Politechnika Poznańska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Wipur (dyskusja | edycje) o 03:23, 31 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{nazwa}}}
{{{nazwa oryginalna}}}
Polytechnica Posnaniensis
Poznan University of Technology (PUT)
{{{jednostka macierzysta}}}
Ilustracja
Budynek rektoratu
Data założenia

1919

Typ

{{{typ}}}

Patron

{{{patron}}}

Państwo

 Polska

Adres

pl. Marii Skłodowskiej-Curie 5
60-965 Poznań

Liczba pracowników
• naukowych

2270
1237

Liczba studentów

20 197[1]

{{{stanowisko zarządzającego}}}

{{{zarządzający}}}

Członkostwo

Cesaer
Socrates-Erasmus

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}
Strona internetowa

Politechnika Poznańska – państwowa uczelnia o profilu technicznym w Poznaniu.

Według webometrycznego rankingu uniwersytetów świata ze stycznia 2015, pokazującego zaangażowanie instytucji akademickich w Internecie, uczelnia zajmuje 7. miejsce w Polsce wśród uczelni technicznych, a na świecie 1192. pośród wszystkich typów uczelni[2].

Największy kampus uczelni znajduje się po obu stronach ulicy Piotrowo, na terenie osiedla samorządowego Rataje. Siedziba władz uczelni (rektorat) mieści się w zabytkowym budynku na Wildzie. Za datę powstania tej uczelni przyjmuje się rok 1919, jakkolwiek status wyższej szkoły technicznej o charakterze politechniki nadała jej Rada Ministrów dopiero w 1955.

Działalność dydaktyczna

Organizacje (przynależność i działalność)

W 1995 Politechnika Poznańska jako pierwsza polska uczelnia techniczna została członkiem stowarzyszenia Cesaer[3] (Conference of European Schools for Advanced Engineering) – organizacji skupiającej najlepsze uczelnie techniczne w Europie. Uczelnia również jest członkiem programu Socrates-Erasmus, który promuje europejski wymiar studiów wyższych przez wymianę studentów między uczelniami w całej Europie. Na Politechnice Poznańskiej działa kilkanaście organizacji studenckich, kilkadziesiąt studenckich kół naukowych oraz kilka znanych także szerzej poza Uczelnią klubów studenckich – m.in. Akademicki Klub Górski „Halny” i akademickich klubów sportowych (Klub Uczelniany AZS, KK Politechnika Poznańska). Chlubą Uczelni jest jedyna w Poznaniu i jedna z kilku działających w Polsce studenckich rozgłośni radiowych – Studenckie Radio Afera.

Studenci

Liczba studentów uczelni rosła stopniowo osiągając w połowie lat 90. XX wieku średnio około 15-16 tys. Gwałtowny wzrost liczby studentów zaznaczył się od lat 1996-1997, szybko osiągając w latach 2004-2006 poziom średnio około 20 tysięcy rocznie. Od 2006 liczba studentów już nie rosła, ponieważ uczelnia wyczerpała swoje możliwości rozszerzania prowadzonej działalności dydaktycznej. W latach 2010-2011 nastąpiła stabilizacja liczby studentów Politechniki Poznańskiej w przedziale 19,5–21 tys. uznanym przez Uczelnię za optymalny dla dalszego podnoszenia jakości i poziomu kształcenia oraz badań naukowych. Dalszy wzrost liczby studentów będzie możliwy dopiero po zrealizowaniu planów rozbudowy sięgających w kilku fazach do roku 2020/2025.

W latach 2008-2012 roku Politechnika Poznańska realizowała projekt Era inżyniera. Rozbudowa potencjału rozwojowego Politechniki Poznańskiej, na który otrzymała dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki. Działanie 4.1 (32 mln zł)[4]. Pozwoliło to na uruchomienie kształcenia studentów w nowych specjalnościach:

  • silniki lotnicze
  • transport lotniczy
  • energetyka jądrowa.

