NHL (2013/2014)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
NHL 2013/2014
2012/2013 2014/2015
Szczegóły
Państwo

 Stany Zjednoczone
 Kanada

Liczba zespołów

30

Runda zasadnicza
Termin

1 października 2013 – 13 kwietnia 2014

Liczba meczów

1230

Liczba bramek

6751

Zwycięzca

Konferencja Zachodnia: Los Angeles Kings
Konferencja Wschodnia: New York Rangers

Najskuteczniejszy zawodnik

Kanada Sidney Crosby (Pittsburgh Penguins)

Runda finałowa
Liczba meczów

92

Bramki

521

Zwycięzca

Los Angeles Kings

2. miejsce

New York Rangers

MVP

Kanada Justin Williams (Los Angeles Kings)

Najskuteczniejszy zawodnik

Słowenia Anže Kopitar (Los Angeles Kings)

Sezon NHL 2013/2014 – 96. sezon gry National Hockey League i 97. jej działalności. Pierwsze mecze sezonu odbyły się 1 października 2013 roku (trzy spotkania)[1]. Drugi sezon z rzędu nie odbyły się spotkania w Europie, również NHL All-Star Game nie odbył się w zamian zawodnicy ligi NHL uczestniczyli w turnieju olimpijskim w Soczi[2]. Hokeiści wrócili na tafle w Ameryce 26 lutego. 1 stycznia odbył się NHL Winter Classic, który został przełożony z powodu lokautu. Dodatkowo odbyło się jeszcze pięć innych spotkań na otwartych stadionach w ramach NHL Stadium Series oraz Heritage Classic. Sezon zasadniczy zakończył się 13 kwietnia 2014 roku. Trzy dni później rozegrany został pierwszy mecz playoff. Faza play-off i ostatni mecz sezonu miał miejsce 13 czerwca 2014.

Po raz pierwszy od sezonu 1997/1998 rozgrywki ligowe odbyły się w czterech dywizjach, a nie jak dotychczas w sześciu. Spowodowane jest to reorganizacją ligi[1].

Wydarzenia przedsezonowe[edytuj | edytuj kod]

NHL Entry Draft 2013[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: NHL Entry Draft 2013.

W dniach 30 czerwca 2013 roku w amerykańskim mieście Newark w stanie New Jersey w hali Prudential Center[3] odbył się pięćdziesiąty pierwszy w historii draft, w którym drużyny NHL mogą wybrać zawodników, którzy urodzili się pomiędzy 1 stycznia 1993 a 15 września 1995 roku[4]. Dzięki zwycięstwie w loterii draftu po raz pierwszy w historii pierwszy wybór draftu zdobył zespół Colorado Avalanche[5]. Zespół z Denver wybrał Kanadyjczyka dotychczas grającego w juniorskiej drużynie Halifax Mooseheads na pozycji środkowego. Kolejne dwa miejsca zajęli: fiński środkowy Aleksandr Barkov wybrany przez Florida Panthers, który został wybrany pierwszym Europejczykiem tego draftu oraz kanadyjski lewoskrzydłowy Jonathan Drouin wybrany przez Tampa Bay Lightning.

Łącznie zostało wybranych 211 graczy z 11 państw: 100 z Kanady, 53 ze Stanów Zjednoczonych, 25 ze Szwecji, 11 z Finlandii, 8 z Rosji, ze Szwajcarii i Słowacji po czterech, trzech z Czech oraz po jednym z Danii, Norwegii, Szwajcarii oraz Łotwy.

Zmiany przepisów[edytuj | edytuj kod]

Przed rozpoczęciem sezonu postanowiono iż:

  • Zmniejszone zostaną rozmiary bramek – bramki będą płytsze, przez to powierzchnia z tyłu bramki zmniejszy się o dziesięć centymetrów, dzięki czemu powierzchnia za bramką zwiększy się co powinno według ligi przełożyć się w pewnym stopniu na większą liczbę zdobywanych goli[6]
  • Enforcerzy będą mogli uzyskać dodatkową karę – zawodnicy, którzy przed walką ściągną kask z głowy do standardowej kary pięciu minut w takiej sytuacji dostaną dodatkową karę dwóch minut[7]
  • Bramkarze korzystać będą z krótszych parkanów – parkany zmniejsza swoją wysokość z 55 procent wysokości uda do 45 procent[8]

Reorganizacja rozgrywek[edytuj | edytuj kod]

Przeniesienie klubu Atlanta Thrashers do Winnipeg i zmiana nazwy na Jets w 2011 roku wymusiła na szefostwie ligi zmianę organizacji ligi. Reorganizacja miała na celu uszeregowanie drużyn pod względem geograficznym oraz zmniejszenie liczbyi meczów w różnych strefach czasowych. W ten sposób drużynę Jets przeniesiono do konferencji zachodniej, zaś w przeciwną stronę przeniesiono drużyny Detroit Red Wings oraz Columbus Blue Jackets.

