Ołeksandr Usyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skocz do: nawigacja, szukaj
Boxing pictogram.svg Ołeksandr Usyk
Ołeksandr Ołeksandrowycz Usyk
Ołeksandr Usyk (2012)
Ołeksandr Usyk (2012)
Pseudonim The Cat
Data i miejsce urodzenia 17 stycznia 1987
Symferopol
Obywatelstwo  Ukraina
Wzrost 190 cm
Masa ciała 91 kg
Kategoria wagowa junior ciężka
Klub Ukraina Simferopol
Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk 10
Zwycięstwa 10
Przez nokauty 9
Porażki 0
Remisy 0
Nieodbyte 0
  1. ↑ Bilans walk aktualny na 17 września 2016.
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Dorobek medalowy
Boks Olympic pictogram Boxing.png
Reprezentacja  Ukraina
Igrzyska olimpijskie
Złoto
 Londyn 2012 waga ciężka
Mistrzostwa świata
Złoto
 Baku 2011 waga ciężka
Brąz
 Mediolan 2009 waga ciężka
Mistrzostwa Europy
Złoto
 Liverpool 2008 waga półciężka
Brąz
 Płowdiw 2006 waga średnia

Ołeksandr Ołeksandrowycz Usyk (ukr. Олександр Олександрович Усик[1]; ur. 17 stycznia 1987 w Symferopolu) – ukraiński bokser, zawodowy mistrz świata organizacji WBO w wadze junior ciężkiej (do 200 funtów), amatorski mistrz Europy w wadze półciężkiej (2008), mistrz świata (2011) oraz mistrz olimpijski (2012) w wadze ciężkiej. Od 2013 roku rywalizuje wśród zawodowców.

Kariera amatorska[edytuj]

W dzieciństwie ćwiczył karate, a potem przez kilka lat trenował piłkę nożną w juniorskich drużynach Tawriji Symferopol. W 2002 roku został jednak usunięty z klubu, po tym jak podczas meczu pobił jednego z zawodników przeciwnej drużyny. Wkrótce potem postanowił podjąć treningi boksu[2].

W czasach juniorskich i na początku kariery seniorskiej walczył w wadze średniej (75 kg). W 2006 roku zadebiutował w pierwszym składzie reprezentacji Ukrainy. W tym samym roku, podczas mistrzostw Europy w Bułgarii − w swoim pierwszym starcie na zawodach tej rangi − zdobył brązowy medal w wadze średniej.

Na początku 2007 roku, mając ciągłe problemy ze zbijaniem wagi, przeszedł do kategorii półciężkiej (81 kg). Istniała w niej jednak silna konkurencja wewnątrz kadry (musiał rywalizować m.in. z Ismajiłem Siłłachem), co spowodowało, że nie wystartował w mistrzostwach świata w Chicago. Przeniósł się więc do wyższej wagi ciężkiej (91 kg). W lutym 2008 roku wygrał turniej kwalifikacyjny w Pescarze i zapewnił sobie prawo startu w igrzyskach olimpijskich. W Pekinie dotarł do ćwierćfinału, eliminując w 1/8 reprezentanta gospodarzy Yushana Nijiatiego (23:4). Przegrał w nim jednak z mistrzem świata, Włochem Clemente Russo (4:7)[3].

Po igrzyskach powrócił do wagi półciężkiej i w listopadzie 2008 roku w Liverpoolu wywalczył w niej mistrzostwo Europy (w finale pokonał Białorusina Siarhieja Karniejeua). Miesiąc później w Pucharze Świata w Moskwie zajął 2. miejsce w kategorii ciężkiej. Od tej pory walczył już wyłącznie w niej.

W 2009 roku w Mediolanie zadebiutował na mistrzostwach świata. Zdobył tam brązowy medal, przegrywając w półfinale z Jegorem Miechoncewem. W 2010 roku zrezygnował ze startu na mistrzostwach Europy w Moskwie. Zamiast tego uczestniczył w silnie obsadzonym czerwcowym turnieju o Puchar Prezydenta Kazachstanu w Astanie, który wygrał. Jesienią tryumfował również w Pucharze Europy w Charkowie, pokonując w finale przed czasem Terwela Pulewa.

