Gwajakol

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gwajakol
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C7H8O2

Inne wzory

CH3-O-C6H4-OH C6H4(OH)(OCH3)

Masa molowa

124,14 g/mol

Wygląd

krystaliczna masa lub bezbarwna, lub żółtawa, higroskopijna ciecz[1], ciemniejąca na świetle lub powietrzu[2]

Identyfikacja
Numer CAS

90-05-1

PubChem

460

DrugBank

DB11359

Podobne związki
Podobne związki

anizol, aldehyd salicylowy

Pochodne

wanilina, eugenol, sulfogwajakol

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Gwajakol (2-metoksyfenol) – organiczny związek chemiczny z grupy fenoli. Z chlorkiem żelaza(III) daje zielone zabarwienie (reakcja charakterystyczna dla fenoli).

Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]

W przemyśle gwajakol jest produkowany w procesie metylowania pirokatechiny, np. siarczanem dimetylu w obecności potażu[6]:

C6H4(OH)2 + (CH3O)2SO2 → C6H4(OH)(OCH3) + HO(CH3O)SO2

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Stosowany w nieprzewlekłych nieżytach dróg oddechowych jako środek wykrztuśny i odkażający górne drogi oddechowe. Stosowany w postaci eteru glicerynowego (gwajafenezyna) i jako pochodna sulfonowa, sulfogwajakol.

W przemyśle jest półproduktem przy produkcji waniliny[7]. W mykologii bywa używany do identyfikacji gatunków grzybów[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
  2. a b c d e f g h i Gwajakol. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-09-23]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  3. a b c d Gwajakol (nr W253200) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Polski.
  4. a b c Guaiacol, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2012-09-23] (ang.).
  5. a b Gwajakol, [w:] Classification and Labelling Inventory, Europejska Agencja Chemikaliów [dostęp 2015-04-10] (ang.).
  6. Helmut Fiege i inni, Phenol Derivatives, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Wiley-VCH Verlag GmbH & Co. KGaA, 2000, DOI10.1002/14356007.a19_313, ISBN 978-3-527-30673-2 (ang.).
  7. The Fund for Research into Industrial Development, Growth and Equity (FRIDGE). T. Aroma Chemicals Derived from Petrochemical Feedstocks. Department of Trade and Industry, RPA, 2004, s. 31–40.
  8. Alina Skirgiełło, Gołąbek (Russula). Grzyby (Mycota). Podstawczaki (Basidiomycetes), gołąbkowce (Russulales), gołąbkowate (Russulaceae), Warszawa-Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1998, s. 22, ISBN 83-01-09137-1.