NHL (2016/2017)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
NHL 2016/2017
2015/2016 2017/2018
Szczegóły
Państwo

 Stany Zjednoczone
 Kanada

Liczba zespołów

30

Runda zasadnicza
Termin

12 października 2016 - 9 kwietnia 2017

Liczba kolejek

82

Zwycięzca

Konferencja Zachodnia: Nashville Predators
Konferencja Wschodnia: Pittsburgh Penguins

Najskuteczniejszy zawodnik

Kanada Connor McDavid (Edmonton Oilers)

Runda finałowa
Zwycięzca

Pittsburgh Penguins

2. miejsce

Nashville Predators

MVP

Kanada Sidney Crosby (Pittsburgh Penguins)

Najskuteczniejszy zawodnik

Rosja Jewgienij Małkin (Pittsburgh Penguins)

Sezon NHL 2016/2017 – 99. sezon gry National Hockey League, a 100. jej działalności. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 12 października 2016 roku. Sezon zasadniczy zakończył się 9 kwietnia 2017 roku. Puchar Stanleya rozpoczął się 12 kwietnia a zakończył 11 czerwca 2017.Tytułu mistrzowski obroniła drużyna Pittsburgh Penguins co wydarzyło się po raz pierwszy od lat 1997–1998 kiedy powtórzyła sukces drużyna Detroit Red Wings. W Los Angeles w dniu 29 stycznia odbył się Mecz Gwiazd w formule jak w roku 2016[1].

Wydarzenia przedsezonowe[edytuj | edytuj kod]

NHL Entry Draft 2016[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: NHL Entry Draft 2016.

W dniach 24–25 czerwca 2016 w roku w hali First Niagara Center w amerykańskim mieście Buffalo w stanie Nowy Jork odbył się 54 draft w historii. Z numerem jeden został wybrany Amerykanin Auston Matthews przez kanadyjski klub Toronto Maple Leafs[2][3], a z numerem drugim Fin Patrik Laine przez Winnipeg Jets.

Salary cap[edytuj | edytuj kod]

W grudniu 2015 roku komisarz ligi Gary Bettman poinformował, że prognozowany pułap wynagrodzeń na sezon 2016/2017 wyniesie przynajmniej 74,5 mln dolarów.

Sezon regularny[edytuj | edytuj kod]

NHL All-Star Game[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: NHL All-Star Game 2017.

62 Mecz Gwiazd odbył się 29 stycznia 2017 w hali Staples Center w Los Angeles. Gospodarzem po raz trzeci była miejscowa drużyna Los Angeles Kings. Tak jak w roku 2016 wystąpiły cztery drużyny reprezentujące poszczególne dywizje. Zwyciężyła drużyna Dywizji Metropolitalnej, która w finale pokonała 4:3 drużynę Dywizji Pacyficznej[4].

Tabela końcowa[edytuj | edytuj kod]

W przypadku równej ilości punktów pozycję każdego zespołu w konferencji określa się w następującej kolejności:

  1. Większa liczba zwycięstw w czasie regularnym lub po dogrywce (nie po rzutach karnych), w tabelach podane w ostatniej kolumnie (ZRD);
  2. Punkty we wzajemnych meczach;
  3. Różnica bramek we wszystkich meczach.
Konferencja Wschodnia
Dywizja Atlantycka
Lp. Drużyna M Z PK P ZB SB Pkt ZRD
1. Kanada Montreal Canadiens 82 47 9 26 226 200 103 44
2. Kanada Ottawa Senators 82 44 10 28 212 214 98 38
3. Stany Zjednoczone Boston Bruins 82 44 7 31 234 212 95 42
4. Kanada Toronto Maple Leafs 82 40 15 27 251 242 95 38
5. Stany Zjednoczone Tampa Bay Lightning 82 42 10 30 234 227 94 38
6. Stany Zjednoczone Florida Panthers 82 35 11 36 210 237 81 30
7. Stany Zjednoczone Detroit Red Wings 82 33 13 36 207 244 79 24
8. Stany Zjednoczone Buffalo Sabres 82 33 12 37 201 237 78 31
Dywizja Metropolitalna
Lp. Drużyna M Z PK P ZB SB Pkt ZRD
1. Stany Zjednoczone Washington Capitals 82 55 8 19 263 182 128 53
2. Stany Zjednoczone Pittsburgh Penguins 82 50 11 21 282 234 111 46
3. Stany Zjednoczone Columbus Blue Jackets 82 50 8 24 249 195 108 48
4. Stany Zjednoczone New York Rangers 82 48 6 28 256 220 102 45
5. Stany Zjednoczone New York Islanders 82 41 14 27 241 236 94 39
6. Stany Zjednoczone Philadelphia Flyers 82 35 16 31 219 236 86 32
7. Stany Zjednoczone Carolina Hurricanes 82 38 8 36 215 236 84 33
8. Stany Zjednoczone New Jersey Devils 82 34 8 40 183 244 76 25
Konferencja Zachodnia
Dywizja Centralna
Lp. Drużyna M Z PK P ZB SB Pkt ZRD
1. Stany Zjednoczone Chicago Blackhawks 82 50 9 23 244 213 109 46
2. Stany Zjednoczone Minnesota Wild 82 49 8 25 266 208 106 46
3. Stany Zjednoczone St. Louis Blues 82 46 7 29 235 218 103 44
4. Stany Zjednoczone Nashville Predators 82 41 12 29 240 224 94 39
5. Kanada Winnipeg Jets 82 40 7 35 249 256 87 37
6. Stany Zjednoczone Dallas Stars 82 34 11 37 223 262 79 33
7. Stany Zjednoczone Colorado Avalanche 82 22 4 56 166 278 48 21
x.
Dywizja Pacyficzna
Lp. Drużyna M Z PK P ZB SB Pkt ZRD
1. Stany Zjednoczone Anaheim Ducks 82 46 13 23 223 200 105 43
2. Kanada Edmonton Oilers 82 47 9 26 247 212 103 43
3. Stany Zjednoczone San Jose Sharks 82 46 7 29 221 201 99 44
4. Kanada Calgary Flames 82 45 4 33 226 221 94 41
5. Stany Zjednoczone Los Angeles Kings 82 39 8 35 231 260 86 37
6. Stany Zjednoczone Arizona Coyotes 82 30 10 42 197 260 70 24
7. Kanada Vancouver Canucks 82 30 9 43 182 243 69 26
x.
Legenda:     = zwycięzca Pucharu Prezydenta,     = mistrz dywizji,     = awans do playoff,     = awans do playoff jako dzika karta

Najlepsi zawodnicy sezonu regularnego[edytuj | edytuj kod]

Connor McDavid

Zawodnicy z pola[5]

Punkty Gole Asysty +/−
Kanada Connor McDavid 100 Kanada Sidney Crosby 44 Kanada Connor McDavid 70 Stany Zjednoczone Jason Zucker
Stany Zjednoczone Ryan Suter		 +34
Stany Zjednoczone Patrick Kane
Kanada Sidney Crosby		 89 Rosja Nikita Kuczerow
Stany Zjednoczone Auston Matthews		 40 Szwecja Nicklas Bäckström 63
Kanada Ryan Getzlaf 58 Kanada Jared Spurgeon
Kanada David Savard		 +33
Szwecja Nicklas Bäckström 86 Kanada Brad Marchand
Rosja Władimir Tarasienko		 39 Szwecja Victor Hedman 56
Rosja Nikita Kuczerow
Kanada Brad Marchand		 85 Stany Zjednoczone Patrick Kane 55 Stany Zjednoczone Brooks Orpik +32

Bramkarze[5]

W zestawieniu ujęto bramkarzy grających przez przynajmniej 1200 minut.

Siergiej Bobrowski
Obrony (w %) GAA[6] Shutouty Zwycięstwa
Rosja Siergiej Bobrowski .931 Rosja Siergiej Bobrowski 2.06 Kanada Braden Holtby 9 Kanada Braden Holtby
Kanada Cam Talbot		 42
Stany Zjednoczone Jimmy Howard .927 Kanada Braden Holtby 2.07 Finlandia Tuukka Rask 8
Stany Zjednoczone Craig Anderson .926 Stany Zjednoczone Jimmy Howard 2.10 Kanada Cam Talbot
Słowacja Peter Budaj
Rosja Siergiej Bobrowski		 7 Rosja Siergiej Bobrowski 41
Kanada Braden Holtby .925 Słowacja Peter Budaj 2.18 Kanada Devan Dubnyk 40
Stany Zjednoczone John Gibson
Stany Zjednoczone Scott Darling		 .924 Stany Zjednoczone John Gibson 2.22 Finlandia Tuukka Rask
Kanada Carey Price		 37

„Kamienie milowe” sezonu regularnego[edytuj | edytuj kod]

Jubileuszowe i rekordowe osiągnięcia, które miały miejsce w trakcie sezonu regularnego 2016-2017.