W październiku 2011 roku został w Baku mistrzem świata w wadze ciężkiej. W drodze po tytuł pokonał kolejno: Evgenijiusa Tutkusa, Terwela Pulewa, Artura Bietierbijewa, Siarhieja Karniejeua i w finale mistrza Europy, Teymura Məmmədova[4].

Na igrzyskach olimpijskich w Londynie w 2012 roku zdobył złoty medal w wadze ciężkiej, gdy pokonał w finale na punkty (14:11) Clemente Russo, rewanżując się Włochowi za porażkę sprzed czterech lat w Pekinie.

Kariera zawodowa[edytuj]

11 września 2013 w Kijowie w debiucie na zawodowym ringu, promowany przez grupę K2 Promotions braci Kliczko Ukrainiec wygrał przed czasem w piątej rundzie z Meksykańczykiem Felipe Romero (16-7-1, 12 KO)[5] a 14 grudnia 2013 w Browarach na Ukrainie przez techniczny nokaut czwartej rundzie z Kolumbijczykiem Epifanio Mendozą (34-16-1, 31 KO)[6].

26 kwietnia 2014 w Oberhausen Usyk znokautował w trzeciej rundzie w ośmiorundowym pojedynku ghańskiego pięściarza Bena Nsafoaha (15-10-2, 8 KO)[7] a 31 maja 2014 w Odessie w czwartej Argentyńczyka Cesara Davida Crenza (21-8, 13 KO)[8].

W następnych dwóch pojedynkach Ukrainiec wygrał przez techniczny nokaut z dwoma południowoafrykańskimi pięściarzami. 4 października 2014 we Lwowie w siódmej rundzie z Danielem Bruwerem (24-6-1, 21 KO), zdobywając interkontynentalny pas federacji WBO[9] oraz 13 grudnia 2014 w Kijowie w dziewiątej rundzie z Danie Venterem (19-7, 14 KO)[10].

18 kwietnia 2015 w Kijowie pokonał przez techniczny nokaut ósmej rundzie Rosjanina Andrieja Kniażewa (11-2, 6 KO), obroniac tytuł WBO Inter-Continental[11].

28 sierpnia 2015 wygrał przez techniczny nokaut z reprezentantem RPA Johnnym Mullerem (19-5-2, 13 KO), pięć sekund przed przerwą trzeciej rundy sędzia zastopował pojedynek. Usyk obronił interkontynentalny pas organizacji WBO[12].

Zdobycie tytułu mistrza świata WBO[edytuj]

17 września 2016 w gdańskiej Ergo Arenie pokonał jednogłośnie na punkty (119:109 i dwukrotnie 117:111) broniącego pasa po raz drugi Polaka Krzysztofa Głowackiego i zdobył pas mistrza świata federacji WBO.

Lista walk na zawodowym ringu[edytuj]

Statystyka stoczonych walk zawodowych
Zwycięstw: 10 (KO – nokautów: 9, walk zakończonych na punkty: 1) Przegranych: 0 (KO – nokautów: 0, walk zakończonych na punkty: 0) Remisów: 0
Wynik Rekord Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Data Miejsce Uwagi
Wygrana 10-0 Polska Krzysztof Głowacki (26-0-0) UD 12 17 września 2016 Ergo Arenie, Gdańsk, Polska
Zdobycie tytułu WBO
(kategoria junior ciężka)
Wygrana 9-0 Kuba Pedro Rodriguez (22-1-0) TKO 7 (12)

