Alon Mizrachi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Alon Mizrahi)
Alon Mizrachi
‏אלון מזרחי‎
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1971
Tel Awiw-Jafa

Wzrost

178 cm

Pozycja

środkowy napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1984–1989 Bene Jehuda Tel Awiw
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1989–1993 Bene Jehuda Tel Awiw 66 (46)
1990–1991 → Hapoel Tel Awiw (wyp.) 18 (4)
1993–1994 Maccabi Hajfa 38 (28)
1994 Maccabi Tel Awiw 10 (1)
1994–1999 Maccabi Hajfa 53 (35)
1995 → Maccabi Ironi Aszdod (wyp.) 14 (9)
1995–1997 → Bene Jehuda Tel Awiw (wyp.) 44 (31)
1999 OGC Nice 18 (4)
1999–2001 Beitar Jerozolima 50 (21)
2001–2003 Hapoel Kefar Sawa 50 (22)
2003 Maccabi Ahi Nazaret 7 (1)
2003–2005 Hapoel Beer Szewa 45 (16)
2004 → Bene Jehuda Tel Awiw (wyp.) 9 (0)
2005–2006 Maccabi Amiszaw Petach Tikwa
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1990  Izrael U-18 1 (1)
1992–1993  Izrael U-21 13 (15)
1992–2001  Izrael 37 (17)
2007  Izrael (beach soccer)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2008–2009 Hapoel Mahane Jehuda
2013 Hapoel Petach Tikwa
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Alon Mizrachi (hebr. ‏אלון מזרחי‎, ang. Alon Mizrahi; ur. 22 listopada 1971 w Tel Awiw-Jafa) – izraelski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Izraela w latach 1992–2001, trener piłkarski.

Czterokrotny król strzelców i najlepszy strzelec w historii Ligat ha’Al (206 bramek)[1][2], najskuteczniejszy piłkarz izraelski w europejskich rozgrywkach klubowych (15 goli)[3][4]. Członek Galerii Sław Izraelskiej Piłki Nożnej[5]. Szacuje się, iż w ogółem w karierze zdobył on 339 goli[1]. Nosił przydomek boiskowy Aeron (pol. Samolot), gdyż celebrując zdobycie bramki biegł po boisku z rozłożonymi ramionami, naśladując w ten sposób brazylijskiego napastnika Carecę[6][7].

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Grę w piłkę nożną rozpoczął w wieku 13 lat w szkółce klubu Bene Jehuda Tel Awiw[3][8]. Na początku 1989 roku decyzją trenera Gijjory Spiegla włączono go po raz pierwszy do składu zespołu seniorów[8]. 11 lutego 1989 zadebiutował w izraelskiej ekstraklasie w zremisowanym 0:0 meczu z Hapoelem Tel Awiw. W sezonie 1989/90, w którym rozegrał 3 spotkania, zdobył mistrzostwo kraju[9]. W sezonie 1990/91 grał na wypożyczeniu w Hapoelu Tel Awiw, gdzie zanotował 4 gole w 18 meczach[3]. Po powrocie do Bene Jehuda rozpoczął regularne występy i stworzył formację ataku wraz z Mykołą Kudryckim i Chajjimem Rewiwo, uznawaną za najlepszą w historii klubu[10]. W sezonach 1991/92 i 1992/93 zdobył tytuł króla strzelców ligi izraelskiej oraz wywalczył Puchar Ligi 1991/92[3][11].

Latem 1993 roku za sprawą Gijjory Spiegla przeniósł się do Maccabi Hajfa[3]. W sezonie 1993/94 wywalczył z tym klubem mistrzostwo kraju, nie ponosząc w trakcie rozgrywek ani jednej porażki[12], a także strzelił co najmniej jedną bramkę każdemu z 13 ligowych przeciwników, co było pierwszym tego typu przypadkiem w historii[8]. Ponadto osiągnął zwycięstwo w Pucharze Ligi oraz zdobył tytuły króla strzelców Liga Leumit i Pucharu Zdobywców Pucharów 1993/94[11][13]. 27 listopada 1993 w meczu przeciwko Maccabi Tel Awiw (1:1) otrzymał czerwoną kartkę w 1. minucie spotkania, co jest rekordem ligi izraelskiej[8].

