Przejdź do zawartości

Juliusz Zarębski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Juliusz Zarębski
ilustracja
Juliusz Zarębski, ok. 1872 r.
Data i miejsce urodzenia

28 lutego 1854
Żytomierz

Data i miejsce śmierci

15 września 1885
Żytomierz

Instrumenty

fortepian

Zawód

kompozytor i pianista

Juliusz Zarębski z żoną Janiną

Juliusz Zarębski (ur. 16 lutego?/28 lutego 1854 w Żytomierzu, zm. 15 września 1885 tamże) – kompozytor i pianista polski; przedwcześnie zmarły twórca słynnego Kwintetu fortepianowego g-moll, powszechnie uważanego za najwybitniejsze dzieło polskiej kameralistyki romantycznej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Zarębski studiował w Konserwatorium Wiedeńskim, które ukończył w 1872 ze złotymi medalami w klasie kompozycji (u Franza Krenna) i fortepianu (u Josefa Dachsa). Kontynuował studia w Konserwatorium Petersburskim, którego dyplom uzyskał w przeciągu zaledwie 3 miesięcy w 1873. W 1874 udał się do Rzymu gdzie przez rok studiował pod kierunkiem Liszta, stawszy się jego ulubionym uczniem. Jemu to właśnie Zarębski zadedykuje swoje najwybitniejsze dzieło, Kwintet fortepianowy g-moll op. 34 (1885), napisane na krótko przed swoją śmiercią na gruźlicę w wieku zaledwie 31 lat.

Od 30 stycznia 1880 do śmierci pięć lat później pracuje na stanowisku profesora Konserwatorium w Brukseli. Podczas Wystawy w Paryżu w 1878 zachwyca publiczność grą na fortepianie o dwóch klawiaturach.

W roku 1879 ożenił się z pianistką niemiecką Johanną Wenzel, również uczennicą Liszta, późniejszą Janiną Zarębską (zm. 1928).

Od koncertów w Odessie i Kijowie wiosną 1874 rozpoczyna swoją karierę pianisty-wirtuoza. Z wielkim sukcesem koncertuje w wielu innych miastach Europy, m.in. w Rzymie, Neapolu, Konstantynopolu, Warszawie, Paryżu i Londynie.

Zarębski był jednym z bardziej oryginalnych kompozytorów polskich 2 połowy XIX wieku. Jego kompozycje na fortepian, poza widocznymi wpływami Liszta, wskazują na rozwój niektórych technik kompozytorskich Chopina, szczególnie w twórczym sposobie wykorzystania motywów ludowych, a cykl fortepianowy Róże i ciernie op. 13 zapowiada fakturę fortepianową impresjonizmu. Największym jednak jego osiągnięciem kompozytorskim jest napisany na krótko przed śmiercią Kwintet fortepianowy g-moll op. 34. Fakt, że Kwintet do roku 1931 pozostawał nieopublikowany, przyczynił się do tego, że utwór ten nie zajął należnego mu miejsca w repertuarze światowej muzyki kameralnej.

Nagrobek Juliusza Zarębskiego na cmentarzu w Żytomierzu

Jego mogiła znajduje się na starym polskim cmentarzu w Żytomierzu, blisko odnowionej niedawno kaplicy, po lewej stronie od drogi wiodącej do tejże kaplicy. Podobno jego serce jest zamurowane w Żytomierskiej katedrze katolickiej św. Zofii.

Borodin o Zarębskim

[edytuj | edytuj kod]

Gdy w 1877 roku Aleksandr Borodin odwiedził Liszta, zapoznał się również z Zarębskim. Oto fragmenty jego listów opisujące Zarębskiego:

„Zarębski podszedł do mnie i począł prawić mi różne komplementy na temat mojej symfonii. Mówił po rosyjsku z silnym polskim akcentem. Była z nim jego narzeczona, berlinianka, również pianistka, bardzo ładniutka, ale nieprawdopodobna kokietka. Oboje ubrani niezwykle cudacznie, w oryginalne kostiumy, w kapeluszach o zdumiewającym fasonie, z długimi rozpuszczonymi włosami – stanowili widowisko krańcowo dziwne.”
„Jako pianista Zarębski jest diabelnie utalentowany, ale również i jako kompozytor. W ogóle czeka go olśniewająca przyszłość.”