Uprawnienia

Uczelnia posiada 19 uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora w 16 dyscyplinach oraz 12 uprawnień do nadawania stopnia naukowego doktora habilitowanego w 10. dyscyplinach[4]. Tym samym uczelnia spełnia wymogi formalne konieczne do zmiany nazwy na Uniwersytet Techniczny[5]. Wolą społeczności Uczelni jest jednak zachowanie dotychczasowej nazwy Politechnika Poznańska jakkolwiek nazwa w języku angielskim Poznan University of Technology została oficjalnie przyjęta już kilka lat temu.

Historia

Państwowa Wyższa Szkoła Budowy Maszyn

W 1919, z inicjatywy Naczelnej Rady Ludowej podczas powstania wielkopolskiego, zostaje powołana i rozpoczyna swoją działalność jednowydziałowa Państwowa Wyższa Szkoła Budowy Maszyn. W 1929 zostaje utworzony Wydział Elektryczny i dotychczasowa nazwa uczelni zostaje rozszerzona do postaci Państwowa Wyższa Szkoła Budowy Maszyn i Elektrotechniki. W takim kształcie Szkoła działa do wybuchu II wojny światowej, która przekreśliła nadzieje na przekształcenie w uczelnię techniczną o statusie politechniki, które planowano na 1940.

Okres powojenny

Po zakończeniu drugiej wojny światowej, we wrześniu 1945 uczelnia uzyskała nazwę Państwowej Szkoły Inżynierskiej[6]. 17 lutego 1945 utworzył się samorzutnie Komitet Organizacyjny Politechniki Poznańskiej w składzie: Lucjan Ballenstaedt, Roman Kozak, Piotr Zaremba i Ignacy Kaczmarek[7]. Inauguracja roku akademickiego nastąpiła 30 września 1945, po nabożeństwie w kościele Maryi Królowej na Rynku Wildeckim. Studentów witał rektor Bolesław Orgelbrand, a inauguracyjny wykład na temat broni jądrowej wygłosił doc. Alojzy Kotecki. Z braku czasu dokonano tylko symbolicznej immatrykulacji tylko jednego studenta. Uczelnia zaczęła działać przy niedokończonym remoncie budynków i dotkliwych brakach meblowych[8]. Do 1955 działała jako trzyletnia wyższa szkoła typu półakademickiego. Jej pierwszym (i jedynym) rektorem był prof. Bolesław Orgelbrand. W 1955 roku Szkołę Inżynierską przemianowano na Politechnikę Poznańską.

Pozycja wśród uczelni

Od wielu lat uczelnia lokuje się w ścisłej czołówce wyższych technicznych szkół w Polsce [9] [10] jak i Europie [11].

Wydział Budowy Maszyn i Zarządzania oraz Wydział Maszyn Roboczych i Transportu

Wydziały i kierunki kształcenia

Budynek Wydziału Budownictwa i Inżynierii Środowiska

Obiekty Uczelni

Zajęcia dydaktyczne odbywają się w sześciu lokalizacjach w Poznaniu:

  • kampus Warta/Piotrowo (popularnie zwany Poligrodem),
  • kampus Wilda,
  • kampus Nieszawska,
  • budynek przy ul. Polanka,
  • budynek przy ul. Strzeleckiej 11,
  • budynek przy ul. Ogrodowej.

W kampusie Warta (nazwa obowiązująca od roku 2010, do roku 2009 obowiązywała nazwa Piotrowo) swoje siedziby ma większość instytutów i katedr oraz znajdują się dziekanaty siedmiu z dziesięciu wydziałów uczelni (Budownictwa i Inżynierii Środowiska, Budowy Maszyn i Zarządzania, Elektroniki i Telekomunikacji, Elektrycznego, Informatyki, Maszyn Roboczych i Transportu, Technologii Chemicznej).