Nowy system, który zatwierdzono w marcu 2013. W wyniku zmian przekształcono układ konferencji oraz zasady rozgrywek, które obowiązują od sezonu 2013/2014[9].

Wśród zmian znajduje się przydział awansu do fazy play-off do której awans uzyska teraz trzy najlepsze z każdej z dywizji oraz po dwie kolejne z obu konferencji z najlepszym wynikiem sezonu zasadniczego dla tych zespołów przydzielone zostaną dzikie karty.

W lipcu sprecyzowano wprowadzone zmiany – zgodnie z nimi nadal istnieją konferencje Wschodnia i Zachodnia. Zmniejszona została zaś liczba dywizji. W składzie obu konferencji są po dwie dywizje: Pacyficzna i Centralna (Zachód) oraz Metropolitalna i Atlantycka (Wschód). Dwie dywizje wschodnie skupiają po osiem klubów, a dwie dywizje zachodnie mają po siedem klubów[10].

Sezon regularny[edytuj | edytuj kod]

W związku z reorganizacją rozgrywek wprowadzono kilka zmian. Każda z drużyn będzie teraz grała ze wszystkimi zespołami. Terminarz rozgrywek spowodował, że 30 drużyn zagra na wszystkich trzydziestu lodowiskach co najmniej raz w sezonie. Każdy zespół zagra 50 (konferencja zachodnia) lub 54 (wschód) meczów z drużynami z tej samej konferencji. W tym sezonie nie odbędzie się NHL All-Star Game, zamiast meczu gwiazd od 9 do 26 lutego zawodnicy uczestniczyć będą w turnieju olimpijskim w Soczi.

Ceremonia rozpoczęcia sezonu podczas której kibicom zaprezentowany został Puchar Stanleya, zaś pod dachem podwieszono baner upamiętniający fakt zdobycia mistrzostwa przez Chicago Blackhawks odbyła się w hali United Center[11]. Jednak to w Montrealu odbył się pierwszy mecz sezonu i to w tym meczu zawodnik Toronto Maple Leafs – James van Riemsdyk zdobył pierwszą bramkę sezonu[12].

Mecze na stadionach[edytuj | edytuj kod]

W tym sezonie po raz pierwszy na stadionach rozegranych zostanie więcej jak dwa spotkania podczas sezonu. W sumie rozegranych będzie sześć takich spotkań. Pierwsze z nich odbędzie się na Michigan Stadium 1 stycznia 2014 jako szósta edycja NHL Winter Classic[13], kolejne cztery odbędą się w ramach NHL Stadium Series. Ostatni mecz odbędzie się w ramach Heritage Classic na BC Place.

Data Stadion Gospodarze Goście Wynik
1 stycznia 2014[14] Michigan Stadium, Ann Arbor Detroit Red Wings Toronto Maple Leafs 2:3 k.
25 stycznia 2014[15] Dodger Stadium, Los Angeles Los Angeles Kings Anaheim Ducks 0:3
26 stycznia 2014[16] Yankee Stadium, Nowy Jork New Jersey Devils New York Rangers 3:7
29 stycznia 2014[16] Yankee Stadium, Nowy Jork New York Islanders New York Rangers 1:2
1 marca 2014[17] Soldier Field, Chicago Chicago Blackhawks Pittsburgh Penguins 5:1
2 marca 2014[17] BC Place, Vancouver Vancouver Canucks Ottawa Senators 2:4

Tytuły indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Lista zawodników wyróżnionych przez ligę NHL:

Miesiąc Pierwsza Gwiazda Druga Gwiazda Trzecia Gwiazda Pierwszoroczniak
Październik[18][19] Kanada Alexander Steen
(St. Louis Blues) 		Kanada Sidney Crosby
(Pittsburgh Penguins) 		Finlandia Antti Niemi
(San Jose Sharks) 		Czechy Tomáš Hertl
(San Jose Sharks)
Listopad[20][21] Stany Zjednoczone Patrick Kane
(Chicago Blackhawks) 		Rosja Jewgienij Małkin
(Pittsburgh Penguins) 		Kanada Josh Harding
(Minnesota Wild) 		Czechy Marek Mazanec
(Nashville Predators)
Grudzień[22][23] Stany Zjednoczone Patrick Kane
(Chicago Blackhawks) 		Kanada Sidney Crosby
(Pittsburgh Penguins) 		Szwajcaria Jonas Hiller
(Anaheim Ducks) 		Kanada Martin Jones
(Los Angeles Kings)
Finlandia Antti Raanta
(Chicago Blackhawks)
Styczeń[24][25] Rosja Anton Chudobin
(Carolina Hurricanes) 		Stany Zjednoczone Phil Kessel
(Toronto Maple Leafs) 		Stany Zjednoczone Joe Pavelski
(San Jose Sharks) 		Czechy Ondřej Palát
(Tampa Bay Lightning)
Luty
Nie ogłoszono z powodu przerwy olimpijskiej
Marzec[26][27] Kanada Jarome Iginla
(Boston Bruins) 		Szwecja Gustav Nyquist
(Detroit Red Wings) 		Kanada Claude Giroux
(Philadelphia Flyers) 		Czechy Ondřej Palát
(Tampa Bay Lightning)