Data Osiągnięcie
18 października[7] Słowacja Marián Hossa (Chicago Blackhawks) zdobył 500 bramkę w meczu z Philadelphia Flyers.
Jest 44 zawodnikiem ligi NHL i trzecim Słowakiem (po Stanie Mikicie i Peterze Bondrze), który zdobył 500 goli i więcej.
Dokonał tego w 1240 występie.
Jaromir Jagr
20 października[8] Czechy Jaromír Jágr (Florida Panthers) zdobył 750 bramkę w meczu z Washington Capitals.
Jest 3 zawodnikiem ligi NHL, pod względem ilości zdobytych bramek. Wyprzedzają go Wayne Gretzky (894) i Gordie Howe (801).
1 listopada[9] Kanada Jay Bouwmeester (St. Louis Blues) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z New York Rangers.
Jest 307 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
Pierwsze spotkanie rozegrał 10 października 2002 w barwach Florida Panthers w wieku 19 lat.
8 listopada[10] Kanada Rick Nash (New York Rangers) zdobył 400 bramkę w meczu z Vancouver Canucks.
Jest 92 zawodnikiem ligi NHL, który zdobył 400 goli i więcej. Dokonał tego w 936 występach.
Rick Nash
10 grudnia[11] Kanada Chris Neil (Ottawa Senators) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Los Angeles Kings.
Jest 308 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
10 grudnia[12] Kanada Jarome Iginla (Colorado Avalanche) wystąpił po raz 1500 w spotkaniu z Montreal Canadiens. Jest 16 zawodnikiem w historii ligi NHL,
który rozegrał 1500 i więcej spotkań a drugim po Jaromírze Jágrze (1) z zawodników aktywnych.
22 grudnia[13] Czechy Jaromír Jágr (Florida Panthers) zdobył 1888 punkt w meczu z Boston Bruins 1663 w karierze.
Awansował na 2 miejsce w historii ligi NHL, pod względem ilości zdobytych punktów. Wyprzedza go jedynie Wayne Gretzky (2857).
Na trzecią pozycję spadł Mark Messier (1887).
Henrik Sedin
11 stycznia[14] Rosja Aleksandr Owieczkin (Washington Capitals) zdobył 1000 punkt (545 bramek i 455 asyst) w meczu z Pittsburgh Penguins.
Jest 84 graczem w historii ligi NHL, który zdobył 1000 lub więcej punktów.
20 stycznia[15] Szwecja Henrik Sedin (Vancouver Canucks) zdobył 1000 punkt (233 bramek i 767 asyst) w meczu z Florida Panthers 1213 w karierze.
Jest 85 graczem w historii ligi NHL, który zdobył 1000 lub więcej punktów.
2 lutego[16] Kanada Patrick Marleau (San Jose Sharks) zdobył 500 bramkę w meczu z Vancouver Canucks 1463 w karierze.
Jest 45 graczem w historii ligi NHL i 17 w jednej drużynie, który zdobył 500 lub więcej bramek.
Henrik Lundqvist
3 lutego[17] Kanada Jason Chimera (New York Islanders) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Los Angeles Kings.
Jest 309 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
11 lutego[18] Szwecja Henrik Lundqvist (New York Rangers) wystąpił po raz 400 w zwycięskim spotkaniu. Uzyskał je w 727 meczach,
wszystkich w barwach New York Rangers. Jest 12 bramkarzem w historii ligi NHL, który odniósł 400 i więcej zwycięstw.
15 lutego[19] Czechy Jaromír Jágr (Florida Panthers) zdobył, w dniu swoich urodzin, 1900 punkt (759 bramek i 1141 asyst) w meczu z San Jose Sharks 1684 w karierze.
Plasuje się na 2 miejscu w historii ligi NHL, pod względem ilości zdobytych punktów. Wyprzedza go jedynie Wayne Gretzky (2857).
Sidney Crosby
16 lutego[20] Kanada Sidney Crosby (Pittsburgh Penguins) zdobył 1000 punkt (368 bramek i 632 asysty) w meczu z Winnipeg Jets 757 w karierze.
Jest 86 graczem w historii ligi NHL, który zdobył 1000 lub więcej punktów i 12 pod względem szybkości ich uzyskania. Przewodzi Wayne Gretzky,
który 1000 punktów uzyskał w 424 meczach.
6 marca[21] Kanada Joe Thornton (San Jose Sharks) zaliczył 1000 asystę przy golu Joe Pavelskiego w meczu z Winnipeg Jets.
Jest 13 zawodnikiem ligi NHL, który uzyskał 1000 asyst i więcej. Bezpośrednio wyprzedzają go Joe Sakic (1016) i Mario Lemieux (1033).
Liderem jest Wayne Gretzky z 1963 asystami.
J. Thorthon
9 marca[22] Czechy Radim Vrbata (Arizona Coyotes) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Ottawa Senators.
Jest 310 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
19 marca[23] Kanada Eric Staal (Minnesota Wild) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Winnipeg Jets.
Jest 311 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań.
19 marca[24] Czechy Jaromír Jágr (Florida Panthers) wystąpił po raz 1700 w spotkaniu z Pittsburgh Penguins.
Jest 4 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1700 i więcej spotkań. Wyprzedzają go Gordie Howe (1767), Mark Messier (1756)
i Ron Francis (1731).
Henrik Zetterberg
27 marca[25] Kanada Brian Gionta (Buffalo Sabres) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z Florida Panthers.
Jest 312 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań. Uczcił jubileusz zdobyciem bramki.
9 kwietnia[26] Szwecja Henrik Zetterberg (Detroit Red Wings) wystąpił po raz 1000 w spotkaniu z New Jersey Devils.
Jest 313 zawodnikiem w historii ligi NHL, który rozegrał 1000 i więcej spotkań. Uczcił jubileusz zdobyciem bramki.

