Ken Norton
 |
Ten artykuł od 2016-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
 Ken Norton (2010) | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 sierpnia 1943 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 września 2013 |
| Obywatelstwo | |
| Styl walki |
praworęczny |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
50 |
| Zwycięstwa |
42 |
| Porażki |
7 |
| Remisy |
1 |
Kenneth Howard Norton senior (ur. 9 sierpnia 1943 w Jacksonville, zm. 18 września 2013 w Henderson) – amerykański bokser zawodowy, który startował w latach 1967–1981 i był mistrzem świata wagi ciężkiej federacji WBC w 1978. Najbardziej znany był ze swoich walk z Muhammadem Alim[1], w których Norton wygrał pierwszą przez niejednogłośną decyzję, drugą przegrał przez niejednolitą decyzję, i przegrał finał przez kontrowersyjną jednogłośną decyzję. Norton walczył również z Larrym Holmesem w 1978, ledwo przegrywając przez niejednolitą decyzję.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Z 50 stoczonych walk na zawodowym ringu Norton wygrał 42, w tym 33 przed czasem. Przegrywał siedem razy i raz zremisował. Wśród pokonanych przez niego bokserów znaleźć można także innych znanych Amerykanów: George'a Foremana, Joe'a Fraziera, Leona Spinksa i Jimmy'ego Younga.
Sławę zapewniła mu wygrana walka 31 marca 1973 z Muhammadem Alim. Wtedy w pojedynku o pas mistrzowski North American Boxing Federation w San Diego pokonał decyzją sędziów na punkty Alego (jednym z ciosów złamał mu nawet dolną szczękę), który poniósł wówczas dopiero drugą porażkę w karierze (wcześniej w 1971 przegrał z Joe Frazierem). Później obaj bokserzy walczyli jeszcze dwa razy i oba pojedynki wygrał Ali[2].
Ostatni występ na ringu Norton odnotował 5 listopada 1981. Wówczas w nowojorskiej Madison Square Garden został znokautowany przez Gerry’ego Cooneya. Wcześniej, w 1977, został na krótko mistrzem świata wagi ciężkiej WBC[3].
W czasie kariery bokserskiej Norton został również aktorem, grając m.in. w filmie Mandingo (1975). Wycofał się z boksu w 1981 i został wprowadzony do International Boxing Hall of Fame w 1992.
W 2000 opublikował swoją autobiografię Going the Distance[4].
Statystyka[potrzebny przypis][edytuj | edytuj kod]
| Odbyte walki | 50 |
|---|---|
| Wygrane | 42 |
| Wygrane przez nokaut | 33 |
| Przegrane | 7 |
| Remisy | 1 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zmarł pogromca Muhammada Alego. „Przegląd Sportowy”. [dostęp 2013-09-19].
- ↑ Zapomniane bitwy. Ken Norton kontra Muhammad Ali. Interia.pl. [dostęp 2017-04-13].
- ↑ BoxRec - Ken Norton [online], boxrec.com [dostęp 2016-06-12].
- ↑ Ken Norton: Going the Distance. Sports Publishing, 2000. ISBN 1-58261-225-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Ken Norton w bazie IMDb (ang.)
- Ken Norton w bazie Filmweb
- Ken Norton w bazie Notable Names Database (ang.)