Andre Ward

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andre Ward
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Andre Michael Ward

Pseudonim

S.O.G. (Son Of God)

Data i miejsce urodzenia

23 lutego 1984
San Francisco, Kalifornia

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

183 cm

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

super średnia, półciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

32

Zwycięstwa

32

Przez nokauty

16

Porażki

0

Remisy

0

Nieodbyte

0

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Ateny 2004 boks
(waga półciężka)
  1. Bilans walk aktualny na 26 marca 2016.
Strona internetowa

Andre Michael Ward (ur. 23 lutego 1984 w San Francisco) – amerykański bokser, były mistrz świata federacji WBA i WBC oraz zwycięzca turnieju Super Six w wadze super średniej. Jako amator zdobył złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich 2004 w kategorii do 81 kilogramów (półciężka).

Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]

Ward zaczął boksować w 1994 roku, mając dziesięć lat. Jako amator zwyciężył sto dziesięć ze stu piętnastu walk. W ostatnich sześciu latach swojej amatorskiej kariery (1998 - 2004) nie przegrał ani jednego pojedynku. W 2001 roku został amatorskim mistrzem Stanów Zjednoczonych kategorii średniej. W 2002 zdobył krajowe mistrzostwo do lat 19. Rok później został mistrzem Stanów Zjednoczonych w kategorii półciężkiej.

Na Igrzyskach Olimpijskich 2004 pokonał kolejno: Clemente Russo (17-9), Jewgienija Makarienkę (23-16), Utkirbeka Haydarova (17-5), a w finale Mahamieda Aryphadżyjeu (20-13), dzięki czemu zdobył olimpijskie złoto.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Ward rozpoczął swoją zawodową karierę od zwycięstwa nad niepokonanym w dwóch pojedynkach, Chrisem Moliną. Pojedynek zakończył się zwycięstwem Andre przez techniczny nokaut w drugiej rundzie. W kolejnej walce Ward zmierzył się z Kenny Kostem, który legitymował się wówczas bilansem 8-0. Mistrz olimpijski wygrał ze swoim przeciwnikiem, jednogłośną decyzją sędziów punktowych.

Po tych pojedynkach, Ward stoczył jeszcze 18 zwycięskich walk, aż 21 listopada 2009 roku, zmierzył się z posiadaczem tytułu mistrza świata WBA - Mikkelem Kesslerem. Był to pierwszy pojedynek obu pięściarzy w ramach turnieju Super Six. Walka została przerwana w jedenastej rundzie, ze względu na rozcięcie pod lewym okiem Kesslera. Zwycięzcą pojedynku ogłoszono Andre Warda, który był lepszy na kartach punktowych wszystkich sędziów (97-93, 98-92, 98-92).

W drugiej walce rozgrywanej w ramach turnieju Super Six, Ward zmierzył się z Allanem Greenem. Pojedynek ten został rozegrany 19 czerwca 2010 roku. Była to pierwsza obrona tytułu WBA w wykonaniu mistrza olimpijskiego z 2004 roku. Ward wygrał walkę jednogłośnie na punkty po zwycięstwie we wszystkich rundach pojedynku (120-108, 120-108, 120-108).

Druga obrona tytułu mistrzowskiego miała miejsce 27 listopada 2010 roku. Przeciwnikiem Warda w tej walce był Sakio Bika. Pojedynek zakończył się wyraźnym zwycięstwem Amerykanina, na punkty (120-108, 118-110, 118-110).

W półfinale turnieju Super Six, Andre Ward zmierzył się z Arthurem Abrahamem. Pojedynek odbył się 14 maja 2011 roku. "S.O.G." pokonał Abrahama wysoko na punkty (120-108, 118-110, 118-111).

Finał turnieju Super Six odbył się 17 grudnia 2011 roku w Atlantic City. Ward zmierzył się w nim z posiadaczem tytułu mistrza świata WBC kategorii super średniej - Carlem Frochem. Stawką pojedynku był także pas mistrzowski magazynu The Ring. Amerykanin wygrał pojedynek jednogłośnie na punkty (118-110, 115-113, 115-113) i został zwycięzcą turnieju Super Six.

