Andrzej Rzepliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Elfhelm (dyskusja | edycje) o 21:25, 16 gru 2015. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Andrzej Rzepliński
Ilustracja
Andrzej Rzepliński (2015)
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1949
Ciechanów

Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Okres

od 3 grudnia 2010

Poprzednik

Bohdan Zdziennicki

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (od 1908)

Andrzej Rzepliński (ur. 26 listopada 1949 w Ciechanowie) – polski prawnik, sędzia, profesor nauk prawnych (2000), nauczyciel akademicki, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, od 2010 prezes Trybunału Konstytucyjnego.

Życiorys

Ukończył w 1971 studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W 1978 uzyskał stopień naukowy doktora z zakresu kryminologii, a w 1990 stopień doktora habilitowanego (dysertacja pt. Sądownictwo w Polsce Ludowej. Między dyspozycyjnością a niezawisłością). W 2000 otrzymał tytuł naukowy profesora. Zawodowo związany z UW, gdzie doszedł do stanowiska profesora zwyczajnego. Został także kierownikiem Katedry Kryminologii i Polityki Kryminalnej IPSiR, pełnił funkcję dziekana Wydziału Stosowanych Nauk Społecznych i Resocjalizacji UW.

Do 1981 należał do PZPR, z której został usunięty na początku stanu wojennego. Pod koniec lat 70. był II sekretarzem POP w Instytucie Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji UW. W latach 80. należał do „Solidarności”. Był uczestnikiem prac Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[1]. Jest autorem licznych publikacji naukowych.

Członek Komitetu Helsińskiego w Polsce, objął stanowisko sekretarza zarządu Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, a także członka rady programowej Programu Spraw Precedensowych w tej fundacji. Działał jako ekspert ONZ, Rady Europy i OBWE. Specjalizuje się w dziedzinie kryminologii, prawie karnym i prawach człowieka. Jako ekspert sejmowy współpracował nad ustawą o Instytucie Pamięci Narodowej, doradzał później prezesowi IPN Leonowi Kieresowi i koordynatorowi ds. służb specjalnych Zbigniewowi Siemiątkowskiemu[2]. W 1998 był kandydatem na funkcję generalnego inspektora ochrony danych osobowych, nie został wybrany na to stanowisko przez Sejm III kadencji[2].

W latach 1996–2001 był członkiem Rady Programowej, a od 2004 Rady Konsultacyjnej Centrum Monitoringu Wolności Prasy[3]. W 2005 kandydował, z rekomendacji PO, na stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich w związku z upływem kadencji Andrzeja Zolla. W pierwszej próbie w czerwcu nie uzyskał zatwierdzenia Sejmu; zgłoszony ponownie w lipcu otrzymał rekomendację Sejmu, jednak jego kandydaturę odrzucił w tym samym miesiącu zdominowany przez SLD Senat.

W 2006 był kandydatem na sędziego Trybunału Konstytucyjnego, nie został wybrany na to stanowisko przez Sejm V kadencji[4]. 18 grudnia 2007 został wybrany przez Sejm VI kadencji na urząd sędziego Trybunału Konstytucyjnego, który objął następnego dnia. 3 grudnia 2010 powołano go na prezesa TK.

Życie prywatne

Od 1971 żonaty z prawniczką Ireną Rzeplińską, ma dwie córki[5].

Odznaczenia

  1. Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0. [dostęp 9 października 2015].
  2. a b Marek Domagalski: Andrzej Rzepliński prezesem Trybunału Konstytucyjnego. rp.pl, 4 grudnia 2010. [dostęp 9 grudnia 2015].
  3. Historia CMWP. freepress.org.pl. [dostęp 11 grudnia 2013].
  4. Pkt 35. porz. dzien. Wybór sędziów Trybunału Konstytucyjnego. sejm.gov.pl, 17 listopada 2006. [dostęp 3 grudnia 2015].
  5. Iza Michalewicz: Cezar w trybunale. wyborcza.pl, 16 grudnia 2015. [dostęp 16 grudnia 2015].
  6. M.P. z 1998 r. nr 6, poz. 110
  7. Apdovanotų asmenų duomenų bazė. prezidente.lt. [dostęp 29 października 2013]. (lit.).
  8. Papieski medal dla prof. Rzeplińskiego i odznaczenie dla Mariana Romaniuka. archidiecezja.warszawa.pl, 23 stycznia 2015. [dostęp 25 stycznia 2015].

Bibliografia