W roku 2010 najmłodszy wydział Uczelni – Wydział Informatyki, rozpoczął konsolidację lokalową Instytutu Informatyki w budynku Biblioteki Technicznej i Centrum Wykładowego (w semestrze zimowym roku akademickiego 2010/2011 Instytut Informatyki zakończono przeniesienie z dotychczasowych lokalizacji w budynku Wydziału Elektrycznego i w budynku przy ul. Strzeleckiej) zachowując jednak lokalizację w Centrum Wykładowo-Konferencyjnym – najstarszej części budynku Biblioteki Technicznej i Centrum Wykładowego (2004/2005).

Centrum Wykładowo-Konferencyjne

Na poznańskiej Wildzie (w sąsiedztwie Rynku Wildeckiego) znajduje się Rektorat, Kwestura, kilka jednostek organizacyjnych (instytuty, katedry i zakłady) Wydziału Technologii Chemicznej. Od semestru letniego roku akademickiego 2010/2011 (marzec 2011) kampus Wilda opuściła Biblioteka Uczelni przenosząc się w całości do nowej lokalizacji w części budynku Biblioteki Technicznej i Centrum Wykładowego oddanej do użytku w listopadzie 2010 roku. W roku 2012 (styczeń-marzec) lokalizacje w kampsie Wilda opuściły także jednostki organizacyjne innych wydziałów przenosząc się do najnowszego obiektu Uczelni w kampusie Warta – do Centrum Mechatroniki Biomechaniki i nanoinżynierii (CMBiN). W pierwszej połowie 2014 roku po ukończeniu budowy i oddaniu do eksploatacji budynku Centrum Dydaktycznego Wydziału Technologii Chemicznej w tym obiekcie nastąpi konsolidacja Wydziału Technologii Chemicznej (z lokalizacji zajmowanych przez ten Wydział na terenach kampusów: Wilda i Piotrowo). Tym samym w kampusie Wilda pozostaną tylko jednostki organizacyjne Administracji Uczelni i Rektorat. W dalszej perspektywie również i one przeniosą się najprawdopodobniej do kampusu Piotrowo.

W kampusie Nieszawska swoje siedziby mają dwa wydziały: Architektury i Fizyki Technicznej (znajdują się tam również dziekanaty tych wydziałów oraz ich instytutów i katedr).

W budynku przy ul. Strzeleckiej swoją siedzibę (i dziekanat) ma Wydział Inżynierii Zarządzania oraz Instytut Inżynierii Zarządzania.

Wydział Elektroniki i Telekomunikacji

Wydział Elektroniki i Telekomunikacji ma swoją siedzibę w budynku przy ul. Polanka (dziekanat znajduje się w budynku Wydziału Elektrycznego).

Rozwój

Od powołania przez Radę Ministrów w roku 1955 Uczelnia rozwijała się konsekwentnie dążąc do zwiększania i wzbogacania bazy naukowo-dydaktycznej oraz rozszerzając zakres kształcenia tworząc kolejne wydziały i uruchamiając nowe kierunki studiów. Po wybudowaniu w latach 1965-1975 dwóch gmachów: Wydziału Budowy Maszyn i Wydziału Elektrycznego, nastąpiła faza stagnacji inwestycyjnej. Nie wpłynęło to jednak na rozwój kadry naukowej i nie ograniczyło prowadzonej dydaktyki.

W roku 2006 Politechnika Poznańska powiększyła swój stan posiadania o budynek Wydziału Elektroniki i Telekomunikacji, który powstał poza terenem kampusu Warta przy ul. Polanka.

Po 11. latach, w roku 2010 Uczelnia zakończyła budowę nowego gmachu Biblioteki Technicznej i Centrum Wykładowego (BTiCW) realizowaną w dwóch etapach: Centrum Wykładowe (CW) 1999-2004 i Biblioteka Techniczna (BT) 2006-2010. W roku 2006 część CW zostało przemianowane na Centrum Wykładowo-Konferencyjne (CWK), a w roku 2010 cały obiekt przemianowano na Bibliotekę Techniczną i Centrum Wykładowe (BTiCW)[12].

