brygady został awansowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 w korpusie generałów. Zmarł 4 kwietnia 1938 w Warszawie. Pochowany 7 kwietnia 1938[12] na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A5-6-1a)[13].

Gen. Michał Pakosz był mężem Felicji z Suchorzewskich (1893–1986), córki Witolda (1857–1936) i Stefanii z Gołębiowskich (1868–1937). Felicja była siostrą Leona Suchorzewskiego (1894–1970) i Zofii (1892–1988), żony generała Stefana Dąb-Biernackiego.

Michał i Felicja mieli dwoje dzieci: Barbarę Wandę (1920–2000)[13] i Andrzeja. Andrzej Pakosz ps. „Paweł” urodził się 18 lutego 1924 w Łomży, gdzie jego ojciec dowodził 33 pułkiem piechoty. W czasie okupacji niemieckiej działał w konspiracji. Był żołnierzem Armii Krajowej w stopniu plutonowego podchorążego. Pełnił służbę w I plutonie 1 kompanii batalionu AK „Zośka”. Poległ 2 sierpnia 1944 na Mokotowie.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • chorąży – 2 lipca 1915
  • podporucznik – 1 kwietnia 1916
  • porucznik – 1918
  • kapitan – 1919
  • major – 15 lipca 1920 zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 „w piechocie, w grupie byłych Legionów Polskich”
  • podpułkownik – 3 maja 1922 zweryfikowany ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 200. lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • pułkownik – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 50. lokatą w korpusie oficerów piechoty
  • generał brygady – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 w korpusie generałów

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Wyższego Gimnazyum w Brzeżanach za rok szkolny 1909/10. Brzeżany: 1910, s. 113.
  2. ↑ Sprawozdanie Dyrekcji c.k. Gimnazjum w Brzeżanach za rok szkolny 1903, Brzeżany 1903, s. 32, klasa Ic. Sprawozdanie Dyrekcji c.k. Gimnazjum w Brzeżanach za rok szkolny 1905, Brzeżany 1905, s. 43, klasa IIIa. Sprawozdanie Dyrekcji c.k. Gimnazjum Wyższego w Brzeżanach za rok szkolny 1906, Brzeżany 1906, s. 47, klasa IVa. Sprawozdanie Dyrekcji c.k. Gimnazjum Wyższego w Brzeżanach za rok szkolny 1907, Brzeżany 1907, s. 83, klasa Va. Sprawozdanie Dyrekcji c.k. Gimnazjum Wyższego w Brzeżanach za rok szkolny 1907/8, Brzeżany 1908, s. 97, klasa VIa. Sprawozdanie Dyrekcji c.k. Gimnazjum Wyższego w Brzeżanach za rok szkolny 1908/9, Brzeżany 1909, s. 101, klasa VIIa. Sprawozdanie Dyrekcji c.k. Gimnazjum Wyższego w Brzeżanach za rok szkolny 1909/10, Brzeżany 1910, s. 113, 114, klasa VIIIa.
  3. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych z 24 kwietnia 1919 r. Nr 44, poz. 1433.
  4. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych z 26 kwietnia 1919 r. Nr 45, poz. 1495.
  5. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 17 stycznia 1923 r., Nr 5, s. 51.
  6. ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 221, 398.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 14 września 1926 r., Nr 37, s. 302.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 20 marca 1928 r., Nr 7, s. 65.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 14 lutego 1929 r., Nr 4, s. 79.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministra Spraw Wojskowych z 28 stycznia 1928 r., Nr 1, s. 1.
  11. ↑ Rocznik oficerski 1932, s. 16, 483.
  12. ↑ Pogrzeb gen. Michała Pakosza w Warszawie [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2022-05-19].
  13. ↑ a b Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  14. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2630 z 16 lutego 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 8 poz. 239
  15. ↑ M.P. z 1931 r. nr 18, poz. 31 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  17. ↑ M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 88 „za zasługi na polu pracy oświatowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917), Warszawa 1917.
  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
  • Roczniki Oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
  • Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione.
  • Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Warszawa: Bellona, 1994, ISBN 83-11-08262-6, OCLC 830050159.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Pakosz&oldid=71692071”