Gework Akopianc

Gework Akopianc
Գևորգ Հակոբյանց
	pułkownik
Data i miejsce urodzenia	20 kwietnia 1920 ; Piatigorsk
Data i miejsce śmierci	30 lipca 1976 ; Erywań
	Przebieg służby
Lata służby	1939–1961
Siły zbrojne	Armia Czerwona; Armia Radziecka
Jednostki	295 Dywizja Strzelecka
Stanowiska	dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa: bitwa o Kaukaz; bitwa o Dniepr; operacja jasko-kiszyniowska; operacja wiślańsko-odrzańska;
Późniejsza praca	pracownik Erywańskiego Instytutu Rolniczego
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gework (Gieorgij) Tamrazowicz Akopianc (ros. Геворк (Георгий) Тамразович Акопянц, orm. Գևորգ Թամրազի Հակոբյանց; ur. 20 kwietnia 1920 w Piatigorsku, zm. 30 lipca 1976 w Erywaniu) – radziecki pułkownik, pracownik Erywańskiego Instytutu Rolniczego, Bohater Związku Radzieckiego (1944).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w ormiańskiej rodzinie robotniczej. W 1939 skończył szkołę średnią w Piatigorsku, od 1939 służył w Armii Czerwonej, w 1941 ukończył wojskową szkołę piechoty w Krasnodarze, od czerwca 1941 jako dowódca plutonu 322 pułku piechoty w 81 Dywizji Zmechanizowanej uczestniczył w wojnie z Niemcami. W składzie 4 Korpusu Zmechanizowanego 6 Armii Frontu Południowo-Zachodniego brał udział w walkach obronnych w rejonie Lwowa i później Berdyczowa, w lipcu i sierpniu 1941 na Froncie Południowym brał udział w kijowskiej operacji obronnej. W styczniu 1942 został zastępcą szefa sztabu 1040 pułku strzelców 295. Dywizji Strzeleckiej w składzie 37 Armii Frontu Południowego, w lutym 1942 w składzie 56 Armii brał udział w walkach obronnych na rzece Mius, później ponownie w składzie 37 Armii walczył na Froncie Południowym, Północno-Kaukaskim i Zakaukaskim, biorąc udział w operacji donbaskiej, mozdocko-małgobeckiej i nalczycko-ordżonikidzewskiej, następnie w wyzwalaniu Kisłowodzka, Piatigorska, Jessentuków i Czerkieska oraz operacji krasnodarskiej i melitopolskiej. W 1943 został członkiem WKP(b). Jako dowódca 3. batalionu 1040 pułku strzelców 295. Dywizji Strzeleckiej w składzie 28 Armii 3 Frontu Ukraińskiego w stopniu majora w nocy na 13 marca 1944 brał udział w forsowaniu Dniepru na południowy wschód od Chersonia, przełamując obronę Niemców i likwidując ich przyczółek na zachodnim brzegu Dniepru, odpierając dwa niemieckie kontrataki i walnie przyczyniając się do wyzwolenia Chersonia; podczas walk osobiście zabił wielu Niemców. Później w składzie 28. Armii brał udział w wyzwalaniu Mikołajowa, a w składzie 5 Armii Uderzeniowej (na 3 Froncie Ukraińskim i potem 1 Białoruskim) Odessy i Oczakowa, w operacji jassko-kiszyniowskiej, warszawsko-poznańskiej i berlińskiej. W 1948 ukończył Akademię Wojskową im. Frunzego, w 1961 zakończył służbę w stopniu pułkownika, pracował w Erywańskim Instytucie Rolniczym. W Piatigorsku jego imieniem nazwano ulicę.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (3 czerwca 1944)
Order Lenina
Order Czerwonego Sztandaru (dwukrotnie)
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Order Wojny Ojczyźnianej II klasy
Order Czerwonej Gwiazdy
Medal „Za zasługi bojowe”

I inne.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Акопьянц Георгий Тамразович (ros.) Biogram na stronie warheroes.ru [dostęp 2019-05-06]