Winnica (miasto): Różnice pomiędzy wersjami

Winnica
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	winnicki
Burmistrz	Wołodymyr Hrojsman
Powierzchnia	79,94 km²
Populacja (2009); • liczba ludności; • gęstość	; 369 258 Szablon:Spadek(2012); 4619 os./km²
Nr kierunkowy	+380 43
Kod pocztowy	21000
Tablice rejestracyjne	AB
Podział miasta	3 rejony: zamostjański, leniński, staromiski
	Położenie na mapie Ukrainy Brak współrzędnych Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
	Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}\|type:city}
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 18:57, 17 mar 2013

Winnica (ukr. Вінниця) – miasto w środkowej części Ukrainy, na wschodnim Podolu. Stolica obwodu winnickiego. 370 tys. mieszkańców (2011).

Położenie geograficzne

Miasto oddalone jest od Kijowa o 260 km, 429 km od Odessy i 369 km od Lwowa.

Historia

W 1363 roku Fiodor Koriatowicz wybudował na miejscu dzisiejszej Winnicy drewniany zamek co stało się początkiem dla rozwoju miasta. Nazwa "Winnica" pojawiła się po raz pierwszy w dokumencie polskiego króla, Władysława Jagiełły 13 czerwca 1385 roku. Miasto w XV wieku lokował na prawie magdeburskim król polski Aleksander Jagiellończyk. W I Rzeczypospolitej miasto było faktyczną stolicą województwa bracławskiego. W 1545 roku komisarz króla Zygmunta Augusta stwierdził, że tutejszy drewniany zamek starościński jest niewielki, bo ma tylko 3 wieże i 30 horodni, dlatego należy go rozbudować. Zapisano także, że były na nim ówcześnie dwa działka i 26 hakownic. W mieście w 1545 roku było 274 domów. Od 1589 odbywały się tu sejmiki, sądy grodzkie i sejmiki ziemskie. W latach 1672–1699 pod kontrolą Turcji. Po Rozbiorze w 1793 miasto znajdowało się w zaborze rosyjskim, jako siedziba ujezdu winnickiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku dawne województwo bracławskie nie powróciło w granice Polski. W 1921 zostało włączone w skład Ukraińskiej SRR do której przynależało do 1991 roku. Obecnie miasto znajduje się w państwie Ukraina.

W czasie zaboru ziem wschodnich Polski przez Rosjan w mieście istniało Winnickie Gimnazjum Państwowe, w którym do upadku powstania listopadowego większość kadry stanowili polscy profesorowie, a wykłady odbywały się głównie w języku polskim^[1].

W latach 1937–1938 NKWD rozstrzelało i pochowało na terenie obecnego Centralnego Parku Miejskiego ponad 9000 osób, których groby ekshumowali Niemcy w 1943 (tzw. mord w Winnicy). W latach 1942–1943, w czasie II wojny światowej, około 10 km na północ od Winnicy, na wschód od szosy do Żytomierza, (naprzeciw Strzyżawki), znajdowała się kwatera główna Hitlera (niem. Führerhauptquartier) FHQ Wehrwolf.

Winnica i jej okolice były miejscem działania Einsatzgruppe D, która wymordowała, jak się szacuje, do 28 tysięcy ludzi, w tym praktycznie całą żydowską populację miasta.

Zabytki

kościół i kolegium jezuitów z I poł. XVII wieku w stylu barokowym
kościół i klasztor dominikanów z XVII wieku w stylu barokowym, obecnie prawosławny sobór Przemienienia Pańskiego, katedra eparchii winnickiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego^[2]
kościół kapucynów z XVIII wieku w stylu barokowym
mury miejskie z XVII wieku (ruiny)
cerkiew św. Mikołaja z 1716
dworzec kolejowy
dawny pałac Grocholskich w Pietniczanach

Struktury wyznaniowe

Winnica jest siedzibą eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego^[3] oraz eparchii winnickiej niekanonicznego Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Kijowskiego^[4]. W mieście funkcjonuje także parafia katolicka^[5] oraz klasztor kapucynów^[6]. W Winnicy działa zbór chrześcijan baptystów "Dom Ewangelii"^[7] oraz świątynia Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Kryszny^[8].