Zwycięzcą sezonu zasadniczego została drużyna Boston Bruins, kończąc go z dorobkiem 117 punktów. Jest to trzeci najlepszy rezultat tej drużyny w historii i pierwszy tryumf w sezonie zasadniczym od sezonu 1989/1990[28]. Najskuteczniejszym zawodnikiem został Sidney Crosby, który jako jedyny zdobył ponad 100 punktów (104), będąc również najczęściej asystującym przy bramkach kolegów z drużyny. Królem strzelców oraz zdobywcą Maurice Richard Trophy po raz czwarty, a drugi z rzędu został Aleksandr Owieczkin[29][30].

Tabela[edytuj | edytuj kod]

Konferencja Wschodnia
Dywizja Atlantycka
Lp. Drużyna M Z P PK Bramki +/− Pkt
1. Stany Zjednoczone Boston Bruins 82 54 19 9 261-177 +84 117
2. Stany Zjednoczone Tampa Bay Lightning 82 46 27 9 240-215 +25 101
3. Kanada Montreal Canadiens 82 46 28 8 215-204 +11 100
4. Stany Zjednoczone Detroit Red Wings 82 39 28 15 222-230 -8 93
5. Kanada Ottawa Senators 82 37 31 14 236-265 -29 88
6. Kanada Toronto Maple Leafs 82 38 36 8 231-256 -25 84
7. Stany Zjednoczone Florida Panthers 82 29 45 8 196-268 -72 66
8. Stany Zjednoczone Buffalo Sabres 82 21 51 10 157-248 -91 52
Dywizja Metropolitalna
Lp. Drużyna M Z P PK Bramki +/− Pkt
1. Stany Zjednoczone Pittsburgh Penguins 82 51 24 7 249-207 +42 109
2. Stany Zjednoczone New York Rangers 82 45 31 6 218-193 +25 96
3. Stany Zjednoczone Philadelphia Flyers 82 42 30 10 236-235 +1 94
4. Stany Zjednoczone Columbus Blue Jackets 82 43 32 7 231-216 +15 93
5. Stany Zjednoczone Washington Capitals 82 38 30 14 235-240 -5 90
6. Stany Zjednoczone New Jersey Devils 82 35 29 18 197-208 -11 88
7. Stany Zjednoczone Carolina Hurricanes 82 36 35 11 207-230 -23 83
8. Stany Zjednoczone New York Islanders 82 34 37 11 225-267 -42 79
Konferencja Zachodnia
Dywizja Centralna
Lp. Drużyna M Z P PK Bramki +/− Pkt
1. Stany Zjednoczone Colorado Avalanche 82 52 22 8 250-220 +30 112
2. Stany Zjednoczone St. Louis Blues 82 52 23 7 248-191 +57 111
3. Stany Zjednoczone Chicago Blackhawks 82 46 21 15 267-220 +47 107
4. Stany Zjednoczone Minnesota Wild 82 43 27 12 207-206 +1 98
5. Stany Zjednoczone Dallas Stars 82 40 31 11 235-228 +7 91
6. Stany Zjednoczone Nashville Predators 82 38 32 12 216-242 -26 88
7. Kanada Winnipeg Jets 82 37 35 10 227-237 -10 84
x.
Dywizja Pacyfiku
Lp. Drużyna M Z P PK Bramki +/− Pkt
1. Stany Zjednoczone Anaheim Ducks 82 54 20 8 266-209 +57 116
2. Stany Zjednoczone San Jose Sharks 82 51 22 9 249-200 +49 111
3. Stany Zjednoczone Los Angeles Kings 82 46 28 8 206-174 +32 100
4. Stany Zjednoczone Phoenix Coyotes 82 37 30 15 216-231 -15 89
5. Kanada Vancouver Canucks 82 36 35 11 196-223 -27 83
6. Kanada Calgary Flames 82 35 40 7 209-241 -32 77
7. Kanada Edmonton Oilers 82 29 44 9 203-270 -67 67
x.
Legenda:     = mistrz dywizji,     = awans do playoff,     = awans do playoff jako dzika karta

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Zawodnicy z pola[31]

Sidney Crosby, najskuteczniejszy zawodnik sezonu zasadniczego oraz zdobywca Art Ross Trophy.

