Józef Potocki (kasztelan lwowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Potocki
Herb
Pilawa Złota
Rodzina

Potoccy herbu Pilawa

Data urodzenia

ok. 1695

Data śmierci

21 grudnia 1764

Ojciec

Aleksander Jan Potocki

Matka

Teresa Tarło

Żona

Konstancja Morsztyn
Pelagia Potocka

Dzieci

Franciszek Piotr
Ignacy, Józef Makary, Jan

Odznaczenia
Order Orła Białego

Józef Potocki herbu Pilawa (ur. ok. 1695, zm. 21 grudnia 1764) – starosta szczerzecki[1] i czorsztyński, kasztelan lwowski[2], sędzia kapturowy ziemi lwowskiej w 1764 roku[3].

Wywód genealogiczny[edytuj | edytuj kod]

4. Paweł Potocki      
    2. Aleksander Jan Potocki
5. Eleonora Sołtykowa        
      1. Józef Potocki
6. Aleksander Tarło    
    3. Teresa Tarło    
7. Joanna Kostczanka      
 

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Aleksandra Jana, podkomorzego halickiego i Teresy Tarłówny, wnuk Pawła, brat Antoniego Michała, ojciec Franciszka Piotra, Ignacego posła, kanoników Kajetana i Pawła, starosty kaniowskiego Jana. W 1730 roku poślubił Konstancję Morsztyn, później, w 1736 Pelagię Potocką, córkę Jerzego Potockiego, starosty grabowieckiego i tłumackiego.

Poseł na sejm z limity 1719/1720 roku z ziemi halickiej[4]. Jako poseł na sejm konwokacyjny 1733 roku z województwa sandomierskiego był członkiem konfederacji generalnej zawiązanej 27 kwietnia 1733 roku na tym sejmie[5]. Jako deputat z województwa sandomierskiego podpisał pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego w 1733 roku[6]. Poseł województwa sandomierskiego na sejm 1744 roku[7]. W 1760 roku został mianowany kasztelanem lwowskim. Był też starostą szczerzeckim i czorsztyńskim.

Został odznaczony Orderem Orła Białego w 1760 roku.

Miał ulubioną siedzibę w Siemianówce.

Dziedzic miasta Monasterzyska, tutaj był fundatorem murowanego kościoła p. w. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (obecnie cerkiew autokefalicznego Kościoła Prawosławnego Ukrainy), wybudowanego w miejscu wcześniejszego drewnianego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Szczerzec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 854.
  2. czasem mylnie jako kasztelan krakowski → Zob. Leon Potocki: Urywek ze wspomnień pierwszej mojej młodości. Poznań, 1876, s. 14.
  3. Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej z archiwum tak zwanego bernardyńskiego w dalszym ciągu Wydawnictwa fundacyi Al. hr. Stadnickiego. Ogłaszane przez Towarzystwo Naukowe we Lwowie. T.23. Lauda sejmikowe wiszeńskie, lwowskie, przemyskie i sanockie 1731-1772, Lwów 1928, s. 445.
  4. Urszula Kosińska, Sejm 1719-1720 a sprawa ratyfikacji traktatu wiedeńskiego, Warszawa 2003, s. 270.
  5. Konfederacya generalna omnium ordinum Regni et Magni Ducatus Lithuaniae na konwokacyi generalney Warszawskiej uchwalona [...] 27 (słow. [...] kwietnia [...] 1733, s. 38.
  6. Porządek na Seymie Walnym elekcyi między Warszawą a Wolą dnia 25 Sierpnia roku Pańskiego 1733 postanowiony, s. 48.
  7. Mieczysław Skibiński, Europa a Polska w dobie wojny o sukcesyę austryacką w latach 1740-1745. T. 2. Dokumenty, Kraków 1913, s. 290.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]