0:48

 12 grudnia 2015 Pałac Sportu, Kijów, UkrainaUkraina
Obrona tytułu WBO Inter-Continental
(kategoria junior ciężka)
Wygrana 8-0 Południowa Afryka Johnny Muller (18-4-2) TKO 3 (12) 2:59 28 sierpnia 2015 Pałac Sportu, Kijów, UkrainaUkraina
Obrona tytułu WBO Inter-Continental
(kategoria junior ciężka)
Wygrana 7-0 Rosja Andriej Kniażew (11-1-0) TKO 8 (10) 2:24 18 kwietnia 2015 Pałac Sportu, Kijów, UkrainaUkraina
Obrona tytułu WBO Inter-Continental
(kategoria junior ciężka)
Wygrana 6-0 Południowa Afryka Danie Venter (19-6-0) TKO 9 (10) 2:29 13 grudnia 2014 Pałac Sportu, Kijów, UkrainaUkraina
Obrona tytułu WBO Inter-Continental
(kategoria junior ciężka)
Wygrana 5-0 Południowa Afryka Daniel Bruwer (24-5-1) TKO 7 (12) 4 października 2014 Arena Lwów, Lwów, Ukraina Ukraina
Zdobycie tytułu WBO Inter-Continental
(kategoria junior ciężka)
Wygrana 4-0 Argentyna Cesar David Crenz (21-8-0) KO 4 (8) 2:19 31 maja 2014 Pałac Sportu, Odessa, UkrainaUkraina
Wygrana 3-0 Niemcy Ben Nsafoah (15-9-2) KO 3 (8) 1:43 26 kwietnia 2014 König Pilsener Arena, Oberhausen, Nadrenia Północna-WestfaliaNiemcy
Wygrana 2-0 Kolumbia Epifanio Mendoza (34-15-1) TKO 4 (6) 2:10 14 grudnia 2013 TEC Terminal Ice Arena, Browary, UkrainaUkraina
Wygrana 1-0 Meksyk Felipe Romero (16-7-1) TKO 5 (6) 1:36 11 września 2013 Pałac Sportu, Kijów, UkrainaUkraina Debiut zawodowy

TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty

Przypisy

  1. ↑ УСИК ОЛЕКСАНД (ukr.). Federacja Boksu Ukrainy. [dostęp 2011-10-11]. Niektóre źródła podają błędnie: Усік (Usik)
  2. ↑ Евгений Пилипенко: Александр Усик: «Мой рекорд – 37 раундов спарринга». (ros.). vringe.com, 25 stycznia 2010. [dostęp 2011-10-11].
  3. ↑ 29.Olympic Games – Beijing (ang.). amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2011-10-11].
  4. ↑ 16.AIBA World Championships (ang.). amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2011-10-11].
  5. ↑ Udany debiut Oleksandra Usyka [WIDEO] (pol.). fightingclub.pl. [dostęp 10 listopada 2012].
  6. ↑ Oleksandr Usyk (pol.). Boxing.pl. [dostęp 17 lutego 2015].
  7. ↑ Usyk scored an explosive KO over Nsafoah (ang.). Boxnews.com.ua. [dostęp 17 lutego 2015].
  8. ↑ Usyk: Pobiję rekord Holyfielda (pol.). Bokser.pl. [dostęp 17 lutego 2015].
  9. ↑ Wygrana Usyka i Kotelnika podczas gali we Lwowie (pol.). Bokser.pl. [dostęp 17 lutego 2015].
  10. ↑ Kapitalny Usyk znokautował Venera (Viedeo (pol.). Bokser.pl. [dostęp 17 lutego 2015].
  11. ↑ Usyk wygrywa przed czasem pociężkiej przeprawie (pol.). bokser.org. [dostęp 18 kwietnia 2015].
  12. ↑ Usyk " pomścił " Masternaka – Muller poddany w trzeciej rundzie (pol.). bokser.org, 28 sierpnia 2015. [dostęp 28 sierpnia 2015].
Poprzednik
Krzysztof Głowacki
 Mistrz świata wagi junior ciężkiej WBO
17 września 2016 –		 Następca'
'

Linki zewnętrzne[edytuj]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ołeksandr_Usyk&oldid=46903412”