Z powodu konfliktu ze sztabem szkoleniowym i kolegami z zespołu latem 1994 roku odszedł do Maccabi Tel Awiw, gdzie zaliczył 10 spotkań i strzelił 1 gola[8]. Pod koniec tego samego roku powrócił do Maccabi Hajfa, jednak ze względów proceduralnych nie mógł zostać zgłoszony do rozgrywek[8]. Z tego względu został wypożyczony na pół roku do Maccabi Ironi Aszdod, gdzie zdobył 9 bramek w 14 występach, co jednak nie uchroniło jego drużyny przed degradacją[8][14]. W czerwcu 1995 roku Mizrachi powrócił do Maccabi Hajfa[8]. Z powodu braku możliwości regularnej gry w podstawowym składzie po jednej rundzie został wypożyczony na półtora roku do macierzystego Bene Jehuda Tel Awiw, dla którego zdobył 31 ligowych goli i zwyciężył w Pucharze Ligi 1996/97[8]. Grając w barwach Maccabi Hajfa w sezonie 1997/98 po raz czwarty w karierze został najskuteczniejszym strzelcem izraelskiej ekstraklasy a także wywalczył krajowy puchar[11][15]. Od 1998 roku pełnił funkcję kapitana drużyny. W Pucharze Zdobywców Pucharów 1998/99 dotarł ze swoim zespołem do ćwierćfinału, a on sam z 7 bramkami został najskuteczniejszym zawodnikiem rozgrywek[13][16].

W styczniu 1999 roku odszedł do francuskiego klubu OGC Nice (Ligue 2), gdzie zanotował 4 gole w 18 występach[8][17]. W październiku tego samego roku podpisał umowę z Beitarem Jerozolima. W połowie 2000 roku popadł w konflikt z trenerem Eli Guttmanem, w konsekwencji czego został zawieszony na miesiąc[18]. W spór zaangażował się również reprezentujący zawodników kapitan zespołu Josi Abukasis, w konsekwencji czego w styczniu 2001 roku ogłoszono zakończenie współpracy z Mizrachim[19]. W wyniku przeprowadzonych mediacji i wsparcia ze strony selekcjonera Richarda Møllera Nielsena ostatecznie przywrócono go do drużyny[20].

Po zakończeniu sezonu 2000/01 rozwiązał polubownie swój kontrakt i został graczem drugoligowego Hapoelu Kefar Sawa[21]. Rok później awansował z tym klubem do Ligat ha’Al, z której spadł w kolejnym sezonie, po czym przeniósł się na okres 3 miesięcy do Maccabi Ahi Nazaret[22]. Jesienią 2003 roku związał się kontraktem z Hapoelem Beer Szewa. 10 kwietnia 2004 w meczu z Bene Sachnin (1:0) zdobył 197 ligową bramkę, co oznaczało wyprzedzenie przezeń Odeda Machnesa w klasyfikacji najlepszych strzelców Ligat ha’Al[9][23]. W połowie 2004 roku wypożyczono go na okres jednej rundy do Bene Jehuda Tel Awiw[24]. Po sezonie 2004/05 wraz z Hapoelem Beer Szewa spadł z izraelskiej ekstraklasy i w konsekwencji opuścił zespół[25]. Z powodu niemożności znalezienia zatrudnienia w zawodowym klubie, podpisał umowę z czwartoligowym Maccabi Amiszaw Petach Tikwa[26], gdzie po uzyskaniu awansu do Liga Alef w sezonie 2005/06 zakończył karierę zawodniczą[25][27].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 1990 roku zaliczył jeden mecz w reprezentacji Izraela U-18 przeciwko Portugalii (1:3), w którym zdobył gola. W latach 1992–1993 występował w kadrze U-21, dla której rozegrał 13 spotkań i zdobył 15 bramek.

