Beitar Jerozolima

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Beitar Jerozolima
‏בית"ר ירושלים‎
Ilustracja
Pełna nazwa

מועדון כדורגל בית"ר ירושלים
Mo’adon Kaduregel Beitar Jerozolima

Przydomek

המנורה (Menora)
האריות מהבירה (Lwy Judy)
הדגל של המדינה (Sztandar kraju)

Barwy

żółto-czarne

Data założenia

1936

Liga

Ligat ha’Al

Państwo

 Izrael

Adres

24 Kanfei Nesharim, Giwat Sza’ul, 95464 Jerozolima

Stadion

Teddy Kollek Stadium

Sponsor techniczny

Umbro

Właściciel

Mosze Chogeg

Prezes

Eli Ochanna

Trener

Barak Jicchaki

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe
Trzeci
strój
Strona internetowa

Mo’adon Kaduregel Beitar Jerozolima (hebr. ‏מועדון כדורגל בית"ר ירושלים‎) – izraelski klub piłkarski z Jerozolimy. Jest jednym z najbardziej utytułowanych klubów piłkarskich w Izraelu (6 tytułów mistrzowskich).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

W roku 1936, dwóch mieszkańców Jerozolimy – Dawid Horn oraz Szemuel Kirschstein – postanowiło założyć lokalną drużynę piłki nożnej. Horn był działaczem prawicowego, młodzieżowego ruchu syjonistycznego Betar – „młodzieżówki” syjonistów rewizjonistów (liberalni nacjonaliści). Do dziś fani Beitaru sympatyzują z partiami prawej strony sceny politycznej, m.in. ugrupowaniem Likud. Założyciele klubu postanowili, że głównymi hasłami klubu będą słowa „Hadar” (szacunek dla samego siebie) i „Hod” (Chwała). Kadra Beitaru w początkowej fazie istnienia klubu składała się w całości z członków Betaru włączając w to Chaima Corfu (który w przyszłości został ministrem prawicowego rządu).

„Nowy” Beitar[edytuj | edytuj kod]

W 2005 roku po przejęciu klubu przez Gaidamaka, Beitar Jerozolima stał się drużyną o największym w Izraelu budżecie. Przed sezonem sprowadzono do Jerozolimy piłkarzy o świetnej marce, nie tylko w Europie ale i na świecie, takich jak Jerome Leroy, Fabrice Fernandes czy David Aganzo. Na stanowisko trenera zatrudniono Luisa Fernándeza – byłego szkoleniowca m.in. Paris Saint-Germain, Athletic Bilbao i RCD Espanyolu. Beitar zakończył rozgrywki sezonu 2005/2006 na 3. miejscu w lidze, kwalifikując się zarazem do Pucharu UEFA.

Przed sezonem 2006/2007 nastąpiły w klubie kolejne zmiany, trenerem został były mistrz świata z roku 1978 – Osvaldo Ardiles, a do Beitaru sprowadzono m.in. Dereka Boatenga i Micha’ela Zandberga.

Po kilku miesiącach oraz niepowodzeniach w lidze i Pucharze UEFA, zwolniono argentyńskiego szkoleniowca, a na jego miejsce przyszedł Josi Mizrachi – legenda jerozolimskiego klubu.

W sezonie 2008/2009 Beitar grał w kwalifikacjach do Ligi Mistrzów UEFA, gdzie w drugiej rundzie spotkał się z Wisłą Kraków[1]. Beitar pierwszy mecz wygrał 2:1[2], natomiast w rewanżu górą była Biała Gwiazda, która wygrała aż 0:5[3]. Nie był to pierwszy mecz Beitaru z polską drużyną. W pierwszej rundzie kwalifikacji do Ligi Mistrzów w sezonie 1993/1994 Beitar trafił na Lecha Poznań. Izraelski klub przegrał w dwumeczu aż 2:7 (2:4 w meczu domowym i 0:3 w meczu wyjazdowym).