W roku 2009 Politechnika Poznańska rozpoczęła budowę kolejnego budynku naukowo-dydaktycznego – Centrum Mechatroniki, Biomechaniki i Nanoinżynierii (CMBiN), którą ukończono w roku 2011. W roku 2011 rozpoczęła się budowa Centrum Dydaktycznego Wydziału Technologii Chemicznej (CDWTCh), której ukończenie nastąpiło w roku 2014.

Wszystkie inwestycje realizowane przez Politechnikę Poznańską mają swoją lokalizację na terenie kampusu Warta (główny kampus Politechniki Poznańskiej) w ramach miejscowego planu zagospodarowania Warta:

Biblioteka Techniczna i Centrum Wykładowe (1999-2010)

Po kilkunastu latach zastoju inwestycyjnego uczelnia podjęła starania o nowe inwestycje rozpisując w roku 1999 konkurs architektoniczny na opracowanie koncepcji urbanistyczno-architektonicznej Centrum Wykładowego i Biblioteki Technicznej zlokalizowanego w kampusie Piotrowo (od roku 2010 kampus Warta) na prawym brzegu rzeki Warty.

Konkurs rozstrzygnięto jeszcze w roku 1999 wyborem projektu Studia Architektonicznego Fikus zakładającego budowę trzyczęściowego budynku (od północy: Centrum Wykładowe, Centrum Kultury Studenckiej, Biblioteka Główna) z trzema rozdzielającymi te części pasażami rozchodzącymi się promieniście z kolistego placu przed ich wejściami głównymi skierowanymi na charakterystyczne punkty miasta widoczne z prawego brzegu rzeki Warty i pełnią rolę tzw. osi widokowych (dzięki przeszklonym ścianom zachodniej fasady budynku) na:

W zwycięskiej koncepcji Centrum Wykładowego i Biblioteki Głównej przyjęto, że łącznikiem z rzeką Wartą będzie bulwar nadwarciański zaplanowany jako element strategii przywracania zainteresowania Miasta walorami przepływającej przez nie rzeki Warty. Bulwar ma przebiegać na całej długości nadbrzeża rzeki od planowanego mostu Berdychowskiego do istniejącego i gruntownie zmodernizowanego mostu Rocha. W pasie drogowym bulwaru przewidziano drogę samochodową, pieszą i rowerową.

Pierwszą zbudowaną częścią Biblioteki Technicznej i Centrum Wykładowego było Centrum Wykładowe 2004, które oddano do eksploatacji na przełomie lat 2004-2005. W roku 2006 realizacja dwóch pozostałych części budynku stanęła jednak pod znakiem zapytania z powodu braku własnych środków finansowych Uczelni, co spowodowało konieczność zmodyfikowania konkursowej koncepcji całej inwestycji przewidującej wybudowanie w tych częściach budynku: Centrum Kultury Studenckiej i Biblioteki Głównej. Zmodyfikowany i zaadaptowany do realiów roku 2007 projekt kompleksu przewidywał, że w latach 2007-2012 obok Centrum Wykładowego powstaną budynki: Wydziału Informatyki i Zarządzania (w miejsce Centrum Kultury Studenckiej) oraz Biblioteki Technicznej (po zmianie nazwy Biblioteki Głównej).