Z dorobkiem 104 punktów Kanadyjczyk Sidney Crosby otwiera listę najskuteczniejszych zawodników sezonu zasadniczego w NHL. Crosby był również najczęściej asystującym zawodnikiem (68 asyst). Najlepszym strzelcem był Rosjanin Aleksandr Owieczkin z 51 trafieniami. W klasyfikacji plus minus najlepszym został Czech David Krejčí, który uzyskał bilans +39. Najsłabszym zawodnikiem tej klasyfikacji został Alexander Edler, który uzyskał -39. Najczęściej bramek w grach w przewadze zdobył Owieczkin, który 24 razy pokonywał bramkarzy w liczebnej przewadze. Rosjanin najczęściej ze wszystkich zawodników ligi oddawał strzał na bramkę, czynił to 386 razy. Najwięcej minut na ławce kar przebywał Tom Sestito, który 213 minut spędził w tym miejscu. Szwed Erik Karlsson był najskuteczniejszym obrońcą z dorobkiem 78 punktów

Zawodnik Drużyna M G A Pkt +/− MIN
Kanada Sidney Crosby Pittsburgh Penguins 80 36 68 104 +18 46
Kanada Ryan Getzlaf Anaheim Ducks 77 31 56 87 +28 31
Kanada Claude Giroux Philadelphia Flyers 82 28 58 86 +7 46
Kanada Tyler Seguin Dallas Stars 80 37 47 84 +16 18
Kanada Corey Perry Anaheim Ducks 81 43 39 82 +32 65
Stany Zjednoczone Phil Kessel Toronto Maple Leafs 82 37 43 80 –5 27
Kanada Taylor Hall Edmonton Oilers 75 27 53 80 –15 44
Rosja Aleksandr Owieczkin Washington Capitals 78 51 28 79 −35 48
Stany Zjednoczone Joe Pavelski San Jose Sharks 82 41 38 79 +23 32
Kanada Jamie Benn Dallas Stars 81 34 45 79 +21 64

Bramkarze[32][33]
97 bramkarzy wystąpiło w co najmniej jednym spotkaniu sezonu zasadniczego. Najwięcej meczów rozegrał Fin Kari Lehtonen, który w bramce Dallas Stars rozegrał 65 spotkań podczas których na lodzie przebywał prawie 3804 minut. Najwięcej zwycięstw odniósł Rosjanin Siemion Warłamow, który 41 razy zjeżdżał z lodu jako zwycięzca. W momencie gdy Rosjanin bronił bramki przeciwnicy oddali największa liczbę strzałów (2013), wyprzedzając drugiego w tej klasyfikacji Lehtonena o 125 strzałów. Z bramkarzy, którzy na lodzie spędzili co najmniej 1800 minut, najlepszy współczynnik GAA miał Cory Schneider (1.97). Fin Tuukka Rask zdobył najlepszy rezultat w klasyfikacji procentowej obrony strzałów uzyskując 93% skuteczności. Fin 7-krotnie utrzymał czyste konto, uzyskując w tej klasyfikacji najlepszy rezultat.

Siemion Warłamow odniósł najwięcej zwycięstw w sezonie zasadniczym.
Zawodnik Drużyna M MIN W GA SO SV% GAA
Kanada Cory Schneider New Jersey Devils 45 2679:54 16 88 3 .921 1.97
Finlandia Tuukka Rask Boston Bruins 58 3386:27 36 115 7 .930 2.04
Stany Zjednoczone Jonathan Quick Los Angeles Kings 49 2904:26 27 100 6 .915 2.07
Stany Zjednoczone Ben Bishop Tampa Bay Lightning 63 3586:21 37 133 5 .924 2.23
Słowacja Jaroslav Halák St. Louis/Washington 52 2938:35 29 110 5 .921 2.25
Kanada Corey Crawford Chicago Blackhawks 59 3395:01 32 128 2 .917 2.26
Rosja Anton Chudobin Carolina Hurricanes 36 2084:18 19 80 1 .926 2.30
Kanada Carey Price Montreal Canadiens 59 3464:22 34 134 6 .927 2.32
Szwecja Henrik Lundqvist New York Rangers 63 3655:19 33 144 5 .920 2.36
Kanada Marc-André Fleury Pittsburgh Penguins 64 3792:24 39 150 5 .915 2.37

Play-off[edytuj | edytuj kod]

NHL w związku z relokacją drużyn i zmianą podziału konferencji wprowadziła nowe zasady co to uczestników fazy play-off. Z każdej dywizji do rozgrywek posezonowych awansowały 3 zespoły, dając w sumie 12 zespołów. Koleje 4 zespoły to tzw. dzikie karty, czyli drużyny które w sezonie zasadniczym zdobyły największy dorobek punktowy z drużyn, które nie znalazły się w pierwszej trójce dywizji.