Kibicem Beitaru jest m.in. amerykański aktor Adrien Brody.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

  • Mistrzostwo Izraela (6x): 1986/1987, 1992/1993, 1996/1997, 1997/1998, 2006/2007, 2007/2008
  • Puchar Państwa Izrael (8x): 1975/1976, 1978/1979, 1984/1985, 1985/1986, 1988/1989, 2007/2008, 2008/2009, 2022/23
  • Superpuchar Izraela: 1976, 1986
  • Puchar Lilian: 1985/1986
  • Puchar Toto: 1997/1998
  • Puchar Pokoju (w Rzymie, Włochy): 2000
  • Mini Football Championship: 1988

Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]

Legenda do wszystkich tabel:

  • Q – runda eliminacyjna, 1/16, 1/8, 1/4, 1/2 – odpowiednia faza rozgrywek, Grupa – runda grupowa, 1r gr – pierwsza runda grupowa, 2r gr – druga runda grupowa, F – finał, R – runda, PO – play-off
  • k. – rzuty karne, los. – losowanie, Dogr. – dogrywka, w. – zasada bramek strzelonych na wyjeździe
Sezon Rozgrywki Runda Przeciwnik Dom Wyjazd Ogólnie
1993/94 Liga Mistrzów Q Mołdawia Zimbru Kiszyniów 2–0 1–1 3–1
1R Polska Lech Poznań 2–4 0–3 2–7
1995 Puchar Intertoto Grupa 10 Belgia Royal Charleroi 0–1 5. miejsce
Turcja Bursaspor 0–2
Słowacja FC VSS Košice 3–5
Anglia Wimbledon 0–0
1996/97 Puchar UEFA 1Q Malta Floriana FC 3–1 5–1 8–2
2Q Norwegia FK Bodø/Glimt 1–5 1–2 2–7
1997/98 Liga Mistrzów 1Q Macedonia Północna Siłeks Kratowo 3–0 0–1 3–1
2Q Portugalia Sporting CP 0–0 0–3 0–3
Puchar UEFA 1R Belgia Club Brugge 2–1 0–3 2–4
1998/99 Liga Mistrzów 1Q Wyspy Owcze B36 Tórshavn 4–1 1–0 5–1
2Q Portugalia SL Benfica 4–2 0–6 4–8
Puchar UEFA 1R Szkocja Rangers 1–1 2–4 3–5
2000/01 Puchar UEFA Q Gruzja WIT Georgia Tbilisi 1–1 3–0 4–1
1R Grecja PAOK FC 3–3 1–3 4–6
2006/07 Puchar UEFA 2Q Rumunia Dinamo Bukareszt 1–1 0–1 1–2
2007/08 Liga Mistrzów 2Q Dania FC København 1–1 0–1 1–2, Dogr.
2008/09 Liga Mistrzów 2Q Polska Wisła Kraków 2–1 0–5 2–6
2015/16 Liga Europy 1Q Kazachstan Ordabasy Szymkent 2–1 0–0 2–1
2Q Belgia Royal Charleroi 1–4 1–5 2–9
2016/17 Liga Europy 1Q Bośnia i Hercegowina Sloboda Tuzla 1–0 0–0 1–0
2Q Cypr Omonia Nikozja 1–0 2–3 3–3, w.
3Q Łotwa FK Jelgava 3–0 1–1 4–1
PO Francja AS Saint-Étienne 1–2 0–0 1–2
2017/18 Liga Europy 1Q Węgry Vasas 4–3 3–0 7–3
2Q Bułgaria Botew Płowdiw 1–1 0–4 1–5
2018/19 Liga Europy 1Q Gruzja Czichura Saczchere 1–2 0–0 1–2
2020/21 Liga Europy 1Q Albania Teuta Durrës 0–2 (W)
2023/24 Liga Konferencji Europy 2Q Grecja PAOK 1–4 0–0 1–4

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Maciej Kanczak, Chłopcy-prawicowcy [online], igol.pl, 1 lipca 2008 [dostęp 2022-06-08] (pol.).
  2. Bartosz Karcz, Baruchyan katem Wisły, Beitar bliżej awansu [online], gazetakrakowska.pl, 31 lipca 2008 [dostęp 2022-06-08] (pol.).
  3. Dominik Polesiński, Wisła rozbiła Beitar (wynik) [online], sportowefakty.wp.pl, 6 sierpnia 2008 [dostęp 2022-06-08] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]