W roku 2007 budowa dwóch pozostałych budynków tworzących kompleks również napotkała znaczne przeszkody chociaż były one natury innej niż w przypadku Centrum Wykładowego. W międzyczasie, inwestycja zyskała też nową nazwę – Biblioteka i Centrum Nauk Informacyjnych (BiCNI) oraz partnera mającego zwiększyć szanse na przyznanie dofinansowania ze środków regionalnych – Poznańskie Centrum Superkomputerowo-Sieciowe (PCSS) firmującego inicjatywę Wielkopolskiego Centrum Zaawansowanych Technologii Informacyjnych (WCZTI). W ramach tej modyfikacji ograniczono powierzchnię użytkową przeznaczoną dla Biblioteki pozostawiając jej cały parter i pierwsze piętro, a oddając piętro drugie do dyspozycji Inicjatyw badawczych Instytutu Informatyki i WCZTI. Zmieniono też wtedy nazwę Centrum Wykładowe na Centrum Wykładowo-Konferencyjne.

Planowana budowa WCZTI i współpraca z PCSS nie doszły jednak do skutku, a w konsekwencji na przełomie lat 2007/2008 trzeba było ponownie zmodyfikować koncepcję inwestycji. Po kolejnej modyfikacji WCZTI zostało wyłączone do realizacji jako niezależna inwestycja na terenie wydzielonym z przestrzeni inwestycyjnej Politechniki Poznańskiej między ul. Berdychowo, przylegającym do rzeki Cybiną i jej łącznika wodnego z jeziorem Maltańskim. Po tej modyfikacji koncepcja wróciła do swoich pierwotnych założeń, ale już ze zmodyfikowanym programem użytkowym dla części przewidzianej dla Biblioteki Technicznej ograniczającym po raz kolejny powierzchnię przeznaczoną dla Biblioteki na rzecz kilku 16. sal wykładowych mieszczących od 30. do 90. słuchaczy.

Po drugiej modyfikacji koncepcji obiekt przemianowano na Biblioteką Techniczną i Centrum Wykładowe (2007). Budowę wznowiono w roku 2008 i w dwóch etapach ukończono w roku 2010 (listopad). W roku 2009 powstała cała infrastruktura budowlana, a w roku 2010 wykonano wszystkie instalacje wewnętrzne i wyposażono powstałe dwie części budynku.

Centrum Mechatroniki, Biomechaniki i Nanoinżynierii (2009-2011)

W roku 2009 rozpoczęła się budowa Centrum Mechatroniki, Biomechaniki i Nanoinżynierii przy ulicy Jana Pawła II (naprzeciwko jeziora Maltańskiego). Koncepcja inwestycji przewiduje, że w budynku znajdą siedzibę instytuty i zakłady aż z 5. wydziałów Politechniki Poznańskiej. Każdej z pięciu kondygnacji przypisano inną dziedzinę badawczo-dydaktyczną: I i II kondygnacja – nauki o materiałach i ich własnościach, III kondygnacja – mechatronika, IV kondygnacja – nanoinżynieria i V kondygnacja – biomechanika. Łączna liczba miejsc dydaktycznych w salach wykładowych i laboratoryjnych ma wynosić prawie 4 tysiące[13]. Budynek został oddany do eksploatacji w listopadzie 2011 roku, a zasiedlony w okresie styczeń-marzec 2012.

Centrum Dydaktyczne Wydziału Technologii Chemicznej (2011-2013)

W dalszej perspektywie rozwoju bazy lokalowej uczelni zaplanowano budowę nowych gmachów w kierunku północnym od kompleksu BTiCW na terenie od ul. Berdychowo w kierunku Ronda Śródka. Jako pierwszą inwestycję na tym terenie w roku 2011 rozpoczęto budowę nowego budynku dla Wydziału Technologii Chemicznej[14] (teren bezpośrednio przylegający do ul. Berdychowo po stronie północnej). Centrum będzie dysponowało salami dydaktycznymi na około 2200 miejsc i 70. laboratoriami naukowo-badawczymi. Nowy budynek umożliwi konsolidację rozproszonych obecnie zasobów Wydziału Technologii Chemicznej w jednym obiekcie. Zakończenie tej inwestycji jest planowane na koniec roku 2013, a zasiedlenie budynku w pierwszej połowie roku 2014.