8 września 2012 roku Andre Ward w obronie tytułów mistrza świata stoczył pojedynek z posiadaczem pasów WBC i The Ring wyższej kategorii wagowej (półciężkiej), Chadem Dawsonem. Pojedynek zakończył się zwycięstwem Warda przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie.

20 czerwca 2015 w kalifornijskim Oakland pokonał przez techniczny nokaut w dziewiątej rundzie Anglika Paula Smitha (35-6, 20 KO)[1].

26 marca 2016 na gali w Oakland zadebiutował w wadze półciężkiej, pokonując na punkty 117:109, 119:109 i 117:108 Kubańczyka Sullivana Barrerę (17-1, 12 KO).

20 listopada 2016 roku, Andre Ward stoczył walkę z mistrzem WBA Super, IBF i WBO Rosjaninem Sergiejem Kowaliowem (30-0-1, 26 KO). Po wyrównanej 12-rundowej walce wygrał stosunkiem 114-113 na wszystkich kartach punktowych. Wygrana nad Kowaliowem według większości ekspertów daje mu 1 miejsce w rankingu na najlepszego zawodnika bez podziału na kategorie wagowe.

17 czerwca 2017 roku przystąpił do rewanżowej walki z Kowaliowem. Amerykanin ponownie okazał się lepszy, tym razem wygrywając przez TKO w 8 rundzie, rozbijając swojego rywala ciosami na tułów.

21 września 2017 roku ogłosił zakończenie sportowej kariery.

Lista walk zawodowych[edytuj | edytuj kod]

Andre Ward stoczył w swojej karierze 31 walk zawodowych. Zwycięstw: 32 (KO – nokautów: 16, walk zakończonych na punkty: 16). Przegranych: 0 (KO – nokautów: 0, walk zakończonych na punkty: 0). Remisów: 0'