Play-off[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: NHL (2016/2017) Play-off.

Rozstawienie[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Washington Capitals zdobywca Presidents’ Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 118 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: Chicago Blackhawks, Anaheim Ducks oraz Montreal Canadiens.

Konferencja Wschodnia[edytuj | edytuj kod]

Puchar Stanleya
Dywizja atlantycka
  1. Kanada Montreal Canadiens – mistrz dywizji atlantyckiej oraz 103 punkty
  2. Kanada Ottawa Senators – 98 punktów
  3. Stany Zjednoczone Boston Bruins – 95 punkty (42 zwycięstwa)
  4. Kanada Toronto Maple Leafs – dzika karta, 95 punktów (39 zwycięstw)
Dywizja metropolitalna
  1. Stany Zjednoczone Washington Capitals – mistrz dywizji metropolitalnej i konferencji wschodniej w sezonie zasadniczym, zdobywca Presidents’ Trophy, 118 punktów
  2. Stany Zjednoczone Pittsburgh Penguins – 111 punkty
  3. Stany Zjednoczone Columbus Blue Jackets – 108 punktów
  4. Stany Zjednoczone New York Rangers – dzika karta, 102 punkty (45 zwycięstw)

Konferencja Zachodnia[edytuj | edytuj kod]

Dywizja pacyficzna
  1. Stany Zjednoczone Anaheim Ducks – mistrz dywizji pacyficznej w sezonie zasadniczym oraz 105 punktów
  2. Kanada Edmonton Oilers – 103 punkty
  3. Stany Zjednoczone San Jose Sharks – 99 punktów
  4. Kanada Calgary Flames – dzika karta, 94 punkty (41 zwycięstw)
Dywizja centralna
  1. Stany Zjednoczone Chicago Blackhawks – mistrz dywizji centralnej i konferencji zachodniej w sezonie zasadniczym oraz 109 punktów
  2. Stany Zjednoczone Minnesota Wild – 106 punktów
  3. Stany Zjednoczone St. Louis Blues – 99 punktów
  4. Stany Zjednoczone Nashville Predators – dzika karta, 94 punkty (39 zwycięstw)

Drzewko playoff[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpoczęła się walka o mistrzostwo ligi w fazie play-off, która rozgrywana jest w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formule do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.

Pierwsze mecze play-off odbyły się w nocy z 12 na 13 kwietnia 2017 CEST. Wyżej rozstawiona drużyna jest pokazana w górnym rządu pary.

  Ćwierćfinały Konferencji Półfinały Konferencji Finały Konferencji Finał Pucharu Stanleya
                                     
M1  Washington Capitals 4     M1  Washington Capitals 3  
WC  Toronto Maple Leafs 2     M2  Pittsburgh Penguins 4  


M2  Pittsburgh Penguins 4 Konferencja Wschodnia
M3  Columbus Blue Jackets 1  
    M2  Pittsburgh Penguins 4  
  A2  Ottawa Senators 3  
A2  Ottawa Senators 4  
A3  Boston Bruins 2  
A1  Montreal Canadiens 2   A2  Ottawa Senators 4
WC  New York Rangers 4     WC  New York Rangers 2  


  M2  Pittsburgh Penguins 4
  WC  Nashville Predators 2
C1  Chicago Blackhowks 0     WC  Nashville Predators 4
WC  Nashvill Predators 4     C3  St. Louis Blues 2  
C2  Minnesotha Wild 1
C3  St. Louis Blues 4  
  WC  Nashville Predators 4
  P1  Anaheim Ducks 2  
P2  Edmonton Oilers 4  
P3  San Jose Sharks 2   Konferencja Zachodnia
P1  Anaheim Ducks 4   P2  Edmonton Oilers 3
WC  Calgary Flames 0     P1  Anaheim Ducks 4  

Wyniki spotkań playoff[edytuj | edytuj kod]

