ANT-37
 DB-2 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot bombowy dalekiego zasięgu |
| Konstrukcja |
dwusilnikowy, metalowy dolnopłat |
| Załoga |
3 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Liczba egz. |
4 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
2 x Gnome-Rhône 14K (silniki gwiazdowe) |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
31 m |
| Wydłużenie |
11,3 |
| Długość |
15 m |
| Powierzchnia nośna |
84,9 m² |
| Masa | |
| Własna |
5855 kg |
| Startowa |
12 500 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
342 km/h |
| Zasięg |
5000 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 karabiny maszynowe SzKAS, do 2050 kg bomb (DB-2) | |
| Użytkownicy | |
 ZSRR
| |
ANT-37 – radziecki dwusilnikowy samolot rekordowy konstrukcji biura konstrukcyjnego Tupolewa, przeznaczony do lotów dalekiego zasięgu. Przystosowany do roli samolotu bombowego (oznaczenie DB-2). Wersja rozwojowa jednosilnikowego samolotu ANT-25.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Głównym konstruktorem samolotu był Pawieł Suchoj z biura Tupolewa[1]. Głównym zamierzeniem zespołu konstrukcyjnego było zbudowanie bombowca zdolnego do przeprowadzania nalotów na cele położone w głębi terytorium przeciwnika[2].
Prototyp ANT-37 oblatano 16 czerwca 1935. 20 lipca 1935 roku prototyp ANT-37, pilotowany przez K. K. Popowa, uległ katastrofie z powodu buffetingu usterzenia. Problem ten dotykał również drugi prototyp, zbudowany na początku 1936 roku[1]. Samolot, z silnikami M-85, w wersji bombowca dalekiego zasięgu DB-2 przewidywano skierować do produkcji seryjnej, lecz ostatecznie jej nie podjęto, wybierając projekt DB-3 Iljuszyna, pozbawionego tej wady i o lepszych osiągach[1]. Drugi prototyp, opisywany również jako ANT-37bis, został dostosowany do wykonywania lotów rekordowych, wymontowano z niego uzbrojenie i zainstalowano dodatkowe zbiorniki paliwa. 24–25 września 1938 roku żeńska załoga w składzie: Walentina Grizodubowa, P. D. Osipienko i M. M. Raskowa przeleciała z Moskwy na Daleki Wschód pokonując w ciągu 26 godzin i 29 minut dystans 5908 km. Tym samym ustanowiły nowy kobiecy rekord świata w odległości lotu[2]. Samolot był następnie wykorzystywany przez Aerofłot, a następnie jako samolot dyspozycyjny do 1943 roku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kotielnikow 2009 ↓, s. 10-12.
- ↑ a b Skrzydlata Polska 1967 ↓, s. 22.
- ↑ Anderson 1994 ↓, s. 317.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lennart Anderson: Soviet Aircraft and Aviation 1917-1941. London: Putman, 1994. ISBN 0-85177-859-3. OCLC 249259472.
- Władimir Kotielnikow: Ił-4. «Wozdusznyje kriejsiera» Stalina. Moskwa: Jauza / Kollekcyja / Eksmo, 2009. ISBN 978-5-699-38276-7. (ros.).
- ANT-37 „RODINA". „Skrzydlata Polska”. 52-53/1967, 24-31 grudnia 1967. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