NHL wprowadziło także nową formułę dotyczącą rozgrywania kolejnych rund fazy play-off. Powrócono po 20 sezonach do systemu rozgrywek w którym najpierw rozgrywano dwie rundy wewnątrz dywizji (półfinały i finały dywizji), następnie finały konferencji oraz finały Pucharu Stanleya. W pierwszej rundzie zwycięzcy dywizji rozgrywali mecze z drużynami z dzikimi kartami, zaś druga i trzecia drużyna z danej dywizji rozgrywały ze sobą kolejną serię.

Rozstawienie[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu sezonu zasadniczego 16 zespołów zapewniło sobie start w fazie play-off. Drużyna Boston Bruins zdobywca Presidents’ Trophy uzyskała najlepszy wynik w lidze zdobywając w 82 spotkaniach 117 punktów. Jest to najwyżej rozstawiona drużyna. Kolejne miejsce rozstawione uzupełniają mistrzowie dywizji: Anaheim Ducks, Pittsburgh Penguins oraz Colorado Avalanche.

Konferencja Wschodnia[edytuj | edytuj kod]

Puchar Stanleya

Dywizja atlantycka

  1. Boston Bruins – mistrz dywizji atlantyckiej i konferencji wschodniej w sezonie zasadniczym, zdobywca Presidents’ Trophy oraz 117 punktów
  2. Tampa Bay Lightning – 101 punktów
  3. Montreal Canadiens – 100 punktów
  4. Detroit Red Wings – dzika karta, 93 punkty (39 zwycięstw)

Dywizja metropolitalna

  1. Pittsburgh Penguins – mistrz dywizji metropolitalnej, 109 punktów
  2. New York Rangers – 96 punktów
  3. Philadelphia Flyers – 94 punkty
  4. Columbus Blue Jackets – dzika karta, 93 punkty (43 zwycięstwa)

Konferencja Zachodnia[edytuj | edytuj kod]

Dywizja pacyficzna

  1. Anaheim Ducks – mistrz dywizji pacyficznej i konferencji zachodniej w sezonie zasadniczym oraz 116 punktów
  2. San Jose Sharks – 111 punktów
  3. Los Angeles Kings – 100 punktów

Dywizja centralna

  1. Colorado Avalanche – mistrz dywizji centralnej, 112 punktów
  2. St. Louis Blues – 111 punktów
  3. Chicago Blackhawks – 107 punktów
  4. Minnesota Wild – dzika karta, 98 punktów (43 zwycięstwa)
  5. Dallas Stars – dzika karta, 91 punktów (40 zwycięstw)

Drzewko playoff[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu sezonu zasadniczego rozpocznie się walka o mistrzostwo ligi w fazie playoff, która rozgrywana będzie w czterech rundach. Drużyna, która zajęła wyższe miejsce w sezonie zasadniczym w nagrodę zostaje gospodarzem ewentualnego siódmego meczu. Z tym, że zdobywca Presidents’ Trophy (w tym wypadku Boston Bruins) zawsze jest gospodarzem siódmego meczu. Wszystkie cztery rundy rozgrywane są w formuje do czterech zwycięstw według schematu: 2-2-1-1-1, czyli wyżej rozstawiony rozgrywa mecze: 1 i 2 oraz ewentualnie 5 i 7 we własnej hali. Niżej rozstawiona drużyna rozgrywa mecze w swojej hali: trzeci, czwarty oraz ewentualnie szósty.

  Ćwierćfinały Konferencji Półfinały Konferencji Finały Konferencji Finał Pucharu Stanleya
                                     
A1  Boston Bruins 4     A1  Boston Bruins 3  
WC  Detroit Red Wings 1     A3  Montreal Canadiens 4  


A2  Tampa Bay Lightning 0 Konferencja Wschodnia
A3  Montreal Canadiens 4  
    A3  Montreal Canadiens 2  
  M2  New York Rangers 4  
M1  Pittsburgh Penguins 4  
WC  Columbus Blue Jackets 2  
M2  New York Rangers 4   M1  Pittsburgh Penguins 3
M3  Philadelphia Flyers 3     M2  New York Rangers 4  


  W  New York Rangers 1
  Z  Los Angeles Kings 4
C1  Colorado Avalanche 3     WC  Minnesota Wild 2
WC  Minnesota Wild 4     C3  Chicago Blackhawks 4  
C2  St. Louis Blues 2
C3  Chicago Blackhawks 4  
  C3  Chicago Blackhawks 3
  P3  Los Angeles Kings 4  
P1  Anaheim Ducks 4  
WC  Dallas Stars 2   Konferencja Zachodnia
P2  San Jose Sharks 3   P1  Anaheim Ducks 3
P3  Los Angeles Kings 4     P3  Los Angeles Kings 4  

