Wacław Fara

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wacław Fara
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1874
Hřensko

Data i miejsce śmierci

2 marca1954
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1893–1927

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

Komenda Miasta Lwów
14 Pułk Piechoty
2 Dywizja Piechoty Górskiej
Okręg Korpusu Nr X
Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych

Stanowiska

komendant miasta
dowódca pułku piechoty
dowódca dywizji piechoty
dowódca okręgu wojskowego
inspektor armii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych
Dowódca D. O. K. X. gen. dyw. Wacław Fara oraz wizytator Kuratorium O. S. L. Edward Horwath podczas otwarcia obozów letnich w Skolem (1925)

Wacław Fara (ur. 11 sierpnia 1874 w Hřensku, zm. 2 marca 1954 w Krakowie) – generał dywizji Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Naukę rozpoczął w Budziejowicach. W 1893 roku ukończył w Pradze Szkołę Kadetów, a w 1900 roku – Oficerską Szkołę Piechoty. Przeszedł kolejne szczeble dowódcze w piechocie cesarskiej i królewskiej armii. W 1908 roku w stopniu kapitana był dowódcą kompanii w Brzeżanach. Następnie, do 1913 roku, wykładał taktykę w Szkole Kadetów we Lwowie. W 1914 roku ukończył kurs oficerów sztabowych w Wiedniu i do 1916 roku dowodził batalionem pospolitego ruszenia (Kaiserlich Königliche Landwehr) na froncie włoskim. Następnie pełnił funkcję komendanta Oficerskiej Szkoły Rezerwy. W 1917 roku dowodził pułkiem piechoty w Wadowicach, a w 1918 roku objął stanowisko komendanta Szkoły Kadetów we Lwowie.

Od 24 listopada 1918 roku był komendantem placu i miasta Lwów. 28 lutego 1919 roku został przydzielony do grupy pułkownika Serdy[1]. Wziął udział w wojnie z Ukraińcami. Walczył między innymi pod Gródkiem Jagiellońskim. 7 maja 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1916 roku[2]. Od 8 lipca 1919 roku do 1 kwietnia 1920 roku dowodził 14 pułkiem piechoty, a następnie II Brygadą Górską (XLII Brygada Piechoty), która wchodziła w skład Dywizji Górskiej (21 Dywizji Piechoty)[3]. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony w stopniu pułkownika piechoty z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[4].

Od 26 września 1921 roku do 9 listopada 1924 roku dowodził 2 Dywizją Górską w Przemyślu. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 25. lokatą w korpusie generałów[5]. Na stanowisku dowódcy dywizji 31 marca 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski, na wniosek Ministra Spraw Wojskowych generała dywizji Władysława Sikorskiego, awansował go na generała dywizji ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 7. lokatą w korpusie generałów[6]. W międzyczasie (od 15 listopada 1923 roku do 15 sierpnia 1924 roku) był słuchaczem I Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie.

9 listopada 1924 roku Prezydent RP mianował go dowódcą Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu[7][8]. Jego oficerem ordynansowym był w 1924 por. Włodzimierz Łączyński[9]. W latach 1926–1927 był inspektorem armii w Wilnie. Z dniem 31 maja 1927 roku został przeniesiony w stan spoczynku[10].

Na emeryturze osiadł w Krakowie na ul. Warszawskiej[11][12]. Został osadnikiem wojskowym w kolonii Janina, gmina Skobełka, powiat horochowski[13].

Zmarł 2 marca 1954 roku w Krakowie. Pochowany na cmentarzu Rakowickim[14] (kwatera IIa-płd-wsch-narożnik)[15].

Grób gen. Wacława Fary na cmentarzu Rakowickim

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • porucznik (niem. Leutnant) – 1898
  • starszy porucznik (niem. Oberleutnant) – 1900
  • kapitan I klasy (niem. hauptmann 2. Klasse) – 1903
  • kapitan II klasy (niem. Hauptmann 2. Klasse) – 1908
  • major (niem. major) – 1914
  • podpułkownik (niem. Oberstleutnant) – ze starszeństwem z 1 lutego 1916 roku
  • pułkownik
  • generał brygady – zweryfikowany ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
  • generał dywizji – 31 marca 1924 ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 7. lokatą w korpusie generałów

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 54 z 17 maja 1919 roku, poz. 1679.
  2. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 53 z 15 maja 1919 roku, poz. 1643.
  3. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 7, 614, tu jako datę urodzenia podano 10 sierpnia 1874 roku.
  4. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 29 maja 1920 roku, s. 527, tu użyto nazwy „2 Brygada Strzelców Podhalańskich”.
  5. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 15.
  6. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 121 z 15 listopada 1924 roku, s. 673.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 63, 117.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 17 marca 1927 roku, s. 70.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1928, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Warszawa 1928, s. 877.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34, s. 321.
  13. ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 44. [dostęp 2015-04-05].
  14. ↑ Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, s. 36.
  15. ↑ Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych [online], zck-krakow.pl [dostęp 2021-11-22].
  16. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 21 z 28 maja 1921 roku, poz. 828.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 2 „za całokształt zasług w służbie wojskowej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wacław_Fara&oldid=73230931”