Bazyliskus
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
|
||
| Cesarz bizantyński | ||
| Okres panowania | od 475 do 476 |
|
| Dane biograficzne | ||
| Dynastia | leońska | |
| Data urodzenia | ok. 430 | |
| Data śmierci | 476 | |
| Dzieci | Marek | |
| Moneta | ||
 Solid Bazyliskusa |
||
Bazyliskus, Flavius Basiliscus (ur. ok. 430, zm. 476) – wódz rzymski i krótko panujący uzurpator na tronie cesarskim. Był bratem żony cesarza Leona I Weryny[1].
Dowodzona przez niego flota poniosła porażkę w bitwie z Wandalami koło przylądka Bon. Dzięki swoim koneksjom został cesarzem wschodniorzymskim w 475. Sprawował rządy przez dwadzieścia miesięcy. Był zwolennikiem monofizytyzmu. Jego zona była Zenonis. Razem z nim panował jako współcesarz jego nieletni syn Marek. W sierpniu 476 cesarz Zenon powrócił do Konstantynopola i zesłał Bazyliskusa oraz jego rodzinę na małą wyspę, gdzie wszyscy ponieśli śmierć głodową.
Przypisy
- ↑ Hugh Elton: De Imperatoribus Romanis. 1998-06-10. [dostęp 2011-11-02].