2 grudnia 1992 zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Izraela prowadzonej przez Szelomo Szarfa w spotkaniu z Bułgarią (0:2) w eliminacjach Mistrzostw Świata 1994[9]. 24 marca 1993 zdobył dwie pierwsze bramki w drużynie narodowej w towarzyskim meczu przeciwko Rosji (2:2). W eliminacjach Mistrzostw Europy 2000 strzelił on 5 goli i wywalczył z Izraelem prawo udziału w barażach, w których ostatecznie nie wystąpił[28]. Ogółem w latach 1992–2001 Mizrachi rozegrał w reprezentacji 37 spotkań w których zdobył 17 bramek[3][9].

Bramki w reprezentacji[edytuj | edytuj kod]

LP Data Miejsce Przeciwnik Bramka Rezultat Ranga meczu 
1. 24 marca 1993 Kiryat Eliezer Stadium, Hajfa  Rosja 1:2 2:2 Mecz towarzyski
2. 24 marca 1993 Kiryat Eliezer Stadium, Hajfa  Rosja 2:2 2:2 Mecz towarzyski
3. 5 sierpnia 1997 Stadion Dynama Mińsk, Mińsk  Białoruś 3:1 3:2 Mecz towarzyski
4. 18 lutego 1998 Stadion Ramat Gan, Ramat Gan  Turcja 3:0 4:0 Mecz towarzyski
5. 18 lutego 1998 Stadion Ramat Gan, Ramat Gan  Turcja 4:0 4:0 Mecz towarzyski
6. 18 marca 1998 Stadion Ghencea, Bukareszt  Rumunia 1:0 1:0 Mecz towarzyski
7. 17 maja 1998 Stadion Daugava, Ryga  Łotwa 5:0 5:1 Mecz towarzyski
8. 10 października 1998 Stadion Olimpijski, Serravalle  San Marino 3:0 5:0 Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
9. 10 stycznia 1999 Stadion Ramat Gan, Ramat Gan  Estonia 5:0 7:0 Mecz towarzyski
10. 28 marca 1999 Stadion Ramat Gan, Ramat Gan  Cypr 2:0 3:0 Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
11. 28 marca 1999 Stadion Ramat Gan, Ramat Gan  Cypr 3:0 3:0 Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
12. 6 czerwca 1999 Stadion Ramat Gan, Ramat Gan  Austria 4:0 5:0 Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
13. 8 września 1999 Stadion Ramat Gan, Ramat Gan  San Marino 2:0 8:0 Eliminacje Mistrzostw Europy 2000
14. 3 września 2000 Stadion Ramat Gan, Ramat Gan  Liechtenstein 1:0 2:0 Eliminacje Mistrzostw Świata 2002
15. 17 stycznia 2001 Stadion Miejski, Bet Sze’an  Uzbekistan 2:0 2:0 Mecz towarzyski
16. 24 kwietnia 2001 Stadion im. Borisa Paiczadze, Tbilisi  Gruzja 1:1 2:3 Mecz towarzyski
17. 24 kwietnia 2001 Stadion im. Borisa Paiczadze, Tbilisi  Gruzja 2:2 2:3 Mecz towarzyski

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2008/09 objął trzecioligowy klub Hapoel Mahane Jehuda, który opuścił w marcu 2009 roku z powodu niezadowalających wyników i konfliktu z zarządem[29]. Następnie pracował przez krótki okres jako dyrektor generalny swego byłego klubu Hapoelu Kefar Sawa (Liga Leumit)[21]. W styczniu 2013 roku objął Hapoel Petach Tikwa[30], który opuścił po niespełna kwartale po tym, jak klub stracił możliwość awansu do Ligat ha’Al[31].

Beach soccer[edytuj | edytuj kod]

W latach 2007–2010 Mizrachi występował w Israeli Beach Soccer League, której był współzałożycielem[32][33]. Jest zdobywcą pierwszej bramki w historii reprezentacji Izraela, którą strzelił 1 czerwca 2007 w towarzyskim meczu przeciwko Anglii (6:5) w Netanji[33].

