Chryzostom (Martiszkin)

Chryzostom

Gieorgij Martiszkin
Metropolita wileński i litewski
Kraj działania	ZSRR Litwa
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1934 Kazinka
Metropolita wileński i litewski
Okres sprawowania	2000–2010
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	1966
Diakonat	do 1966
Prezbiterat	1966
Chirotonia biskupia	23 kwietnia 1972

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	23 kwietnia 1972
Konsekrator	Nikodem (Rotow)
Współkonsekratorzy	Filaret (Denysenko), Juwenaliusz (Pojarkow)
Współkonsekrowani biskupi Anatol (Kuzniecow) 3 września 1972 Damaskin (Bodry) 18 października 1972 Wiktoryn (Bielajew) 3 czerwca 1973 Hiob (Tywoniuk) 3 stycznia 1975 Antoni (Zawgorodny) 3 sierpnia 1975 Cyryl (Gundiajew) 14 marca 1976 Serafin (Tichonow) 18 października 1978 Innocenty (Wasiljew) 26 stycznia 1992

Chryzostom, imię świeckie Gieorgij Fiodorowicz Martiszkin (ur. 3 maja 1934 w Kazince, obwód riazański) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Życiorys

Pochodził z rodziny chłopskiej, pracował w kołchozie, następnie w pracowni ochrony zabytków architektury. W 1965 ukończył seminarium duchowne w Moskwie, a cztery lata później Moskiewską Akademię Duchowną. W czasie nauki, w 1966, złożył śluby zakonne i otrzymał święcenia kapłańskie. Pracował w cerkwi św. Pimena w Moskwie, a następnie w cerkwi Wszystkich Świętych w tym samym mieście. W 1971 otrzymał godność archimandryty, w roku następnym został biskupem pomocniczym eparchii moskiewskiej z tytułem biskupa zarajskiego. 3 września 1974 został wyświęcony na biskupa kurskiego i biełgorodzkiego, trzy lata później został arcybiskupem. Na terenie swojej eparchii doprowadził do znaczącego ożywienia życia parafialnego, wyświęcając tylko w ciągu pierwszego roku sprawowania urzędu 22 kapłanów, co pozwoliło na otwarcie parafii oficjalnie czynnych, lecz niefunkcjonujących z braku duchownych. W ciągu sześciu lat biskup Chryzostom wyświęcił 120 nowych kapłanów, w tym wielu spośród mężczyzn bez formalnego przygotowania teologicznego, niemogących z braku miejsc podjąć nauki w seminariach.

W latach 1984–1990 pełnił obowiązki biskupa irkuckiego i czyckiego, tymczasowo (1984–1988) wypełniając również zadania biskupa chabarowskiego.

W styczniu 1990 został arcybiskupem wileńskim i litewskim, w 2000 został mu nadany tytuł metropolity. W 2010 duchowny odszedł na własną prośbę w stan spoczynku ze względu na zły stan zdrowia.

Jest zwolennikiem ekumenizmu i dialogu z Kościołem katolickim. Jako jedyny z biskupów Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej oficjalnie przyznał się do bycia tajnym współpracownikiem KGB w latach 1974–1990 pod pseudonimem „Restaurator”.

Bibliografia

• Biografia w serwisie nt. prawosławia rosyjskiego. ortho-rus.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
• ФСБ подтянула РПЦ. rusglobus.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-03)].