49°33′19″N 21°41′26″E/49,555278 21,690556Cergowa
|
||
 |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | podkarpackie | |
| Powiat | krośnieński | |
| Gmina | Dukla | |
| Liczba ludności (2016-12-31) | 1358[1] | |
| Strefa numeracyjna | 13 | |
| Kod pocztowy | 38-450 | |
| Tablice rejestracyjne | RKR | |
| SIMC | 0348950 | |
|
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
 Cergowa
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Cergowa
|
||
| 49°33′19″N 21°41′26″E/49,555278 21,690556 |
||
Cergowa – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Dukla[2][3]. Leży nad rzeką Jasiołką. Nad wsią góruje masyw Cergowej (716 m n.p.m.).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
22 maja 1359 roku, król Kazimierz Wielki wydał przywilej Marcinowi „de Czergowa” założenia wsi Cergowa. Cergowa została założona, podobnie jak większość okolicznych miejscowości, początkowo na prawie wołoskim, a potem na prawie magdeburskim. Przywileje kazimierzowskie potwierdził król Władysław Jagiełło w dniu 14 czerwca 1396 roku. 2 kwietnia 1384 r. Cergowa występuje w spisie wsi przekazanych biskupstwu przemyskiemu. Królowa Maria, żona cesarza Zygmunta Luksemburskiego, nadała biskupstwu w 1384 r. pięć włości: Brzozów, Cergową, Domaradz i Równe w ziemi sanockiej oraz Radymno w przemyskiej.
W latach 1436 - 1438 w lasach na Cergowej żył św. Jan z Dukli i do dzisiaj wierni z jego pobytem wiążą legendę o Złotej Studzience istniejącej przy kapliczce na pobliskim wzgórzu. Ale i w następnych wiekach żyli tu też pustelnicy, a nawet ukrywali się tu w XVII w. zbójnicy.
20 grudnia 1608 r. Maciej Pstrokoński - biskup przemyski włączył do majątku biskupów przemyskich między innymi Cergowę.
Gabriel Rzączyński, jezuita, przyrodnik, wykładowca w szkołach jezuickich, opisał jaskinie na górze Cergowej w swoim dziele Historia naturalis curiosa Regni Poloniae, Magni Ducatus Lithuaniae (...) z 1721 r.
W latach 1768 - 1772 w Cergowej stacjonowali konfederaci barscy. Spis z lat dwudziestych XX wieku wykazał we wsi 1043 Polaków, 10 Rusinów i 31 Żydów.
W Cergowej istnieje dwór oraz park dworski ze starymi dębami.
Ludzie związani z Cergową[edytuj | edytuj kod]
- Płk Jan Szczurek Cergowski, "Sławbor", "Mestwin" ( 1897 -1972) – prezes OZ WiN.
- Św. Jan z Dukli
Toponimika nazwy[edytuj | edytuj kod]
Nazwę wsi wielu naukowców wywodzi z języka celtyckiego: cerg – krąg i w ciągu wieków ewoluowała z Czergowa (1359)(Cergowa (1359), Cyrgow (1384), Czirgow (1403) Cergowa (1589), Cyrgów, Cyrgowa) w kierunku obecnej nazwy (Cergowa).
Archeologia[edytuj | edytuj kod]
W epoce kamienia i w epoce brązu istniała tu osada. Świadczą o tym odkryte pozostałości pracowni kamieniarskich na północnym wschodzie od wsi w rejonie „Małej Góry”.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dukla. Dukielski Przegląd Samorządowy s. 4
- ↑ GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Cergowa w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. I: Aa – Dereneczna. Warszawa 1880.
|
|||||||||||||||||