Wyniki spotkań playoff[edytuj | edytuj kod]

Konferencja wschodnia
Drużyna wyżej rozstawiona Drużyna niżej rozstawiona Wynik serii Wyniki i terminy meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Ćwierćfinały
Boston Bruins Detroit Red Wings 4 : 1 18 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia 24 kwietnia 26 kwietnia
0 : 1 4 : 1 3 : 0 3 : 2 D 4 : 2
Tampa Bay Lightning Montreal Canadiens 0 : 4 16 kwietnia 18 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia
4 : 5D 1 : 4 2 : 3 3 : 4
Pittsburgh Penguins Columbus Blue Jackets 4 : 2 16 kwietnia 19 kwietnia 21 kwietnia 23.04 kwietnia 26 kwietnia 28 kwietnia
4 : 3 3 : 4D 4 : 3 3 : 4 D 3 : 1 4 : 3
New York Rangers Philadelphia Flyers 4 : 3 17 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia 25 kwietnia 27 kwietnia 29 kwietnia 30 kwietnia
4 : 1 2 : 4 4 : 1 1 : 2 4 : 2 2 : 5 2 : 1
Półfinały
Boston Bruins Montreal Canadiens 3 : 4 1 maja 3 maja 6 maja 8 maja 10 maja 12 maja 14 maja
3 : 4 D2 5 : 3 2 : 4 1 : 0 D 4 : 2 0 : 4 1 : 3
Pittsburgh Penguins New York Rangers 3 : 4 2 maja 4 maja 5 maja 7 maja 9 maja 11 maja 13 maja
2 : 3 D 3 : 0 2 : 0 4 : 2 1 : 5 1 : 3 1 : 2
Finał
Montreal Canadiens New York Rangers 2 : 4 17 maja 19 maja 22 maja 25 maja 27 maja 29 maja
2 : 7 1 : 3 3 : 2 D 2 : 3 D 7 : 4 0 : 1

Konferencja zachodnia

Drużyna wyżej rozstawiona Drużyna niżej rozstawiona Wynik serii Wyniki i terminy meczów
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7.
Ćwierćfinały
Colorado Avalanche Minnesota Wild 3 : 4 17 kwietnia 19 kwietnia 21 kwietnia 24 kwietnia 26 kwietnia 28 kwietnia 30 kwietnia
5 : 4 4 : 2 0 : 1 D 1 : 2 4 : 3 D 2 : 5 4 : 5 D
St. Louis Blues Chicago Blackhawks 2 : 4 17 kwietnia 19 kwietnia 21 kwietnia 23 kwietnia 25 kwietnia 27 kwietnia
4 : 3 3D 4 : 3 D 0 : 2 3 : 4 D 2 : 3 D 1 : 5
Anaheim Ducks Dallas Stars 4 : 2 16 kwietnia 18 kwietnia 21 kwietnia 23 kwietnia 25 kwietnia 27 kwietnia
4 : 3 3 : 2 0 : 3 2 : 4 6 : 2 5 : 4 D
San Jose Sharks Los Angeles Kings 3 : 4 17 kwietnia 20 kwietnia 22 kwietnia 24 kwietnia 26 kwietnia 28 kwietnia 30 kwietnia
6 : 3 7 : 2 4 : 3 D 3 : 6 0 : 3 1 : 4 1 : 5
Półfinały
Chicago Blackhawks Minnesota Wild 4 : 2 2 maja 4 maja 6 maja 9 maja 11 maja 13 maja
5 : 2 4 : 1 0 : 4 2 : 4 2 : 1 2 : 1 D
Anaheim Ducks Los Angeles Kings 3 : 4 3 maja 5 maja 8 maja 10 maja 12 maja 14 maja 16 maja
2 : 3 D 1 : 3 3 : 2 2 : 0 4 : 3 1 : 2 2 : 6
Finał
Chicago Blackhawks Los Angeles Kings 3 : 4 18 maja 21 maja 24 maja 26 maja 28 maja 30 maja 1 czerwca
3 : 1 2 : 6 3 : 4 2 : 5 5 : 4 2D 4 : 3 4 : 5 D