KONFERENCJA WSCHODNIA
Drużyna wyżej rozstawiona Drużyna niżej rozstawiona Wynik serii Wyniki meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Ćwierćfinały
Washington Capitals (M1) Toronto Maple Leafs (WC) 4 : 2 13 kwietnia 15 kwietnia 17 kwietnia 19 kwietnia 21 kwietnia 23 kwietnia
3 : 2 D 3 : 4 2D 3 : 4 D 5 : 4 2 : 1 D 2 : 1 D
Pittsburgh Penguins (M2) Columbus Blue Jackets (M3) 4 : 1 12 kwietnia 14 kwietnia 16 kwietnia 18 kwietnia 20 kwietnia
3 : 1 4 : 1 5 : 4 D 4 : 5 5 : 2
Montreal Canadiens (A1) New York Rangers (WC) 2 : 4 12 kwietnia 14 kwietnia 16 kwietnia 18 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia
0 : 2 4 : 3 D 3 : 1 1 : 2 2 : 3 D 1 : 3
Ottawa Senators (A2) Boston Bruins (A3) 4 : 2 12 kwietnia 15 kwietnia 17 kwietnia 19 kwietnia 21 kwietnia 23 kwietnia
1 : 2 4 : 3 D 4 : 3 D 1 : 0 2 : 3 D 3 : 2 D
Półfinały
Ottawa Senators (A2) New York Rangers (WC) 4 : 2 27 kwietnia 29 kwietnia 2 maja 4 maja 6 maja 9 maja
2 : 1 6 : 5 D 1 : 4 1 : 4 5 : 4 D 4 : 2
Washington Capitals (M1) Pittsburgh Penguins (M2) 3 : 4 27 kwietnia 29 kwietnia 1 maja 3 maja 6 maja 8 maja 10 maja
2 : 3 2 : 6 3 : 2 D 2 : 3 4 : 2 5 : 2 0 : 2
Finał
Pittsburgh Penguins (M2) Ottawa Senators (A2) 4 : 3 13 maja 15 maja 17 maja 19 maja 21 maja 23 maja 25 maja
1:2 D 1:0 1:5 3:2 7:0 1:2 3:2 D
KONFERENCJA ZACHODNIA
Drużyna wyżej rozstawiona Drużyna niżej rozstawiona Wynik serii Wyniki meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Ćwierćfinały
Chicago Blackhawks (C1) Nashville Predators (WC) 0 : 4 13 kwietnia 15 kwietnia 17 kwietnia 20 kwietnia
0 : 1 0 : 5 2 : 3 D 1 : 4
Minnesota Wild (C2) St. Louis Blues (C3) 1 : 4 12 kwietnia 14 kwietnia 16 kwietnia 19 kwietnia 22 kwietnia
1 : 2 D 1 : 2 1 : 3 2 : 0 3 : 4 D
Anaheim Ducks (P1) Calgary Flames (WC) 4 : 0 13 kwietnia 15 kwietnia 17 kwietnia 19 kwietnia
3 : 2 3 : 2 5 : 4 D 3 : 1
Edmonton Oilers (P2) San Jose Sharks (P3) 4 : 2 12 kwietnia 14 kwietnia 16 kwietnia 18 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia
2 : 3 D 2 : 0 1 : 0 0 : 7 4 : 3 D 3 : 1
Półfinały
St. Louis Blues (C3) Nashville Predators (WC) 2 : 4 26 kwietnia 28 kwietnia 30 kwietnia 2 maja 5 maja 7 maja
3 : 4 3 : 2 1 : 3 1 : 2 2 : 1 1 : 3
Anaheim Ducks (P1) Edmonton Oilers (P2) 4 : 3 26 kwietnia 28 kwietnia 30 kwietnia 3 maja 5 maja 7 maja 10 maja
3 : 5 1 : 2 6 : 3 4 : 3 D 4 : 3 D 1 : 7 2 : 1
Finał
Anaheim Ducks (P1) Nashville Predators (WC) 2 : 4 12 maja 14 maja 16 maja 18 maja 20 maja 22 maja
2:3 D 5:3 1:2 3:2 D 1:3 3:6
FINAŁ PUCHARU STANLEYA
Pittsburgh Penguins (M2) – Nashville Predators (WC)
Mecz Data
i miejsce		 Wynik meczu Wynik serii Strzelcy bramek Gwiazdy meczu
Penguins Predators
Mecz numer
1		 29.05.2017
Pittsburgh
PPG Paints Arena		 5 : 3
(3:0, 0:1, 2:2)		 1 : 0 15:32 Rosja Jewgienij Małkin (8)
16:37 Stany Zjednoczone Conor Sheary (1)
19:43 Stany Zjednoczone Nick Bonino (3)
56:43 Stany Zjednoczone Jake Guentzel (10)
58:58 Stany Zjednoczone Nick Bonino (4)		 28:21 Kanada Ryan Ellis (5)
50:06 Kanada Colton Sissons (6)
53:29 Kanada Frédérick Gaudreau (1)		 1.Stany Zjednoczone Nick Bonino (PIT)
2.Stany Zjednoczone Jake Guentzel (PIT)
3.Kanada Colton Sissons (NSH)
Mecz numer
2		 31.05.2017
Pittsburgh
PPG Paints Arena		 4 : 1
(1:1, 0:0, 3:0)		 2 : 0 16:36 Stany Zjednoczone Jake Guentzel (11)
40:10 Stany Zjednoczone Jake Guentzel (12)
43:13 Kanada Scott Wilson (3)
43:28 Rosja Jewgienij Małkin (9)
 12:57 Szwecja Pontus Åberg (2) 1.Stany Zjednoczone Jake Guentzel (PIT)
2.Kanada Matt Murray (PIT)
3.Rosja Jewgienij Małkin (PIT)
Mecz numer
3		 03.06.2017
Nashville
Bridgestone Arena		 1 : 5
(1:0, 0:3, 0:2)		 2 : 1 02:46 Stany Zjednoczone Jake Guentzel (13)
 25:51 Szwajcaria Roman Josi (6)
26:33 Kanada Frédérick Gaudreau (2)
39:37 Kanada James Neal (6)
44:54 Stany Zjednoczone Craig Smith (1)
53:10 Szwecja Mattias Ekholm (1)		 1.Finlandia Pekka Rinne (NSH)
2.Szwajcaria Roman Josi (NSH)
3.Kanada Frédérick Gaudreau (NSH)
Mecz numer
4		 05.06.2017
Nashville
Bridgestone Arena		 1 : 4
(1:1, 0:2, 0:1)		 2 : 2 15:57 Kanada Sidney Crosby (8)
 14:51 Szwecja Calle Järnkrok (2)
23:45 Kanada Frédérick Gaudreau (3)
33:08 Szwecja Viktor Arvidsson (3)
56:37 Szwecja Filip Forsberg (9)		 1.Finlandia Pekka Rinne (NSH)
2.Kanada Mike Fisher (NSH)
3.Kanada Frédérick Gaudreau (NSH)
Mecz numer
5		 08.06.2017
Pittsburgh
PPG Paints Arena		 6 : 0
(3:0, 3:0, 0:0)		 3 : 2 01:31 Kanada Justin Schultz (4)
06:43 Stany Zjednoczone Bryan Rust (7)
19:49 Rosja Jewgienij Małkin (10)
21:19 Stany Zjednoczone Conor Sheary (2)
28:02 Stany Zjednoczone Phil Kessel (8)
36:40 Stany Zjednoczone Ron Hainsey (2)		 1.Kanada Sidney Crosby (PIT)
2.Stany Zjednoczone Phil Kessel (PIT)
3.Stany Zjednoczone Ron Hainsey (PIT)
Mecz numer
6		 11.06.2017
Nashville
Bridgestone Arena		 2 : 0
(0:0, 0:0, 2:0)		 4 : 2 58:25 Szwecja Patric Hörnqvist (5)
59:46 Szwecja Carl Hagelin (2)		 1.Szwecja Patric Hörnqvist (PIT)
2.Finlandia Pekka Rinne (NSH)
3.Kanada Justin Schultz (PIT)