Kariera medialna[edytuj | edytuj kod]

W latach 2006–2007 prowadził autorski talk-show pod nazwą Na pokładzie samolotu (hebr. ‏בסלון עם האווירון‎) na kanale Ego[6][9]. W latach 2006–2008 występował w telenoweli Mistrz (hebr. ‏האלופה‎) grając rolę trenera drużyny piłkarskiej. Jako aktor epizodyczny wcielił się w serialu Danny Hollywood (hebr. ‏דני הוליווד‎) w postać anonimowego dawcy nerki[25]. Pracował jako komentator piłkarski kanału Sport 5 oraz felietonista portalu sportowego ONE[25]. W listopadzie 2018 roku wystąpił w reklamie telewizyjnej firmy telekomunikacyjnej Bezeq[34].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1971 roku w rodzinie mizrachijskich Żydów[35]. Jego ojciec był pochodzenia irackiego, natomiast matka marokańskiego[36]. Miał starszą siostrę i dwoje młodszych braci, z których jeden z nich Gideon w 2009 roku zginął w wypadku samochodowym[36]. Dzieciństwo spędził w Tel Awiwie, Jokne’am oraz w Południowej Afryce[8][35]. Żonaty z Vered (ur. 1976), z którą ma trójkę dzieci: dwie córki oraz syna[37]. Jego ojciec Amos również był piłkarzem, który ma na koncie zdobycie Pucharu Izraela w 1968 roku z Bene Jehuda Tel Awiw.

W 2001 roku w książce Wyrwane z kontekstu (hebr. ‏הוצא מהקשרו‎) wydano zbiór jego lapsusów językowych i zabawnych wypowiedzi[38]. We wrześniu 2008 roku wstąpił do partii politycznej Tzedek Chewrami, z ramienia której kandydował do Rady Miasta Tel-Awiw[25][39]. W kwietniu 2013 roku z powodu posiadania długów na kwotę 1,1 mln szekli złożył w sądzie wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej[40]. W 2016 roku zaangażował się w działalność polityczno-społeczną mającą na celu promowanie pokojowej egzystencji Żydów i Arabów w Izraelu[35].

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

Zespołowe[edytuj | edytuj kod]