Finał Pucharu Stanleya

Los Angeles Kings – New York Rangers
Mecz Data
i miejsce		 Wynik meczu Wynik serii Strzelcy bramek Gwiazdy meczu
Kings Rangers
Mecz numer
1		 4 czerwca 2014
Los Angeles
Staples Center		 3 : 2
(1:2, 1:0, 0:0 – 1:0)		 1 : 0 17:33 Kyle Clifford
26:36 Drew Doughty
64:36 Justin Williams
 13:21 Benoit Pouliot
15:03 Carl Hagelin
 1. Justin Williams (LAK)
2. Kyle Clifford (LAK)
3. Carl Hagelin (NYR)
Mecz numer
2		 7 czerwca 2014
Los Angeles
Staples Center		 5 : 4
(0:2, 2:2, 2:0 -0:0, 1:0)		 2 : 0 21:46 Jarret Stoll
34:39 Willie Mitchell
41:58 Dwight King
47:36 Marián Gáborík
90:26 Dustin Brown		 10:48 Ryan McDonagh
18:46 Mats Zuccarello
31:24 Martin St. Louis
34:50 Derick Brassard		 1. Dustin Brown (LAK)
2. Justin Williams (LAK)
3. Mats Zuccarello (NYR)
Mecz numer
3		 9 czerwca 2014
Nowy Jork
Madison Square Garden		 3 : 0
(1:0, 2:0, 0:0)		 3 : 0 19:59 Jeff Carter
24:17 Jake Muzzin
37:14 Mike Richards
1. Jonathan Quick (LAK)
2. Jeff Carter (LAK)
3. Justin Williams (LAK)
Mecz numer
4		 11 czerwca 2014
Nowy Jork
Madison Square Garden		 1 : 2
(0:1, 1:1, 0:0)		 3 : 1 28:46 Dustin Brown
 07:25 Benoit Pouliot
26:27 Martin St. Louis		 1. Henrik Lundqvist (NYR)
2. Martin St. Louis (NYR)
3. Tanner Pearson (LAK)
Mecz numer
5		 13 czerwca 2014
Los Angeles
Staples Center		 3 : 2
(1:0, 0:2, 1:0 – 0:0, 1:0)		 4 : 1 06:04 Justin Williams
47:56 Marián Gáborík
94:43 Alec Martinez		 35:37 Chris Kreider
39:30 Brian Boyle
 1. Alec Martinez (LAK)
2. Marián Gáborík (LAK)
3. Dan Girardi (NYR)

Nagrody[edytuj | edytuj kod]

Nagrody zostaną wręczone podczas uroczystości NHL Awards, która odbędzie się w Las Vegas w stanie Nevada w dniu 24 czerwca 2014 roku.

Nagroda Zawodnik Drużyna
Maurice ‘Rocket’ Richard Trophy Rosja Aleksandr Owieczkin Washington Capitals
Art Ross Memorial Trophy Kanada Sidney Crosby Pittsburgh Penguins
Calder Memorial Trophy Kanada Nathan MacKinnon Colorado Avalanche
Conn Smythe Trophy Kanada Justin Williams Los Angeles Kings
Frank J. Selke Trophy Kanada Patrice Bergeron Boston Bruins
Hart Memorial Trophy Kanada Sidney Crosby Pittsburgh Penguins
James Norris Memorial Trophy Kanada Duncan Keith Chicago Blackhawks
King Clancy Memorial Trophy Kanada Andrew Ference Edmonton Oilers
Lady Byng Memorial Trophy Kanada Ryan O’Reilly Colorado Avalanche
Lester Patrick Trophy
Ted Lindsay Award Kanada Sidney Crosby Pittsburgh Penguins
Roger Crozier Saving Grace Award Kanada Josh Harding Minnesota Wild
Trofeum Vezina Finlandia Tuukka Rask Boston Bruins
William M. Jennings Trophy Stany Zjednoczone Jonathan Quick Los Angeles Kings
Mark Messier Leadership Award Stany Zjednoczone Dustin Brown Los Angeles Kings
NHL Foundation Player Award Kanada Patrice Bergeron Boston Bruins
Bill Masterton Memorial Trophy Kanada Dominic Moore New York Rangers
Jack Adams Award Kanada Patrick Roy Colorado Avalanche
NHL General Manager of the Year Award Kanada Bob Murray Anaheim Ducks
Presidents’ Trophy Stany Zjednoczone Boston Bruins
Prince of Wales Trophy Stany Zjednoczone New York Rangers
Clarence S. Campbell Bowl Stany Zjednoczone Los Angeles Kings
Puchar Stanleya Stany Zjednoczone Los Angeles Kings