Najlepsi zawodnicy playoff[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy z pola[27]

Jewgienij Małkin
Punkty Gole Asysty +/−
Rosja Jewgienij Małkin 28 Stany Zjednoczone Jake Guentzel 13 Kanada Sidney Crosby 19 Szwecja Filip Forsberg +14
Kanada Sidney Crosby 27 Rosja Jewgienij Małkin 10 Rosja Jewgienij Małkin 18 Szwecja Erik Karlsson
Szwecja Rickard Rakell		 +13
Stany Zjednoczone Phil Kessel 23 Szwecja Filip Forsberg
Szwecja Jakob Silfverberg		 9 Szwecja Erik Karlsson 16
Stany Zjednoczone Jake Guentzel 21 Stany Zjednoczone Phil Kessel 15 Stany Zjednoczone Phil Kessel
Kanada Ryan Johansen
Kanada Brandon Montour
Kanada Joel Edmundson		 +12
Kanada Ryan Getzlaf 19 Kanada Sidney Crosby
Stany Zjednoczone Phil Kessel
Kanada Ryan Getzlaf
Kanada Jean-Gabriel Pageau		 8 Kanada Ryan Getzlaf 11

Bramkarze[27]

W zestawieniu ujęto bramkarzy grających przez przynajmniej 600 minut.

