SM UB-46
 Bliźniak UB-46 – SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
31 lipca 1915 |
| Położenie stępki |
4 września 1915 |
| Wodowanie |
31 maja 1916 |
 Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
26 maja 1916 |
| Wycofanie ze służby |
7 grudnia 1916 |
| Los okrętu |
zatopiony na Morzu Czarnym |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
36,13 metra |
| Szerokość |
3,2 metra |
| Zanurzenie |
3,7 metra |
| Zanurzenie testowe |
50 metrów |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 2 x silnik Diesla (284 KM), 2 x silnik elektryczny (180 KM) 2 wały napędowe, 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
6940 Mm przy 5 węzłach (pow.) |
| Uzbrojenie | |
| 4 torpedy, potem 6, działo kal. 5 cm SK L/40 | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 × 500 mm (dziób) |
| Załoga |
23 osoby |
SM UB-46 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II zbudowany w stoczni AG Weser (Werk 248) w Bremie w roku 1916. Zwodowany 31 maja, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 12 czerwca 1916 roku. W czasie swojej służby SM UB-46 odbył 5 patroli, w czasie których zatopił 4 statki o łącznej pojemności 8099 BRT. Okręt 7 grudnia 1916 roku zatonął na minie, na pozycji 41°26′N 28°35′E/41,433333 28,583333.
Budowa[edytuj | edytuj kod]
SM UB-46[a] był dwudziestym szóstym z typu UB II, który był następcą typu UB I[1]. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonym do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,13 metra, wyporności w zanurzeniu 263 ton, zasięgu 6940 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzłów w zanurzeniu[2]. W typie II poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, które były uważane za wadliwe w typie I. Zwiększono moc silników, pojedynczy wał zastąpiono dwoma[3].
Służba[edytuj | edytuj kod]
12 czerwca 1916 roku (w dniu przyjęcia okrętu do służby) dowódcą jednostki został mianowany kapitan marynarki (niem. Kapitänleutnant) Cäsar Bauer, który wcześniej był pierwszym dowódcą okrętu SM UC-12[4]. Jednostka rozpoczęła służbę we Flotylli Pula (niem. Deutsche U-Halbflotille Pola). 7 października 1916 roku UB-46 został przeniesiony do służby na Morzu Czarnym i przydzielony do Flotylli Konstantynopol (niem. Deutsche U-Halbflottille Konstantinopel)[1].
Okręt odbył łącznie pięć patroli, w czasie których zatopił 4 statki o łącznej pojemności 8099 BRT[5]. Pierwszym z nich był japoński parowiec „Kohina Maru” o pojemności 3164 BRT. Statek był zbudowany w 1884 roku w stoczni Harland & Wolff w Belfaście. Płynął z Bizerta w Tunezji do Port Saidu. Został storpedowany i zatopiony w dniu 2 sierpnia 1916 roku u wejścia do portu w Aleksandrii[6]. Statek należał do 1905 roku do japońskiego armatora Nakamura S. z Kobe[7]. 9 sierpnia u wybrzeży Egiptu UB-46 zatopił grecki żaglowiec „Basileios” o pojemności 488 BRT[8].
9 października 12 mil na południowy wschód od wyspy Skyros UB-46 storpedował i zatopił brytyjski transportowiec „Huntsfall” o pojemności 4331 BRT[9]. Zbudowany w 1906 roku w Swan, Hunter & Wigham Richardson Ltd. w Newcastle statek należący do The Moorgate Investment & Agency Co. Ltd. z Londynu płynął z ładunkiem siana z Port-Saint-Louis-du-Rhône do Salonik. Nikt z załogi nie zginął, ale kapitan statku został wzięty do niewoli[10]. Miesiąc po przydzieleniu okrętu do Flotylli Konstantynopol, UB-46 zatopił ostatni statek w swojej historii. Był nim niewielki rosyjski statek „Melanie” (116 BRT), który został zatopiony u wybrzeży Krymu[11].
7 grudnia 1916 roku na pozycji 41°26′N 28°35′E/41,433333 28,583333 niedaleko od tureckiej wsi Akpinar, niecałe 20 mil od wejścia do Bosforu okręt wszedł na minę i zatonął. Nikt z załogi nie przeżył. Symboliczny grób poległych znajduje się na cmentarzu wojennym w Heikendorf[12].
W 1993 roku w czasie prac górniczych w wodach przybrzeżnych Kemerburgaz odkryto szczątki okrętu podwodnego, który został zidentyfikowany jako UB-46. Część z nich została wydobyta i jest prezentowana w Dardanelles Naval Museum w Çanakkale[13].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ SM – Seiner Majestät.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Guðmundur Helgason: WWI U-boats UB 46. [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-08]. (ang.).
- ↑ R. Gardiner, Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906-1921, s. 181.
- ↑ Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 102. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- ↑ Cäsar Bauer, Kapitänleutnant (Crew 4/04). [w:] The U-boats of World War One 1914-1918 [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
- ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit by UB 46. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
- ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI – Kohina Maru. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
- ↑ Kohina Maru (+1916). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
- ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI – Basileios. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
- ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI – Huntsfall. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
- ↑ SS Huntsfall (+1916). www.wrecksite.eu. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
- ↑ Guðmundur Helgason: Ships hit during WWI – Melanie. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. uboat.net. [dostęp 2017-04-09]. (ang.).
- ↑ Heikendorf (Möltenort), Landkreis Plön, Schleswig-Holstein: U-Boot-Ehrenmal Möltenort UB-46 Typ UB II, Küsten-Torpedo-Klasse, Konstantinopel Flottille. Onlineprojekt Gefallenendenkmäler. [dostęp 2017-04-09]. (niem.).
- ↑ MANUAL FOR TEACHERS, Heritage for Peace and Reconciliation Heritage for Peace and Reconciliation [online], www.unesco.org [dostęp 2023-09-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-15].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 43. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 180. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, marzec 2007, s. 99. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).