Przejdź do zawartości

Beata Pawlikowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Maxx12345 (dyskusja | edycje) o 22:38, 1 paź 2020. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Beata Pawlikowska
{{{alt grafiki}}}
Beata Pawlikowska (2010)
Data i miejsce urodzenia

11 czerwca 1965
Koszalin

Zawód, zajęcie

pisarka, podróżniczka, dziennikarka, fotografka, tłumaczka

Strona internetowa
Beata Pawlikowska oraz Marcin Szczygielski podczas spotkania promocyjnego Wydawnictwa Latarnik

Beata Pawlikowska (ur. 11 czerwca 1965 w Koszalinie) – polska podróżniczka, pisarka, dziennikarka, tłumaczka, fotografka, ilustratorka książek.

Radio i telewizja

W 1990 rozpoczęła pracę w Radiu Koszalin, gdzie początkowo prowadziła radiowy kurs języka angielskiego, a następnie – po przeniesieniu do Redakcji Muzycznej – własną audycję muzyczną.

W 1992 wyjechała do Londynu, skąd przez dziewięć miesięcy nadawała korespondencje muzyczne do audycji „Tam-Tam” dla Programu III Polskiego Radia. W 1993 po powrocie do kraju rozpoczęła pracę w Radiu Kolor, prowadząc własne audycje oraz – razem z Grzegorzem Wasowskim – „Listę hitów dla emerytów”.

W 1994 prowadziła program muzyczny „Be-bop-a-lula” w TVP1.

W 1995 wróciła do pracy w Programie III PR, gdzie kontynuowała program prowadzony razem z Grzegorzem Wasowskim pod zmienionym tytułem „Lista przebojów dla oldboyów”. Prowadziła też audycję „Internoc”. W latach 1995–1998, jako druh zastępowy poprowadziła siedem wydań Listy Przebojów Programu Trzeciego.

W kwietniu 1999 rozpoczęła współpracę z Radiem Zet, gdzie do września 2004 roku prowadziła audycję poświęconą podróżom pod tytułem „Świat według blondynki”. Od października 2004 na antenie Programu I PR prowadziła program „Świat według Beaty Pawlikowskiej”, jednak w grudniu 2005 powróciła do Radia Zet z audycją „Świat według blondynki”, którą prowadziła do 20 marca 2016.

W 2002 była za nią nominowana do nagrody Grand Press. W 2003 r. zajęła I miejsce w dwóch kategoriach plebiscytu Media FM.net: osobowość radiowa „Zdobywcy Eteru 2003” oraz „Perełki radiowe”.

W latach 2016–2017 prowadziła program „Blondynka w samo południe” na internetowej platformie radiowej Open.fm.

Od września 2018 do 14 czerwca 2020 roku prowadziła program „Blondynka w podróży” w Radiu Kolor.

Autorka przygodowego reality show „Zdobywcy” w TVP2 (2004) i TVP1 (2005, wspólnie z Krzysztofem Wielickim), audycji „Drzewo podróżnika” w internetowym Radio Baobab. W latach 2007–2008 wspólnie z Krzysztofem Skibą prowadziła w TVP2 program „Podróże z żartem”, a w 2009 również w TVP2 prowadziła program „Zagadkowa blondynka”.

Od 21 czerwca do 16 sierpnia 2020 roku prowadziła na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia program pt. „Blondynka w Trójce”[1].

Podróże, prasa i książki

Pierwszą książkę napisała w wieku 18 lat, była to „powieść z nurtu realizmu magicznego”, czytana w odcinkach w Programie III PR. Przez kilka miesięcy w roku podróżuje po świecie, głównie po Ameryce Południowej, gdzie dokumentuje życie Indian amazońskich. Według Wojciecha Cejrowskiego jako pierwsza kobieta przeszła na piechotę przez „najbardziej malaryczną dżunglę świata” Darién na pograniczu Panamy i Kolumbii, co opisał on w swej książce „Gringo wśród dzikich plemion”. Zgodnie z tą relacją Cejrowski i Pawlikowska mieli być także pierwszymi Polakami, którym udało się przebyć Darién.