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b NHL announces 2013-14 season schedule. nhl.com. [dostęp 2013-07-19]. (ang.).
  2. ↑ Agreement reached for player participation in Sochi. nhl.com. [dostęp 2013-07-19]. (ang.).
  3. ↑ Adam Kimelman: New Jersey, Philadelphia to host next two Drafts. nhl.com. [dostęp 2012-06-22]. (ang.).
  4. ↑ Ben Kerr: Connor Hurley: 2013 NHL Draft Player Profile #50. lastwordonsports.com. [dostęp 2013-05-31]. (ang.).
  5. ↑ Mike Brophy: Avalanche win 2013 Scotiabank NHL Draft Lottery. nhl.com. [dostęp 2013-04-29]. (ang.).
  6. ↑ Michał Ruszel: NHL: obowiązkowe pleksy i węższe bramki już od przyszłego sezonu. eurosport.onet.pl. [dostęp 2013-06-05]. (pol.).
  7. ↑ Greg Wyshynski: NHL fighters will be penalized for removing helmets before brawl; pass or fail?. sports.yahoo.com. [dostęp 2013-09-17]. (ang.).
  8. ↑ NHL: Bramkarze będą mieli krótsze parkany. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-03)]. (pol.).
  9. ↑ NHL: Zaakceptowano zmiany w systemie rozgrywek. sportowefakty.pl. [dostęp 2013-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-17)]. (pol.).
  10. ↑ NHL introduces new division names with schedule. nhl.com, 2013-07-19. [dostęp 2013-08-07]. (ang.).
  11. ↑ Blackhawks raise their fifth Stanley Cup banner. nhl.com. [dostęp 2013-10-02]. (ang.).
  12. ↑ First Goal Of 2013-2014 NHL Season Scored By Toronto Maple Leafs’ James van Riemsdyk (VIDEO). huffingtonpost.com. [dostęp 2013-10-01]. (ang.).
  13. ↑ Red Wings, Maple Leafs to meet in 2014 NHL Winter Classic. cbc.ca. [dostęp 2013-04-07]. (ang.).
  14. ↑ Leafs win Winter Classic on Bozak’s shootout goal – NHL – home. .nhl.com. [dostęp 2014-01-02]. (ang.).
  15. ↑ Dodger Stadium to host Los Angeles Kings, Anaheim Ducks in January. nhl.com. [dostęp 2013-07-03]. (ang.).
  16. ↑ a b Adam Kimelman: Stadium Series New York event to feature Islanders, Devils and Rangers at Yankee Stadium. nhl.com. [dostęp 2013-07-03]. (ang.).
  17. ↑ a b Blackhawks to host Penguins outdoors as part of Stadium Series. nhl.com. [dostęp 2013-07-03]. (ang.).
  18. ↑ Steen, Crosby, Niemi named ‘Three Stars’ of month. nhl.com. [dostęp 2013-11-01]. (ang.).
  19. ↑ Sharks’ Hertl named NHL’s Rookie of the Month. nhl.com. [dostęp 2013-11-01]. (ang.).
  20. ↑ Kane, Malkin, Harding named ‘Stars’ for November. nhl.com. [dostęp 2013-12-03]. (ang.).
  21. ↑ Predators’ Mazanec named Rookie of the Month. nhl.com. [dostęp 2013-12-03]. (ang.).
  22. ↑ Kane, Crosby and Hiller are December’s ‘Three Stars’. nhl.com. [dostęp 2014-01-03]. (ang.).
  23. ↑ Kings’ Jones and Blackhawks’ Raanta named NHL co-rookies of the month for December. nhl.com. [dostęp 2014-03-01]. (ang.).
  24. ↑ Khudobin, Kessel, Pavelski named ‘Stars’ of month. nhl.com. [dostęp 2014-02-03]. (ang.).
  25. ↑ Lightning’s Palat named NHL Rookie of the Month. nhl.com. [dostęp 2014-02-04]. (ang.).
  26. ↑ Iginla, Nyquist and Giroux named ‘Stars’ of March. nhl.com. [dostęp 2014-04-01]. (ang.).
  27. ↑ Lightning forward Palat named Rookie of Month. nhl.com. [dostęp 2014-04-01]. (ang.).
  28. ↑ Sean Gentille: Presidents’ Trophy goes to Boston Bruins as Blues stagnate. nhl.com. [dostęp 2014-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-12)]. (ang.).
  29. ↑ Crosby, Ovechkin, Quick win regular-season trophies. nhl.com. [dostęp 2014-04-13]. (ang.).
  30. ↑ Crosby, Ovechkin, Quick capture awards on final day of NHL season. nhl.com. [dostęp 2014-04-14]. (ang.).
  31. ↑ 2013-2014 – Regular Season. nhl.com. (ang.).
  32. ↑ Dotyczy bramkarzy grających w przynajmniej 1800 minut (30 meczów).
  33. ↑ 2013-2014 – Regular Season – Goaltender – Summary. nhl.com. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Sezony National Hockey League
←2012/2013 Sezon 2013/2014 w sportach zimowych 2014/2015→
Biathlon
Biegi narciarskie
Bobsleje
Curling
Hokej na lodzie
Kombinacja norweska
Łyżwiarstwo figurowe
Łyżwiarstwo szybkie
Narciarstwo alpejskie
Narciarstwo dowolne
Narciarstwo szybkie
Saneczkarstwo
Saneczkarstwo (tory naturalne)
Short track
Skeleton
Skoki narciarskie
Snowboarding
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=NHL_(2013/2014)&oldid=68418887”