Ludzie związani z Winnicą

Ludzie związani z Winnicą

Miasta partnerskie

Linki zewnętrzne

Winnica
Mapa 1:100,000 – część zachodnia
Mapa 1:100,000 – część wschodnia
Winnica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 553 .

[1] "Kurier Galicyjski", 13-30 stycznia 2012, nr 1(149), s. 14

[2] Свято-Преображенский Кафедральный Собор. Винница город

[3] ВІННИЦЬКА єпархія

[4] КАРТА ЄПАРХІЙ

[5] Święto Bożego Ciała w Winnicy

[6] KLASZTOR Kapucynów w Winnicy

[7] Баптистская церковь в городе Виннице

[8] Винницкое общество сознания Кришны

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

@@ Linia 39: / Linia 39: @@
 == Historia ==
-W 1363 roku [[Fiodor Koriatowicz]] wybudował na miejscu dzisiejszej Winnicy drewniany zamek co stało się początkiem dla rozwoju miasta. Nazwa "Winnica" pojawiła się po raz pierwszy w dokumencie polskiego króla, [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełły]] 13 czerwca 1385 roku. Miasto w XV wieku lokował na prawie magdeburskim król polski Aleksander Jagiellończyk. W [[I Rzeczpospolita|I Rzeczypospolitej]] miasto było faktyczną stolicą [[województwo bracławskie|województwa bracławskiego]]. Od 1589 odbywały się tu sejmiki, [[Sąd grodzki|sądy grodzkie]] i [[sejmiki ziemskie]]. W latach 1672–1699 pod kontrolą Turcji. Po Rozbiorze w 1793 miasto znajdowało się w zaborze rosyjskim, jako siedziba [[Powiat winnicki|ujezdu winnickiego]]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku dawne województwo bracławskie nie powróciło w granice Polski. W 1921 zostało włączone w skład [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińskiej SRR]] do której przynależało do 1991 roku. Obecnie miasto znajduje się w państwie [[Ukraina]].
+W 1363 roku [[Fiodor Koriatowicz]] wybudował na miejscu dzisiejszej Winnicy drewniany zamek co stało się początkiem dla rozwoju miasta. Nazwa "Winnica" pojawiła się po raz pierwszy w dokumencie polskiego króla, [[Władysław II Jagiełło|Władysława Jagiełły]] 13 czerwca 1385 roku. Miasto w XV wieku lokował na prawie magdeburskim król polski Aleksander Jagiellończyk. W [[I Rzeczpospolita|I Rzeczypospolitej]] miasto było faktyczną stolicą [[województwo bracławskie|województwa bracławskiego]]. W 1545 roku komisarz króla Zygmunta Augusta stwierdził, że tutejszy drewniany zamek starościński jest niewielki, bo ma tylko 3 wieże i 30 horodni, dlatego należy go rozbudować. Zapisano także, że były na nim ówcześnie dwa działka i 26 [[hakownica|hakownic]]. W mieście w 1545 roku było 274 domów. Od 1589 odbywały się tu sejmiki, [[Sąd grodzki|sądy grodzkie]] i [[sejmiki ziemskie]]. W latach 1672–1699 pod kontrolą Turcji. Po Rozbiorze w 1793 miasto znajdowało się w zaborze rosyjskim, jako siedziba [[Powiat winnicki|ujezdu winnickiego]]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku dawne województwo bracławskie nie powróciło w granice Polski. W 1921 zostało włączone w skład [[Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka|Ukraińskiej SRR]] do której przynależało do 1991 roku. Obecnie miasto znajduje się w państwie [[Ukraina]].
 W czasie [[zabór rosyjski|zaboru ziem wschodnich]] Polski przez Rosjan w mieście istniało Winnickie Gimnazjum Państwowe, w którym do upadku [[powstanie listopadowe|powstania listopadowego]] większość kadry stanowili polscy profesorowie, a wykłady odbywały się głównie w [[język polski|języku polskim]]<ref>"[[Kurier Galicyjski]]", 13-30 stycznia 2012, nr 1(149), s. 14</ref>.