Transformacja naturalna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Transformacja naturalna – w teorii kategorii przekształcenie jednego funktora w drugi pełniące rolę homomorfizmu wyższego rzędu w kategorii funktorów.

Definicje[edytuj | edytuj kod]

Jeżeli są kategoriami, a są parą równoległych funktorów kowariantnych, to transformacją naturalną z do nazywamy rodzinę morfizmów kategorii indeksowaną obiektami taką, że dla dowolnego morfizmu w następujący diagram komutuje:

tzn. [1][2]. Transformację taką oznaczamy symbolem Morfizmy nazywamy komponentami transformacji naturalnej

Funktory i nazywamy naturalnie równoważnymi, gdy istnieje transformacja naturalna morfizmów taka, że dla każdego morfizm jest izomorfizmem w kategorii

Złożeniem transformacji naturalnych i jest transformacja naturalna określona jako rodzina złożeń

Analogicznie definiuje się transformacje naturalne multifunktorów, tzn. funktorów z produktu kategorii do

Jeżeli jest parą równoległych funktorów kontrawariantnych, to definiujemy transformacje naturalne z do traktując i jako funktory kowariantne z kategorii do [3].

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Niech będzie kategorią przestrzeni liniowych nad ciałem i przekształceń liniowych Przestrzeń sprzężona (dualna) jest określona jako przestrzeń wszystkich funkcjonałów liniowych Przyporządkowując każdemu wektorowi przestrzeni funkcjonał na należący do określony wzorem dla otrzymujemy kanoniczny monomorfizm liniowy [4]. Rodzina jest transformacją naturalną funktora tożsamościowego w funktor drugiej sprzężonej określony przez przyporządkowanie obiektowe Gdy ograniczymy się do podkategorii przestrzeni liniowych skończenie wymiarowych, otrzymujemy równoważność naturalną – tę, od której Eilenberg i MacLane zaczęli objaśnianie teorii kategorii.

Ogólniej, niech oznacza kategorię przestrzeni wektorowych nad dowolnym ciałem i niech będzie ustalonym obiektem. Symbolem Hom(–, B) oznaczamy funktor kontrawariantny z do (zdefiniowany analogicznie do funktorów głównych kontrawariantnych), nadając zbiorom zwykłą strukturę przestrzeni wektorowej. Złożenie tego funktora z samym sobą daje funktor kowariantny z do Każdemu przyporządkowujemy kanoniczne przekształcenie liniowe z w którego szczególny przypadek omawialiśmy powyżej. Jest to transformacja naturalna funktora tożsamościowego na w funktor [5].

Niech oznacza grupę liczb całkowitych (obiekt wolny o jednym generatorze w kategorii grup abelowych). Funktor kowariantny jest naturalnie równoważny funktorowi tożsamościowemu na a komponentami tej transformacji naturalnej są homomorfizmy grup określone jako dla homomorfizmów

Ze znanych własności produktów tensorowych grup abelowych (a także przestrzeni liniowych i modułów nad pierścieniami) wynika równoważność naturalna funktorów trzech zmiennych i gdzie są symbolami tych zmiennych[3].

Bifunktor mnożenia kartezjańskiego z do który każdej parze obiektów (zbiorów w ) przyporządkowuje zbiór a każdej parze morfizmów przyporządkowuje odpowiadające im przekształcenie iloczynów kartezjańskich, jest naturalnie równoważny analogicznie zdefiniowanemu bifunktorowi Odpowiednią transformację naturalną wyznaczają bijekcje przyporządkowujące parze parę Podobnie ustala się naturalną równoważność funktorów trzech zmiennych o przyporządkowaniu obiektowym A×(B×C) → (A×B)×C[6].

Transformacją naturalną dla funktora z kategorii zbiorów do kategorii monoidów jest operacja która – mając daną listę – odwraca jej elementy:

Dla zbioru komponent jest funkcją odwracającą dowolną listę o elementach z

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]