Jan Czekanowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Jan Czekanowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 października 1882
Głuchów, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

20 lipca 1965
Szczecin

Miejsce spoczynku

cmentarz Powązkowski

Zawód, zajęcie

antropolog, etnograf, statystyk i językoznawca

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego Order Gryfa (Meklemburgia) Kawaler Orderu Korony (Belgia) Komandor Orderu Świętego Sawy Order Zasługi Cywilnej (Bułgaria)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Pomnik Jana Czekanowskiego na pl. Andersa w Szczecinie
Grób Jana Czekanowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Jan Czekanowski (ur. 6 października 1882 w Głuchowie[1], zm. 20 lipca 1965 w Szczecinie) – polski antropolog, etnograf, statystyk, podróżnik i językoznawca.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Wincentego i Amelii z Guthke’ów[1]. Uczęszczał do Gimnazjum Wojciecha Górskiego w Warszawie, a następnie przeniósł się do Lipawy[1]. W 1901 ukończył tam szkołę średnią. W 1902 zapisał się na uniwersytet w Zurychu. Studiował antropologię, anatomię, etnografię i matematykę. Był uczniem Rudolfa Martina, słynnego szwajcarskiego antropologa i autora klasycznego podręcznika Lehrbuch der Anthropologie, którego standardy do dziś są stosowane w antropologii.

Studia ukończył w 1906, w 1907 obronił doktorat. Podjął pracę asystenta w Królewskim Muzeum Ludoznawczym w Berlinie w dziale Afryki i Oceanii. Wziął udział w słynnej dwuletniej wyprawie antropologicznej do środkowej Afryki (1906–1907)[2]. Ekspedycja nosiła nazwę Deutsche Zentral-Afrika Expedition. Oprócz J. Czekanowskiego w wyprawie wzięli udział: botanik – dr Johann Mildbread z Muzeum Botanicznego w Dahlem, zoolog – dr Hans Schubotz z Uniwersytetu Berlińskiego, geolog – dr Egon Fryderyk Kirschestein z Instytutu Geologiczno-Paleontologicznego w Berlinie[3].

Prowadził badania międzyrzecza rzek Kongo – Nil, uczestnicząc w ekspedycji księcia Adolfa Meklemburskiego. Po powrocie usystematyzował zebrane materiały antropologiczne i etnograficzne, które zostały wydane w pięciu tomach. W 1910 r. przeniósł się do Muzeum Antropologii i Etnografii w Petersburgu. W 1913 został kierownikiem Zakładu Antropologicznego na Uniwersytecie we Lwowie, gdzie stworzył lwowską szkołę antropologiczną. Od 1916 roku był członkiem Ligi Narodowej[4]. Był ekspertem delegacji polskiej na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku zajmującym się zagadnieniami geograficznymi i etnograficznymi[5]. W latach 1934–1936 był rektorem Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[6]. Wprowadził nowatorską zasadę statystyki matematycznej.

Mieszkał i pracował we Lwowie w latach 1913–1945. Po agresji ZSRR na Polskę, okupacji Lwowa przez Armię Czerwoną i aneksji miasta przez ZSRR w latach 1939–1941 kontynuował pracę na Uniwersytecie. Po II wojnie światowej osiadł w Poznaniu, gdzie kierował Katedrą Antropologii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza. Przeprowadził badania dynamiki rozwoju ludności w okresie 1937–1946 i strat ludnościowych Polski. Był zwolennikiem kierunku statystycznego w badaniach antropologicznych. Na podstawie własnych badań uważał, że państwo polskie zawdzięczało swą genezę Gotom[7][8][9].

Piastował liczne funkcje naukowe i społeczne m.in. był wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Statystycznego, wiceprezesem Okręgu Lwowskiego Towarzystwa Rozwoju Ziem Wschodnich w 1939 roku[10]. Był zaangażowany w prace Komitetu Słowiańskiego w Polsce. W latach 1923–1924 był prezesem Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. W 1959 Uniwersytet Wrocławski, a 2 kwietnia 1962 Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu przyznały mu tytuł doktora honoris causa.

W 1952 r. został członkiem korespondentem, a w 1957 r. członkiem rzeczywistym PAN[11].

Pochowany na warszawskich Powązkach w alei zasłużonych (grób 144)[12].

Jego córka Anna Czekanowska-Kuklińska, profesor muzykologii, rozwinęła metodę statystyki matematycznej w dziedzinie badań porównawczych nad melodiami ludowymi.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Forschungen in Nil-Kongo-Zwischengebiet, Leipzig 1917, t. 1–5.
  • Zarys antropologii Polski, Lwow 1930.
  • Wstęp do historii Słowian, Poznań 1957.
  • W głąb lasów Aruwimi, Wrocław 1958.
  • Carnets de Route en Afrique Centrale (Dziennik wyprawy do Afryki Środkowej), (nie wydana).

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 122.
  2. ↑ Stanisław Zieliński, Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 69.
  3. ↑ Wyprawa afrykańska Jana Czekanowskiego (1907-1909), [w:] Tadeusz Dzierżykray-Rogalski, Polska antropologia w Afryce, 1981, s. 13-14.
  4. ↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887-1907), Londyn 1964, s. 572.
  5. ↑ Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918–1919. przypisy Andrzej Garlicki, Ryszard Świętek, t. I Wrocław 2010, s. 25.
  6. ↑ Jan Draus: Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie 1918-1946. Portret kresowej uczelni. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 25. ISBN 978-83-7188-964-6.
  7. ↑ Zdzisław Skrok. Czy wikingowie stworzyli Polskę? str. 128
  8. ↑ Jan Czekanowski. Goci a Lechici i dowody antropologiczne. 1934
  9. ↑ Słownik starożytności słowiańskich. Wyd. Komitet redakcyjny z ramienia Federacji Towarzystw Historycznych Europy Wschodniej 1934, str. 19
  10. ↑ Rocznik Ziem Wschodnich 1939, s. 212.
  11. ↑ Czekanowski, Jan, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2021-09-10].
  12. ↑ Cmentarz Stare Powązki: JAN CZEKANOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-11-02].
  13. ↑ a b c d e f Ksiega jubileuszowa 50-lecia Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Lublin, 1969, s. 228
  14. ↑ a b c d Kronika Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Poznań: 1967, s. 678.
  15. ↑ a b c d e f Skład Uniwersytetu w roku akademickim 1935/36. Uniwersytet Jana Kazimierza we Lwowie, 1935.
  16. ↑ Stanisław Łoza: Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: 1938, s. 122.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Rektorzy Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1919-1939)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Czekanowski&oldid=66860798”