Przejdź do zawartości

Alif

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alif
Ilustracja
Informacje podstawowe
Postać izolowana

Postać początkowa

Postać środkowa

Postać końcowa

Podstawowy alfabet

arabski

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Alif – pierwsza litera alfabetu arabskiego. Litera ta służy:

ا

do zapisu długiego a; występowanie: np. w słowie woda – ماء (IPA [mɑ:ˀ]).

أ , إ

أ, إ – jako nośnik hamzy (ء) – wtedy może na początku wyrazów oznaczać krótkie a, i lub u; występowanie: np. w słowie alif (ألف).

ٱ

ٱ (alif wasla) jako nośnik tzw. hamzatu l-Wasl (همزة الوصل). Jest wtedy niemy. Np. w rodzajniku określonym jeśli poprzednie słowo zakończone było samogłoską. Dlatego jest hamzatu l-Wasl, a nie hamzatu al-Wasl.

ﺁ (alif mamdūda) jako nośnik maddy. Używany zamiast nieestetycznej kombinacji أا do zapisu długiego a po zwarciu krtaniowym; występowanie: np. w imieniu Adam (ﺁﺩﻡ) lub w nazwie Koran (القُرْآن).

ى

ى (alif złamany) – wygląda jak ي (Yāʾ) bez kropek. Na końcu niektórych wyrazów do zapisu długiego a. Niekiedy razem z alifem-chandżarem; występowanie: np. w imieniu Mustafa (مصطفى).

|ٰ (alif-chandżar) – krótka pionowa kreska nad spółgłoską do oznaczenia długiego a, używana stosunkowo rzadko; występowanie: np. w słowie Allah ().

W arabskim systemie liczbowym do VIII w. alif odpowiadał liczbie 1.

Postacie litery

[edytuj | edytuj kod]
Postać: izolowana końcowa środkowa początkowa
Wygląd:
ا ـا ـا ا

Kodowanie

[edytuj | edytuj kod]
Znakا
Nazwa w UnikodzieArabic Letter Alif
Kodowaniedziesiętnieszesnastkowo
Unicode1575U+0627
UTF-8216 167d8 a7
Odwołania znakowe SGMLاا