Kazimierz Wiśniowski

Kazimierz Marian Wiśniowski
	; Kazimierz Wiśniowski (przed 1932)
	generał brygady
Data i miejsce urodzenia	14 lutego 1896 ; Dobromil
Data i miejsce śmierci	4 listopada 1964 ; Londyn
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1947
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie; Polskie Siły Zbrojne
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	Dowództwo Armii Polskiej na Wschodzie; Dowództwo 2 Korpusu
Stanowiska	szef Oddziału III; szef sztabu korpusu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa; kampania włoska 1944-1945; bitwa o Monte Cassino; bitwa o Ankonę; bitwa o Bolonię
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kazimierz Marian Wiśniowski (ur. 14 lutego 1896 w Dobromilu, zm. 4 listopada 1964 w Londynie) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Kazimierz Marian Wiśniowski urodził się 14 lutego 1896 roku w Dobromilu, w rodzinie Adama i Marii z Wartmanów^[1]. Bardzo wcześnie włączył się do działań w Związku Strzeleckim. W okresie czerwiec 1914 - lipiec 1917 służył w 5 pułku piechoty Legionów Polskich jako adiutant w I batalionie. Od lipca 1917, po kryzysie przysięgowym, działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. Od listopad 1918 do lipca 1919 roku pełnił stanowisko dowódcy kompanii w 5 pułku piechoty Legionów.

Od lipca 1919 dowódca kompanii w Bytomskim Pułku Strzelców, który w 1921 został przemianowany na 75 pułk piechoty. W grudniu 1920 został przeniesiony do Oddziału II Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 w korpusie oficerów piechoty. W marcu 1924 został skierowany do 48 pułku piechoty w Stanisławowie na stanowisko dowódcy kompanii. We wrześniu 1926 został przeniesiony do dowództwa 11 Dywizji Piechoty w Stanisławowie. W czerwcu 1928 powierzono mu pełnienie obowiązków dowódcy batalionu 68 pułku piechoty we Wrześni. 2 kwietnia 1929 awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 i 18. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W lipcu 1929 roku został przeniesiony do 7 pułku piechoty Legionów w Chełmie na stanowisko kwatermistrza^[2]. Od 15 czerwca do 7 sierpnia 1930 odbył staż liniowy w 2 pułku artylerii ciężkiej w Chełmie oraz odbył od 15 października do 15 grudnia 1930 Kurs Próbny przy Wyższej Szkoły Wojennej dla oficerów, powołanych jako kandydatów na Kurs Normalny 1930–1932. Od 5 stycznia 1931 był słuchaczem XI Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Z dniem 1 października 1932, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do Wyższej Szkoły Wojennej na stanowisko wykładowcy. W listopadzie 1935 roku został przeniesiony do Generalnego Inspektoratu Sił Zbrojnych na stanowisko II oficera sztabu inspektora armii generała broni Kazimierza Sosnkowskiego^[1]. Awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1936 roku w korpusie oficerów piechoty. W kampanii wrześniowej 1939 roku pełnił służbę w sztabie Frontu Południowego.

21 września dostał się do niewoli radzieckiej. Uwolniony 2 sierpnia 1941 roku na skutek usilnych starań gen. Władysława Andersa. Po uwolnieniu, od grudnia 1941 do sierpnia 1943, szef Oddziału III Operacyjnego Sztabu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR, a potem Armii Polskiej na Wschodzie. Awansował na pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1943 roku. Od sierpnia do listopada 1943 szef Oddziału III Operacyjnego Sztabu 2 Korpusu Polskiego. Od listopada 1943 do grudnia 1946 szef sztabu 2 Korpusu Polskiego. Na tym stanowisku walczył w kampanii włoskiej, między innymi w czasie bitwy o Monte Cassino, Ankonę i Bolonię. Kierował rozbudową korpusu we Włoszech i jego demobilizacją w Anglii. W międzyczasie (21 października 1944 – 10 stycznia 1945) dowodził 1 Brygadą Strzelców Karpackich^[3]^[4]. Na generała brygady został awansowany ze starszeństwem z dniem 3 maja 1945 roku w korpusie generałów^[5].

Po demobilizacji osiadł w Londynie. Odnawiał i prowadził drobne naprawy starej porcelany, co pozwalało mu na uzyskanie środków utrzymania^[6].

Ożenił się z agentką wywiadu, Haliną Szymańską. Zmarł 4 listopada 1964 w Londynie. Został pochowany na Cmentarzu South Ealing w Londynie.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 84^[7]
Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 8545
Krzyż Niepodległości (16 września 1931)^[8]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1937)^[9]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie, „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”)
Krzyż Walecznych (dwukrotnie, „za czyny męstwa i odwagi wykazane w wojnie rozpoczętej 1 września 1939 roku”)
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami
Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[10]
Krzyż Oficerski Orderu Imperium Brytyjskiego (31 grudnia 1944)^[11]

Przypisy

↑ ^a ^b Wykaz Legionistów ↓.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 191.
↑ Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 73.
↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 182, autorzy nie wspomnieli, że dowodził brygadą, natomiast jako dowódcę wskazali płk. dypl. piech. Bronisława Chruściela.
↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 182.
↑ Włodzimierz Nikitenko: Włóczędzy w generalskich mundurach. Historia.org.pl., 23 września 2014. [dostęp 2016-11-01]. (pol.).
↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 374 .
↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
↑ Wisniowski, Kazimierz Marian - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-05-28] .

Bibliografia

Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
Tadeusz Kryska-Karski, Henryk Barański: Piechota Polska 1939–1945. T. 14. Londyn: 1973.
Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
Henryk P. Kosk: Generalicja polska, tom 2. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001.
Kazimierz Wiśniowski. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2018-03-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-26)].

[CITEREFWykaz_Legionistów-1] Wykaz Legionistów ↓.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_11_z_6_lipca_1929_roku,_s._191-2] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 191.

[CITEREFKryska-KarskiBarański197373-3] Kryska-Karski i Barański 1973 ↓, s. 73.

[CITEREFKryska-KarskiŻurakowski1991182,_autorzy_nie_wspomnieli,_że_dowodził_brygadą,_natomiast_jako_dowódcę_wskazali_płk._dypl._piech._[[Bronisław_Chruściel|Bronisława_Chruściela]]-4] Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 182, autorzy nie wspomnieli, że dowodził brygadą, natomiast jako dowódcę wskazali płk. dypl. piech. Bronisława Chruściela.

[CITEREFKryska-KarskiŻurakowski1991182-5] Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 182.

[WGM-6] Włodzimierz Nikitenko: Włóczędzy w generalskich mundurach. Historia.org.pl., 23 września 2014. [dostęp 2016-11-01]. (pol.).

[7] ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 374 .

[8] M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[9] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.

[10] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

[11] Wisniowski, Kazimierz Marian - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-05-28] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]