Chotelek
50°26′19″N 20°41′39″E/50,438611 20,694167| wieś | |
 Chotelek - widok na kościółek św. Stanisława Biskupa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-100[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TBU |
| SIMC |
0231544[5] |
Położenie na mapie gminy Busko-Zdrój  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu buskiego  | |
| 50°26′19″N 20°41′39″E/50,438611 20,694167[1]
| |
Chotelek – wieś w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój[6][5], nad rzeką Maskalis.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie kieleckim.
Do 2006 r. wieś nosiła nazwę Chotelek Zielony. Nazwa została zmieniona rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 15 grudnia 2006 r.[7]
Części miejscowości[edytuj | edytuj kod]
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0231550 | Chorokowa | część wsi |
| 0231567 | Chotelek Poduchowny | część wsi |
| 0231573 | Zakrzyże | część wsi |
Historia[edytuj | edytuj kod]
Wieś nazywana była dawniej Chotlem Szlacheckim. Pierwsze wzmianki o niej pochodzą z XII wieku. Właścicielem miejscowości był w tym czasie Dzierżysław z Chotla, wojewoda sandomierski i starosta krakowski. Był on założycielem buskiego klasztoru. Z Chotelka Zielonego wywodził się także jego brat Wit – biskup płocki.
Za czasów Jana Długosza połowa wsi należała do kolegiaty sandomierskiej, a druga była własnością braci Stanisława i Piotra Korzeńskich herbu Strzemię[8].
Pierwszy drewniany kościół powstał w Chotelku w 1241 r. Obecny pochodzi z pierwszej połowy XVI wieku.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Drewniany kościół pw. św. Stanisława Biskupa z 1527 r. – jedyny zachowany na Kielecczyźnie obiekt XVI-wiecznego drewnianego budownictwa sakralnego. Został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych[9] nr rej.: 793 z 08.02.1958 oraz 120 z 22.06.1967, A.30[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 16390
- ↑ Wieś Chotelek w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-02-10], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 154 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Dz.U. z 2006 r. nr 240, poz. 1746
- ↑ Chotelek Zielony, Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Warszawa 1880.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 1 [dostęp 2017-03-01].
- ↑ REJESTR ZABYTKÓW NIERUCHOMYCH WOJ. ŚWIĘTOKRZYSKIEGO (stan z dnia 30.10.2016 r.), s. 2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Michał Jurecki, Grzegorz Matyja: Ponidzie. W świętokrzyskim stepie. Kraków: „Bezdroża”, 2004. ISBN 83-89676-16-8. OCLC 830623047.
Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, Oddział w Busku-Zdroju, Szlak drewnianego budownictwa sakralnego wzdłuż Maskalisu, Busko-Zdrój 2007
- Chotelek, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 324.
- Siedziba gminy: Busko-Zdrój