Matt Murray
Obrony (w %) GAA[6] Shutouty Zwycięstwa
Kanada Matt Murray .937 Kanada Matt Murray 1.70 Kanada Matt Murray 3 Finlandia Pekka Rinne 14
Kanada Jake Allen .935 Finlandia Pekka Rinne
Kanada Jake Allen		 1.96 Finlandia Pekka Rinne
Kanada Marc-André Fleury
Kanada Cam Talbot		 2 Stany Zjednoczone Craig Anderson 11
Finlandia Pekka Rinne .930 Kanada Marc-André Fleury
Stany Zjednoczone John Gibson		 9
Szwecja Henrik Lundqvist .927 Szwecja Henrik Lundqvist 2.25
Kanada Marc-André Fleury
Kanada Cam Talbot		 .924 Stany Zjednoczone Craig Anderson 2.34 Stany Zjednoczone Craig Anderson
Szwecja Henrik Lundqvist
Kanada Martin Jones
Kanada Devan Dubnyk		 1 Kanada Matt Murray
Kanada Braden Holtby
Kanada Cam Talbot		 7

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Nagrody drużynowe[edytuj | edytuj kod]

Nagroda Drużyna
Puchar Stanleya Stany Zjednoczone Pittsburgh Penguins


Jewgienij Małkin
Clarence S. Campbell Bowl
Najlepszy zespół Konferencji Zachodniej

Stany Zjednoczone Nashville Predators
Nagroda Drużyna
Presidents’ Trophy
Najlepsza drużyna sezonu zasadniczego

Stany Zjednoczone Washington Capitals
Prince of Wales Trophy
Najlepszy zespół Konferencji Wschodniej		 Stany Zjednoczone Pittsburgh Penguins


Sidney Crosby

Nagrody indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Nagroda Zawodnik
Hart Memorial Trophy
Najwartościowszy zawodnik (MVP)
sezonu zasadniczego
Kanada Connor McDavid
Edmonton Oilers
Maurice Richard Trophy
Zdobywca największej ilości goli
w sezonie zasadniczym		 Kanada Sidney Crosby
Pittsburgh Penguins
Art Ross Memorial Trophy
Zdobywca największej ilości punktów
w sezonie zasadniczym
Kanada Connor McDavid
Edmonton Oilers
James Norris Memorial Trophy
Najlepszy obrońca		 Kanada Brent Burns
San Jose Sharks
Trofeum Vezina
Najlepszy bramkarz		 Rosja Siergiej Bobrowski
Columbus Blue Jackets
William M. Jennings Trophy
Bramkarz, który puścił najmniejszą ilość goli
rozgrywając minimum 25 spotkań		 Kanada Braden Holtby
Washington Capitals
Calder Memorial Trophy
Najlepszy debiutant		 Stany Zjednoczone Auston Matthews
Toronto Maple Leafs
Plus/Minus Award
Zawodnik z najlepszą statystyką +/−		 Stany Zjednoczone Jason Zucker
Stany Zjednoczone Ryan Suter
Minnesota Wild
Jack Adams Award
Trener roku		 Stany Zjednoczone John Tortorella
Columbus Blue Jackets
Lady Byng Memorial Trophy
Zawodnik łączący kulturę na boisku
z wysokim poziomem sportowym		 Stany Zjednoczone Johnny Gaudreau
Calgary Flames
Bill Masterton Memorial Trophy
Zawodnik wytrwały i pełen poświęcenia w grze		 Stany Zjednoczone Craig Anderson
Ottawa Senators
Frank J. Selke Trophy
Najlepszy napastnik defensywny		 Kanada Patrice Bergeron
Boston Bruins
Conn Smythe Trophy
Najwartościowszy zawodnik (MVP)
play-off		 Kanada Sidney Crosby
Pittsburgh Penguins

Trzy gwiazdy miesiąca (NHL Three Stars of the Month)[edytuj | edytuj kod]

Miesiąc 1 2 3
Październik
Kanada Connor McDavid
Edmonton Oilers
Kanada Shea Weber
Montreal Canadiens

Kanada Jonathan
Marchessault
Florida Panthers

Listopad
Finlandia Pekka Rinne
Nashville Predators
Rosja Nikita Kuczerow
Tampa Bay Lightning
Kanada Connor McDavid
Edmonton Oilers


Grudzień
Rosja Siergiej Bobrowski
Columbus Blue Jackets
Rosja Jewgienij Małkin
Pittsburgh Penguins
Kanada Devan Dubnyk
Minnesota Wild


Styczeń
Rosja Jewgienij Kuzniecow
Washington Capitals
Kanada Brad Marchand
Boston Bruins
Kanada Brent Burns
San Jose Sharks