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]
na fortepian

(BN = Biblioteka Narodowa w Warszawie)

  • Andante ma non troppo, BN.
  • Romance sans paroles f-moll, ok. 1870, BN.
  • Adieu f-moll, ok. 1870, BN.
  • Maria, uw. do opery, pf 4 ręce, 1871, BN.
  • Marsz, pf 4 ręce, 1875, zaginiony.
  • Wielka fantazja, 1876, zniszczona przez kompozytora.
  • utwory na fortepian o 2 klawiaturach, 1878, zaginione.
  • Menuet op. 1 (n.p. 1879).
  • 3 danses galiciennes, pf 4 ręce, op. 2 (Berlin 1880).
  • Etiuda koncertowa, G, op. 3 (Berlin 1879).
  • 4 Mazurki, pf 4 ręce, op. 4 (Berlin 1880).
  • 2 morceaux en forme de mazurka, pf 4 ręce, op. 5 (Berlin 1881).
  • Grande polonaise, F, op. 6 (Berlin 1881).
  • 3 études de concert op. 7 (Moguncja 1881).
  • Mazurek koncertowy c-moll op. 8 (Moguncja 1882).
  • Fantaisie polonaise op. 9, ok. 1877 (Moguncja 1882).
  • Polonaise mélancolique op. 10 (Moguncja 1882).
  • Polonaise triomphale, pf 4 ręce, op. 11 (Moguncja 1882), także instrumentacja na orkiestrę (patrz niżej).
  • Divertissement à la polonaise, pf 4 ręce, op. 12 (Moguncja 1883).
  • Les roses et les épines (Róże i ciernie) op. 13 (Moguncja 1883).
  • impromptu-caprice op. 14 (Lipsk 1883).
  • Mazurka de concert no.2 g-moll op. 15 (Lipsk 1883).
  • Suite polonaise op. 16 (Lipsk 1883).
  • Valse sentimentale op. 17 (Lipsk 1884).
  • Ballade g-moll op. 18 (Wrocław 1884).
  • Novellette-caprice op. 19 (Wrocław 1884).
  • Sérénade burlesque op. 20 (Wrocław 1884).
  • Berceuse op. 22 (Lipsk 1884).
  • A travers Pologne, pf 4 ręce, op. 23 (Wrocław 1884).
  • Valse-caprice op. 24 (Lipsk 1884).
  • Tarantelle op. 25 (Lipsk ?1885).
  • Sérénade espagnole op. 26 (Lipsk 1883).
  • Etrennes op. 27 (Wrocław 1885).
  • Polonaise op. 28 (Lipsk 1885).
  • Gavotte op. 29 (Lipsk 1885).
  • Valse op. 30 (Lipsk 1885).
  • Barcarolle op. 31 (Lipsk 1885).
  • Menuet op. 32 (Moguncja 1885).
pozostałe

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Juliusz Zarębski jest patronem jednej z ulic w Katowicach[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Słownik muzyków polskich.
  • R.D. Golianek, Dzieła muzyczne Juliusza Zarębskiego, chronologiczny katalog tematyczny, Rhytmos, Poznań 2002.
  • M. Karczyńska, Muzyka fortepianowa Juliusza Zarębskiego (rozprawa doktorska), Uniwersytet Jagielloński, Kraków 1962.
  • M. Kwiatkowska: Fortepian z podwójna klawiatura i rola Juliusza Zarębskiego w jego prezentacji, Muzyka, xxix/3 (1984), 51–61.
  • A. Nowak-Romanowicz i inni, Z dziejów polskiej kultury muzycznej, ii, Kraków 1966.
  • Urszula Rzewiczok (red.), Patronowie katowickich ulic i placów, wyd. drugie, Katowice: Muzeum Historii Katowic, 2013, ISBN 978-83-87727-38-3 (pol.).
  • K. Samaeva, Juliusz Zarębski w Żytomierzu, Muzyka, xxiv/2 (1979), 19–31.
  • T. Strumiłło, Juliusz Zarębski, Kraków 1954, 2 wyd. 1985.
  • A. Thomas, The composer virtuoso – Zarebski’s Piano Quintet[1], wykład z 16 grudnia 2004 w Gresham College(ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]