Drugi rząd Antoniego Ponikowskiego
Drugi rząd Antoniego Ponikowskiego – gabinet pod kierownictwem premiera Antoniego Ponikowskiego, utworzony 10 marca 1922 roku przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego. Rząd ustąpił 6 czerwca 1922 roku. Zlikwidowano Ministerstwo Kultury i Sztuki.
Utworzenie rządu
Dymisja I rządu Antoniego Ponikowskiego spowodowana niemożnością przeforsowania własnej koncepcji włączenia Ziemi wileńskiej do Polski spowodowała przesilenie rządowe. Wincenty Witos (PSL "Piast") i Stanisław Głąbiński (ZLN) odmówili kolejno podjęcia się misji formowania nowego gabinetu. PSL "Piast" nie chciało wejść do większości rządowej bez udziału NPR. W Konwencie Seniorów doszło wobec tego do głosowania na kandydatów pozaparlamentarnych. Za Ponikowskim wypowiedziały się PSL "Piast", PPS, PSL "Wyzwolenie", NPR, Klub Pracy Konstytucyjnej, Narodowe Zjednoczenie Ludowe (NZL) i Klub Mieszczański (247 głosów), przeciwko - Związek Ludowo - Narodowy (ZLN - endecja), Narodowo - Chrześcijański Klub Robotniczy (chadecja) i Stronnictwo Katolicko - Ludowe (135 głosów). Wobec tego Antoni Ponikowski przystąpił do tworzenia rządu. Równocześnie (1 marca) przedstawiciele dyplomatyczni akredytowani w Polsce ostrzegli władze przed "fatalnym wrażeniem", które wywołałaby prosta inkorporacja Wilna.
W skład rządu weszli:
- Antoni Ponikowski – prezes Rady Ministrów, minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego
- Antoni Kamieński – minister spraw wewnętrznych
- Konstanty Skirmunt – minister spraw zagranicznych
- generał porucznik Kazimierz Sosnkowski – kierownik Ministerstwa Spraw Wojskowych
- Bronisław Sobolewski – minister sprawiedliwości
- Jerzy Michalski – minister skarbu
- Stefan Ossowski – minister przemysłu i handlu
- Józef Raczyński – minister rolnictwa i dóbr państwowych
- Ludwik Zagórny-Marynowski – minister kolei żelaznych
- Władysław Stesłowicz – minister poczt i telegrafów
- Gabriel Narutowicz – minister robót publicznych
- Ludwik Darowski – minister pracy i opieki społecznej
- Witold Chodźko – minister zdrowia publicznego
- Józef Wybicki – minister ds. byłej dzielnicy pruskiej
Zmiany w rządzie
- 29 kwietnia 1922 - likwidacja ministerstwa ds. byłej dzielnicy pruskiej i dymisja Józefa Wybickiego
- 13 maja 1922 - generał porucznik Kaimierz Sosnkowski mianowany ministrem spraw wojskowych[1]
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, s. 382.