Opisuje swoje podróże w felietonach pisanych dla czasopism oraz w swoich książkach. Propaguje zasady odżywiana według zasad chińskiej filozofii pięciu przemian[2].

Swoje książki ilustruje własnymi fotografiami i rysunkami. Pisała felietony dla „Głosu Pomorza”, „Głosu Szczecińskiego”, „Słowa Polskiego – Gazety Wrocławskiej”. Jej artykuły i zdjęcia publikowane były także w wielu dziennikach i czasopismach, m.in. takich jak „Gazeta Wyborcza”, „Rzeczpospolita”, „Polityka”, „Playboy”, „Poznaj Świat”, „Podróże”, „Focus”, „Viva!”, „Cosmopolitan”. Wykonała rysunki do płyty Anny Wyszkoni zatytułowanej „Pan i pani”.

Zdobyła dwukrotnie (2001, 2002) I miejsca w konkursie Klubu Publicystyki Turystycznej Stowarzyszenia Dziennikarzy RP za najlepsze reportaże zagraniczne opublikowane w Polsce.

W maju 2010 zdobyła nagrodę im. Magellana za „wytrwałe promowanie mody na podróżowanie”.

Współpracowała jako tłumacz z wydawnictwem „Egmont” oraz II Programem TVP, tłumacząc listy dialogowe głównie do dokumentalnych filmów muzycznych. Współpracuje także z pismem „National Geographic”.

W maju 2013 Fundacja na Rzecz Ratownictwa Specjalistycznego z Wykorzystaniem Psów „Irma” przyznała Beacie Pawlikowskiej tytuł honorowy ambasadora fundacji.

Książki podróżnicze

Beata Pawlikowska na III Warszawskich Targach Książki

Reportaże w książkach innych autorów

Poradniki

Języki obce

  • cykl kursów języków obcych Blondynka na językach , National Geographic, ISBN 978-83-7596-021-1, ISBN 978-83-7596-020-4, ISBN 978-83-7778-199-9)
    w tym: Angielski brytyjski (2010), Angielski USA (2010), Niemiecki (2010), Hiszpański europejski (2011), Włoski (2011), Francuski (2011), Hiszpański latynoski (2011), Rosyjski (2012), Portugalski (2012), Niderlandzki (2013), Japoński (2013), Norweski (2013).
  • Rozmówki (2013)
    w tym: Angielski, Francuski, Hiszpański, Niemiecki, Rosyjski, Włoski

Rozwój osobisty

Zdrowe odżywianie

Inne poradniki

Beletrystyka

  • Agnes w Wenecji (2009, wyd. Latarnik, ISBN 978-83-600-0030-4
  • Baśnie dla dzieci i dla dorosłych (2013, National Geographic)

Życie prywatne

Absolwentka II LO w Koszalinie. Podejmowała studia w zakresie hungarystyki i anglistyki, które jednak szybko porzuciła. Przez pewien czas pracowała m.in. jako operator komputera, sekretarka, tłumaczka i lektorka języka angielskiego. W Londynie pracowała również jako sprzątaczka i kelnerka.

W 1994 wzięła ślub kościelny z Wojciechem Cejrowskim, lecz małżeństwo nie zostało zarejestrowane przez kierownika urzędu stanu cywilnego[4]. W 2004 za pośrednictwem mediów przekazała, że orzeczono nieważność zawarcia jej małżeństwa z Cejrowskim w sądzie biskupim[5]. Nie ma dzieci[6]. W styczniu 2020 zaręczyła się z Dannym Murdockiem.

Jest weganką[7][8] i promotorką tego sposobu odżywiania w swoich książkach kucharskich, m.in. Moje zdrowe przepisy (2014), Szczęśliwe garnki. Kulinarna książka z przepisami na wiosnę (2015), Pyszna książka kucharska (2016).

Przypisy

Linki zewnętrzne