Luty
Kanada Jonathan Toews
Chicago Blackhawks
Szwecja Filip Forsberg
Nashville Predators
Kanada Braden Holtby
Washington Capitals


Marzec
Rosja Nikita Kuczerow
Tampa Bay Lightning
Rosja Siergiej Bobrowski
Columbus Blue Jackets
Stany Zjednoczone Patrick Kane
Chicago Blackhawks


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ NHL announces 2015-16 season schedule. nhl.com. [dostęp 2015-06-25]. (ang.).
  2. ↑ Mike G. Morreale: Maple Leafs draft Auston Matthews first. cbssports.com, 2016-06-25. [dostęp 2016-06-25].
  3. ↑ Chris Peters: 2016 NHL Draft: Auston Matthews goes No. 1 on big night for Americans. cbssports.com, 2016-06-25. [dostęp 2016-06-25].
  4. ↑ Metropolitan defeats Pacific in All-Star Game final. nhl.com, 2017-01-30. [dostęp 2017-11-21].
  5. ↑ a b 2016-2017 Regural Season Stats. nhl.com. [dostęp 2017-06-28]. (ang.).
  6. ↑ a b Średnia straconych bramek na mecz.
  7. ↑ Marian Hossa scores 500th NHL goal. nhl.com, 2016-10-19. [dostęp 2017-11-08].
  8. ↑ Jaromir Jagr scores 750th NHL goal. nhl.com, 2016-10-21. [dostęp 2017-11-08].
  9. ↑ Jay Bouwmeester of Blues to play 1,000th game. nhl.com, 2016-10-31. [dostęp 2017-11-08].
  10. ↑ Rick Nash scores 400th NHL goal. nhl.com, 2016-11-09. [dostęp 2017-11-08].
  11. ↑ Chris Neil celebrates 1,000th NHL game. nhl.com, 2016-11-11. [dostęp 2017-11-09].
  12. ↑ Iginla Thankful To Play 1,500 Games. nhl.com, 2016-11-10. [dostęp 2017-11-09].
  13. ↑ Jaromir Jagr gets 1,888th point in Panthers loss. nhl.com, 2016-12-23. [dostęp 2017-11-09].
  14. ↑ Alex Ovechkin scores 1,000th NHL point. nhl.com, 2017-01-12. [dostęp 2017-11-09].
  15. ↑ Henrik Sedin scores 1,000th NHL point. nhl.com, 2017-01-12. [dostęp 2017-11-09].
  16. ↑ Patrick Marleau humbled to score 500 NHL goals. nhl.com, 2017-02-03. [dostęp 2017-11-11].
  17. ↑ Chimera to Join 1,000 Game Club. nhl.com, 2017-02-02. [dostęp 2017-11-11].
  18. ↑ Henrik Lundqvist proud to join 400-win club. nhl.com, 2017-02-12. [dostęp 2017-11-11].
  19. ↑ Jaromir Jagr gets 1,900th NHL point. nhl.com, 2017-02-12. [dostęp 2017-11-11].
  20. ↑ Sidney Crosby scores 1,000th NHL point. nhl.com, 2017-02-17. [dostęp 2017-11-11].
  21. ↑ 1,000 Assists for Joe Thornton. nhl.com, 2017-03-07. [dostęp 2017-11-11].
  22. ↑ Vrbata Plays 1,000th NHL Game. nhl.com, 2017-03-10. [dostęp 2017-11-11].
  23. ↑ Eric Staal Preps for 1,000th NHL Game. nhl.com, 2017-03-19. [dostęp 2017-11-11].
  24. ↑ Jaromir Jagr honored by Penguins. nhl.com, 2017-03-19. [dostęp 2017-11-11].
  25. ↑ Big night for Brian Gionta, who scores in game 1,000. nhl.com, 2017-03-28. [dostęp 2017-11-11].
  26. ↑ Red Wings celebrate Henrik Zetterberg on 1,000th game. nhl.com, 2017-04-10. [dostęp 2017-11-11].
  27. ↑ a b 2016-2017 Playoffs Stats. nhl.com. [dostęp 2017-11-18]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sezony National Hockey League
←2015/2016 Sezon 2016/2017 w sportach zimowych 2017/2018→
Biathlon
Biegi narciarskie
Bobsleje
Curling
Hokej na lodzie
Kombinacja norweska
Łyżwiarstwo figurowe
Łyżwiarstwo szybkie
Narciarstwo alpejskie
Narciarstwo dowolne
Narciarstwo szybkie
Saneczkarstwo
Saneczkarstwo (tory naturalne)
Short track
Skeleton
Skoki narciarskie
Snowboarding
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=NHL_(2016/2017)&oldid=71607331”