Rezultat Bilans Przeciwnik Typ Runda, czas Data Miejsce Uwagi
Zwycięstwo 32-0 Rosja Siergiej Kowalow TKO 8 (12) 2:29 17 czerwca 2017 Stany Zjednoczone Las Vegas, Nevada, USA Obronił mistrzostwo świata WBA, IBF i WBO w wadze półciężkiej.
Zwycięstwo 31-0 Rosja Siergiej Kowalow UD 12 19 listopada 2016 Stany Zjednoczone Las Vegas, Nevada, USA Zdobył mistrzostwa świata WBA i IBF w wadze półciężkiej. Obronił mistrzostwo świata WBO w wadze półciężkiej.
Zwycięstwo 30-0 Kolumbia Alexander Brand UD 12 6 sierpnia 2016 Stany Zjednoczone Oakland, Kalifornia, USA Zdobył mistrzostwo świata WBO w wadze półciężkiej.
Zwycięstwo 29-0 Kuba Sullivan Barrera UD 12 26 marca 2016 Stany Zjednoczone Oakland, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 28-0 Wielka Brytania Paul Smith TKO 9 (12), 1:45 20 czerwca 2015 Stany Zjednoczone Oakland, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 27-0 Dominikana Edwin Rodríguez UD 12 16 listopada 2013 Stany Zjednoczone Oakland, Kalifornia, USA Obronił tytuł mistrza świata WBA w wadze super średniej.
Zwycięstwo 26-0 Stany Zjednoczone Chad Dawson TKO 10 (12), 2:45 8 września 2012 Stany Zjednoczone Oakland, Kalifornia, USA Obronił tytuły mistrza świata WBA, WBC i The Ring wagi super średniej.
Zwycięstwo 25-0 Wielka Brytania Carl Froch UD 12 17 grudnia 2011 Stany Zjednoczone Atlantic City, New Jersey, USA Obronił tytuł mistrza świata WBA, zdobył tytuły WBC i The Ring wagi super średniej.
Zwycięstwo 24-0 Niemcy Arthur Abraham UD 12 14 maja 2011 Stany Zjednoczone Carson, Kalifornia, USA Obronił tytuł mistrza świata WBA wagi super średniej.
Zwycięstwo 23-0 Kamerun Sakio Bika UD 12 27 listopada 2010 Stany Zjednoczone Oakland, Kalifornia, USA Obronił tytuł mistrza świata WBA wagi super średniej.
Zwycięstwo 22-0 Stany Zjednoczone Allan Green UD 12 19 czerwca 2010 Stany Zjednoczone Oakland, Kalifornia, USA Obronił tytuł mistrza świata WBA wagi super średniej.
Zwycięstwo 21-0 Dania Mikkel Kessler TD 11 (12), 1:42 21 listopada 2009 Stany Zjednoczone Oakland, Kalifornia, USA Zdobył tytuł mistrza świata WBA wagi super średniej.
Zwycięstwo 20-0 Stany Zjednoczone Shelby Pudwill TKO 3 (10), 2:16 12 września 2009 Stany Zjednoczone Temecula, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 19-0 Kolumbia Edison Miranda UD 12 16 maja 2009 Stany Zjednoczone Oakland, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 18-0 Stany Zjednoczone Henry Buchanan UD 12 6 lutego 2009 Stany Zjednoczone Lemoore, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 17-0 Meksyk Esteban Camou TKO 3 (10), 2:46 13 grudnia 2008 Stany Zjednoczone Cabazon, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 16-0 Stany Zjednoczone Jerson Ravelo TKO 8 (12), 2:37 20 czerwca 2008 George Town, Kajmany
Zwycięstwo 15-0 Stany Zjednoczone Rubin Williams TKO 7 (10), 2:51 20 marca 2008 Stany Zjednoczone San Jose, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 14-0 Stany Zjednoczone Roger Cantrell TKO 5 (10), 1:56 16 listopada 2007 Saint Lucia Gros Islet, Saint Lucia
Zwycięstwo 13-0 Stany Zjednoczone Francisco Diaz TKO 3 (8), 2:59 14 lipca 2007 Stany Zjednoczone Carson, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 12-0 Stany Zjednoczone Dhafir Smith TKO 6 (8), 2:47 17 maja 2007 Stany Zjednoczone Lemoore, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 11-0 Haiti Julio Jean TKO 3 (8), 2:04 29 marca 2007 Stany Zjednoczone San Jose, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 10-0 Stany Zjednoczone Derrick Findley UD 6 16 listopada 2006 Stany Zjednoczone San Jose, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 9-0 Stany Zjednoczone Andy Kolle RTD 6 (8), 3:00 29 kwietnia 2006 Stany Zjednoczone Mashantucket, Connecticut, USA
Zwycięstwo 8-0 Stany Zjednoczone Kendall Gould UD 6 23 lutego 2006 Stany Zjednoczone Lemoore, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 7-0 Stany Zjednoczone Darnell Boone UD 6 19 listopada 2005 Stany Zjednoczone Portland, Oregon, USA
Zwycięstwo 6-0 Stany Zjednoczone Glenn LaPlante KO 1 (6), 2:59 1 października 2005 Stany Zjednoczone Tampa, Floryda, USA
Zwycięstwo 5-0 Stany Zjednoczone Christopher Holt RTD 3 (6), 3:00 18 sierpnia 2005 Stany Zjednoczone San Jose, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 4-0 Stany Zjednoczone Ben Aragon TKO 3 (6), 0:59 18 czerwca 2005 Stany Zjednoczone Memphis, Tennessee, USA
Zwycięstwo 3-0 Stany Zjednoczone Roy Ashworth DQ 3 (6), 2:56 7 kwietnia 2005 Stany Zjednoczone Temecula, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 2-0 Stany Zjednoczone Kenny Kost UD 6 10 lutego 2005 Stany Zjednoczone Lemoore, Kalifornia, USA
Zwycięstwo 1-0 Stany Zjednoczone Chris Molina TKO 2 (4), 0:40 18 grudnia 2004 Stany Zjednoczone Los Angeles, Kalifornia, USA

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wrócił stary dobry Andre Ward!. Bokser.org, 21 czerwca 2015. [dostęp 2015-06-21]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]