Stopień Brouwera

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stopień 2. dwóch map z kuli na siebie
Przykład 4. stopnia

Stopień Brouwera lub inaczej stopień topologiczny – narzędzie pozwalające na określenie, czy dane równanie ma rozwiązanie. Jest jednym z niezmienników topologicznych i ma szerokie zastosowanie w nieliniowej analizie matematycznej.

Definicja dla funkcji o wartościach w -wymiarowej przestrzeni euklidesowej[edytuj | edytuj kod]

Niech będzie zbiorem otwartym i ograniczonym, a funkcją ciągłą, gdzie oznacza domknięcie zbioru Niech ponadto Stopniem topologicznym trójki nazwiemy liczbę całkowitą spełniającą trzy poniższe aksjomaty:

  1. gdzie oznacza funkcję charakterystyczną zbioru a oznacza odwzorowanie identycznościowe zbioru (normalizacja).
  2. Jeśli i są rozłącznymi podzbiorami otwartymi zbioru oraz to (addytywność).
  3. Jeśli są funkcjami ciągłymi, oraz dla dowolnego mamy to wartość nie zależy od wyboru (homotopijna niezmienniczość).

Można wykazać, że istnieje dokładnie jedna funkcja przyporządkowująca każdej trójce liczbę całkowitą spełniająca powyższe warunki. Zatem definicja jest poprawna.

Własności stopnia[edytuj | edytuj kod]

Stopień topologiczny Brouwera spełnia ponadto następujące własności:

  1. Jeśli to istnieje takie, że
  2. Jeśli oraz równość zachodzi dla argumentów z brzegu to
  3. Jeśli oraz odległość pomiędzy tymi funkcjami jest mniejsza od odległości od obrazu brzegu: to
  4. Jeśli oraz odległość punktów jest mniejsza od odległości od obrazu brzegu: to
  5. Jeśli jest homeomorfizmem, to
  6. Jeśli jest zbiorem domkniętym i to

Związek z indeksem Morse’a[edytuj | edytuj kod]

Dla dowolnego odwzorowania liniowego, odwracalnego (izomorfizmu) przez oznacza się indeks Morse’a, tj. sumę krotności algebraicznych wszystkich ujemnych wartości własnych odwzorowania Niech oznacza zbiór otwarty i ograniczony, i niech Wtedy, jeśli to stopień topologiczny jest równy 0, a w przeciwnym wypadku wynosi

Zastosowania[edytuj | edytuj kod]

Stopień Brouwera często stosuje się w teorii bifurkacji równań różniczkowych, np. w dowodzie twierdzenia Krasnosielskiego o istnieniu punktów bifurkacji. W problemach nieskończenie wiele wymiarowych stosuje się odpowiednie uogólnienia stopnia Brouwera, np. stopień Leray-Schaudera.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jacek Gulgowski, Wacław Marzantowicz: Wstęp do analizy nieliniowej, część 1: Teoria stopnia. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2003. ISBN 97-88323213-16-1. (pol.).