Bene Jehuda Tel Awiw
Maccabi Hajfa

Indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b מזרחי: "כשהוא יגיע ל-339, אשתחווה". זהבי: "לאחרים לא קל מול קונוסים". sport1.maariv.co.il. [dostęp 2019-09-01]. (hebr.).
  2. ↑ ערן זהבי עקף את אלון מזרחי והכניס גם את אלקסון ללחץ. sport1.maariv.co.il. [dostęp 2019-09-01]. (hebr.).
  3. ↑ a b c d e f הנפילה של אלון מזרחי. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-19]. (hebr.).
  4. ↑ אלון מזרחי: "נכנסתי להיסטוריה של הכדורגל הישראלי". ynet.co.il. [dostęp 2019-08-17]. (hebr.).
  5. ↑ רביבו וברקוביץ' בחמישייה הפותחת של הכדורגל. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-17]. (hebr.).
  6. ↑ a b באנו לעשות שמח: מצעד החגיגות של ישראל. sport5.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  7. ↑ רד אלינו אווירון. makorrishon.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  8. ↑ a b c d e f g h i j k אלון מזרחי - חלוץ. mhaifafc.com. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  9. ↑ a b c d e אלון מזרחי מציג: "בסלון עם האווירון". globes.co.il. [dostęp 2019-08-18]. (hebr.).
  10. ↑ האוקראיני האלמוני שהפך לגאוות שכונת התקווה, וגם לטרגדיה שלה. haaretz.co.il. [dostęp 2019-08-19]. (hebr.).
  11. ↑ a b c Israel - Ligat ha’Al: Top scorers. worldfootball.net. [dostęp 2019-08-13]. (ang.).
  12. ↑ הבלתי מנוצחים: כוכבי חיפה 93/94 על מכבי. sport5.co.il. [dostęp 2019-08-19]. (hebr.).
  13. ↑ a b Cup Winners Cup Topscorers. rsssf.com. [dostęp 2019-08-13]. (ang.).
  14. ↑ Israel 1994/95. rsssf.com. [dostęp 2019-08-28]. (ang.).
  15. ↑ Israel Cup 1997/98. rsssf.com. [dostęp 2019-09-01]. (ang.).
  16. ↑ הכי רחוק שאפשר: 20 שנה לעלייתה של מכבי חיפה לרבע גמר גביע המחזיקות. sport1.maariv.co.il. [dostęp 2019-09-01]. (hebr.).
  17. ↑ אלון מזרחי: ההצלחה בחיפה הכניסה אותי לסחרור. mhaifafc.com. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  18. ↑ אלון מזרחי: הייתי מפגין נגד גוטמן. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  19. ↑ מזרחי מחוץ לבית"ר. news.walla.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  20. ↑ סופית: מזרחי הוחזר לבית"ר ירושלים. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  21. ↑ a b פרסום ראשון: אלון מזרחי מונה למנג'ר הפועל כפ"ס. sport5.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  22. ↑ אלון מזרחי: אברג'יל שחקן של קבוצות קטנות. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  23. ↑ ב'ש ניצחה את סכנין. מזרחי מלך שערי הליגה הישראלית. kaktus.co.il. [dostęp 2019-08-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-06)]. (hebr.).
  24. ↑ סופית: אלון מזרחי סיכם בהפועל ב"ש. makorrishon.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  25. ↑ a b c d e כשהאוירון המריא לשיא מבסיסו בבאר שבע. tapuz.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  26. ↑ אלון מזרחי ישחק בליגה ב'. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  27. ↑ "פרשתי, אבל אמשיך לשחק". sports.walla.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  28. ↑ Record-breaking Alon Mizrahi still finds the pond too small. haaretz.com. [dostęp 2019-08-18]. (ang.).
  29. ↑ הפועל יהוד מתנדנדת, אלון מזרחי עזב. sports.walla.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  30. ↑ אלון מזרחי חתם כמאמן הפועל פתח תקווה. sport5.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  31. ↑ הפועל פ"ת: אלון מזרחי יעזוב, ניסן יחזקאל יחליפו. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  32. ↑ כדורגל חופים: נפרדו מ"האווירון" אלון מזרחי, וקיבלו מפציץ צחי אילוז. kanisrael.co.il. [dostęp 2019-08-29]. (hebr.).
  33. ↑ a b Israel farewell top star. beachsoccer.com. [dostęp 2019-08-13]. (ang.).
  34. ↑ מכה שנית: הפרסומת החדשה בכיכובו של עומר אדם. mako.co.il. [dostęp 2019-08-19]. (hebr.).
  35. ↑ a b c בשם ויקטור. mida.org.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  36. ↑ a b השינוי של אלון מזרחי: כך הפך הימני שתיעב שמאלנים למתנגד לכיבוש. mekomit.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  37. ↑ בבית ובארון של ורד ואלון מזרחי: "לנשים מלאות חסר ביטחון בבגד ים". xnet.ynet.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  38. ↑ מדבר בעד עצמו. המשפטים הגדולים של אלון מזרחי. ynet.co.il. [dostęp 2019-08-28]. (hebr.).
  39. ↑ אלון מזרחי הצטרף לצדק חברתי. makorrishon.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).
  40. ↑ אלון מזרחי הכריז כי פשט רגל, חייב 1.1 מיליון ש"ח. one.co.il. [dostęp 2019-08-13]. (hebr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Królowie strzelców Pucharu Zdobywców Pucharów
1961–1970
1971–1980
1981–1990
1991–1999
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Alon_Mizrachi&oldid=71815109”