Hala Sportowa (2015)

W 2015 roku oddano do użytku halę sportową przy ul. Piotrowo. Mieszczą się w niej trzy pełnowymiarowe boiska do koszykówki i niemal 7 tysięcy metrów kwadratowych różnych powierzchni.[15] W obiekcie zaprojektowano boiska sportowe dla następujących dyscyplin: piłka ręczna, futsal, koszykówka, siatkówka, korfball, badminton, unihokej, tenis. Znajdują się tam także m.in. pomieszczenie pierwszej pomocy i fizjoterapii/kontroli antydopingowej, salki dla: aerobiku i fitness, ergometrów wioślarskich, sportów walki (judo, taekwon-do, aikido), a także siłownia dla kobiet i mężczyzn. W Hali zamontowano mobilne trybuny, umożliwiające uzyskanie około 600 miejsc siedzących. [16]

Osiągnięcia studentów

Studenci kierunku Informatyka oraz Elektronika i Telekomunikacja kilkakrotnie zwyciężali w światowych konkursach projektowania systemów komputerowych CSIDC organizowanym przez IEEE Computer Society oraz Imagine Cup organizowanym przez firmę Microsoft. Cztery różne zespoły prowadzone w latach 2001-2004 przez dra inż. Jana Kniata uzyskiwały w kolejnych latach miejsca: 3., 1., 2. i 1. Kilkunastu absolwentów kierunku Informatyka pracuje w centrali firmy Microsoft w Redmond.

W kolejnych latach (2005-2006) drużyny studentów kierunku Informatyka, których mentorami są: dr inż. Mikołaj Sobczak i dr inż. Jacek Jelonek, wygrywały lub zajmowały drugie i trzecie miejsca w światowym konkursie Imagine Cup. W roku 2007 Politechnika Poznańska reprezentowana była w światowym finale odbywającym się w Seulu aż w trzech kategoriach. W kategorii Projektowanie Oprogramowania przez drużynę InPUT (mentor dr inż. Mikołaj Sobczak), która awans uzyskała po wygraniu krajowych półfinałów[17]. W kategorii Projektowanie systemów wbudowanych przez zespół Aero@PUT oraz w kategorii Film Krótkometrażowy przez członka grupy Skylined. Finały w Seulu były jak dotąd największym sukcesem zespołowym[18] młodych informatyków z Polski do czego walnie przyczynili się studenci Politechniki Poznańskiej.

W roku 2004 grupa absolwentów kierunku Informatyka działająca jako niezależny zespół LSD-PL zdobyła uznanie producenta systemu operacyjnego Windows wykrywając w jego kodzie niezwykle poważny błąd i współpracując z firmą Microsoft nad przygotowaniem odpowiednich poprawek, które go usuwały. W ocenie wielu specjalistów i samego Microsoftu była to jedna z największych luk wewnętrznych mechanizmów systemu Windows jaką odkryto w kodzie tego systemu operacyjnego. W roku 2005 trzej członkowie tej grupy przyjęli propozycję firmy i podjęli pracę w jej zespołach badawczo-rozwojowych w Stanach Zjednoczonych.

Wyrazem zainteresowania światowego giganta IT Politechniką Poznańską było powołanie w roku 2006 pierwszego w Europie Środkowej Centrum Innowacji Microsoft, które jest wspólną inicjatywą Microsoft, Poznańskiego Centrum Superkomputerowo-Sieciowego[19] i Politechniki Poznańskiej.

Od 2007 roku Politechnika Poznańska prowadzi w partnerstwie i na zlecenie IBM Polska Centrum Wsparcia Eclipse[20], udzielające wsparcia i pracujące nad plaftormą programistyczną Eclipse.

Studenci Politechniki Poznańskiej odnoszą również sukcesy[21] w cieszących się bardzo dużym zainteresowaniem krajowych Zawodach Sumo Robotów[22] organizowanych przez Koło Naukowe CybAir działające przy Instytucie Automatyki i Inżynierii Informatycznej.

