Gene Fullmer
|
|||
 |
|||
| Pseudonim | "Cyclone” | ||
| Data i miejsce urodzenia | 21 lipca 1931 West Jordan |
||
| Data i miejsce śmierci | 27 kwietnia 2015 West Jordan |
||
| Obywatelstwo | Stany Zjednoczone |
||
| Wzrost | 173 cm | ||
| Styl walki | praworęczny | ||
| Kategoria wagowa | średnia | ||
| Bilans walk zawodowych | |||
| Liczba walk | 64 | ||
| Zwycięstwa | 55 | ||
| Przez nokauty | 24 | ||
| Porażki | 6 | ||
| Remisy | 3 | ||
Gene Fullmer (ur. 21 lipca 1931 w West Jordan, zm. 27 kwietnia 2015 w West Jordan) – amerykański bokser, były mistrz świata wagi średniej, uważany za jednego z najwspanialszych mistrzów tej kategorii.
Kariera zawodowa[edytuj]
Jako zawodowiec zadebiutował 9 czerwca 1951 roku. Znokautował w 1. rundzie Glena Pecka, który był 3-krotnie na deskach. Do końca marca 1955 roku miał już na koncie 29 zwycięstw, a wśród pokonanych m.in. przyszłego mistrza świata wagi średniej Paula Pendera. Pierwszej porażki doznał w kwietniu 1955 roku, kiedy przegrał na punkty z Gilem Turnerem. Dwa miesiące później odbył się rewanż i to Fullmer zwyciężył na punkty.
W 1955 roku stoczył jeszcze 4 walki, z których dwie wygrał i przegrał. Porażkę niespodziewanie zadali mu: Bobby Boyd oraz Argentyńczyk Eduardo Lasse. W 1956 roku stoczył 5 walk, wszystkie wygrywając. Pokonał m.in. Rocky'ego Castellaniego, Ralpha Tigera Jonesa i Charlesa Humeza.
2 stycznia 1957 roku dostał szansę walki o mistrzostwo świata. Jego rywalem był świetny Sugar Ray Robinson. Fullmer niespodziewanie zaskoczył wszystkich i pokonał Robinsona jednogłośnie na punkty po fenomenalnym pojedynku. 1 maja 1957 roku przystąpił do pierwszej obrony mistrzostwa. Jego rywalem był Robinson, którego Fullmer pokonał w styczniu. Robinson znokautował Fullmera w 5. rundzie[1].
Fullmer zwyciężył w kolejnych 9 pojedynkach, by móc ponownie zawalczyć o mistrzostwo świata. 28 sierpnia 1959 roku w walce o pas zmierzył się z Carmenem Basilio. Po świetnym widowisku Fullmer zwyciężył przez techniczny nokaut w 14. rundzie. Pojedynek został uznany przez magazyn The Ring walką roku[2].
Świetna passa Fullmera trwała do 1961 roku. Mistrzostwo świata obronił 7-krotnie, pokonując m.in. Carmena Basilio czy Sugara Raya Robinsona. 23 października 1962 przegrał jednogłośnie na punkty z Dickiem Tigerem. W 1963 roku zmierzył się jeszcze z nim 2-krotnie. W lutym z nim zremisował, a w sierpniu przegrał przez poddanie w 7. rundzie. Po porażce z Tigerem definitywnie zakończył karierę.
W 1991 roku wraz ze swoim dawnym rywalem Dickiem Tigerem dołączył do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.
Miał dwóch braci. Pierwszy z nich Don Fullmer walczył o mistrzostwo świata w wadze średniej, ale poległ. Drugi to Jay Fullmer, który występował w wadze lekkiej, ale nie odniósł znaczących sukcesów.
W roku 2001 jego zdjęcie zostało wykorzystane jako okładka albumu Greatest Hits grupy Alice in Chains[3].
Linki zewnętrzne[edytuj]
Przypisy
- ↑ Gene Fullmer vs. Sugar Ray Robinson (2nd meeting) (ang.). boxrec.com.
- ↑ Ring Magazine Fight of the Year (ang.). boxrec.com.
- ↑ Alice In Chains - Greatest Hits (CD) at Discogs (ang.). discogs.com. [dostęp 2013-11-04].