Sport

Modernistyczny Dom Pracy Twórczej Politechniki Poznańskiej w Kołobrzegu

Politechnika Poznańska zawsze wspierała aktywność sportową i wyczynową swoich studentów. Na Uczelni działają m.in. Klub Uczelniany Akademickiego Związku Sportowego, klub kajakowy AKK "Panta Rei" oraz znany klub wysokogórski Halny. W drugiej połowie lat 90. XX wieku chlubą Uczelni była męska drużyna siatkówki występująca w II i I lidze krajowej. Od roku 2006 Uczelnia objęła patronat nad klubem koszykarskim KKK Pyra, który w roku 2007 zmienił nazwę na KK Politechnika Poznańska, a następnie w 2008 na PBG Basket Poznań.

Poczet rektorów

Poligród

Zobacz też

Przypisy

  1. „Szkoły wyższe i ich finanse w 2011 r.”, s. 26, 2012. Główny Urząd Statystyczny. ISSN 1506-2163. (pol.). 
  2. Ogólnoświatowy ranking uczelni CSIC.
  3. Polskie uczelnie programu CESAER
  4. a b Adam Hamrol. Politechnika Poznańska wczoraj, dziś i jutro, Głos Politechniki numer 6 (143) Rok XVII, wrzesień 2009, ISSN 1233-5444
  5. Ustawa z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz.U. z 2005 r. nr 164, poz. 1365)
  6. Wydarzenia (s. 80). Kronika Miasta Poznania 2/1945. [dostęp 2012-07-27]. (pol.).
  7. Ignacy Kaczmarek, W służbie administracji miasta, w: red. Tadeusz Świtała, Trud pierwszych dni. Poznań 1945. Wspomnienia Poznaniaków, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1970, s.121, ISBN 83-232-0322-9
  8. Tadeusz Świtała, Poznań 1945. Kronika Wydarzeń, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań, 1986, s.296-297, ISBN 83-210-0607-8
  9. Ranking Szkół Wyższych Technicznych Magazynu Perspektywy. Perspektywy. [dostęp 2013-03-09]. (pol.). (Pozycje w ostatnich edycjach rankingu państwowych szkół technicznych: 2011: 7, 2010:6, 2009:7)
  10. Ranking Szkół Wyższych Magazynu WPROST. Wprost. [dostęp 2013-03-09]. (pol.). (Pozycje w ostatnich edycjach rankingu państwowych szkół technicznych: 2012: 6, 2007:3, 2006:3, 2005:1)
  11. Ogólnoświatowy ranking uczelni CSIC Ogólnoświatowy ranking uczelni CSIC. Consejo Superior de Investigaciones Científicas. [dostęp 2013-03-09]. (ang.). (Pozycja w ostatnich edycjach rankingu wszystkich uczelni (marzec 2012): Świat: 865, Eurazja: 540, Europa: 39, Unia Europejska: 321, Europa Środkowo-Wschodnia: 50, Polska: 15)
  12. Biblioteka Techniczna i Centrum Wykładowe
  13. Centrum Mechatroniki Biomechaniki i Nanoinżynierii
  14. Centrum Dydaktyczne Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej
  15. Politechnika Poznańska - w nowy rok z nową halą :: Codzienny Poznań [online], www.codziennypoznan.pl [dostęp 2017-08-31].
  16. Centrum Sportu - Politechnika Poznańska - Poznan University of Technology [online], www.put.poznan.pl [dostęp 2017-08-31] (pol.).
  17. Aktualności(1) PP
  18. Aktualności(2) PP
  19. Poznańskie Centrum Superkomputerowo-Sieciowe
  20. Centrum Wsparcia Eclipse
  21. Sukces politechnicznego Morfena
  22. Sumo Robotów

Linki zewnętrzne