Kongregacja ds. Ewangelizacji Narodów
Kongregacja Ewangelizacji Narodów i Krzewienia Wiary (łac. Congregatio pro Gentium Evangelizatione), do 1988 – Kongregacja Rozkrzewiania Wiary (Congregatio de Propaganda Fide), – urząd watykański zajmujący się misyjną działalnością Kościoła katolickiego.
Celem tej organizacji było przygotowanie misjonarzy, którzy mieli wywalczyć, a później chronić wolność praktykowania wiary katolickiej w krajach gdzie katolicyzm nie jest religią państwową[1].
Do kompetencji Kongregacji Ewangelizacji Narodów należą: seminaria i wychowanie katolickie, biskupi, duchowieństwo i diecezje – wszystko na terenach misyjnych. Obecną nazwę Kongregacja nosi od reformy Kurii Rzymskiej przeprowadzonej przez Jana Pawła II w 1988.
W skład Kongregacji wchodzą obecnie następujące urzędy:
- Komisja ds. Rewizji
- Rada ds. Stosunków między Kongregacją a Międzynarodowymi Uniami Wyższych Przełożonych Zakonów Męskich i Żeńskich
- Papieska Zbiórka na Rzecz Afryki (pro Afris)
- Najwyższy Komitet Papieskich Dzieł Misyjnych
- Papieskie Dzieła Misyjne
- Międzynarodowy Ośrodek Animacji Misyjnej
- FIDES (międzynarodowa agencja informacyjna)
Obecny zarząd kongregacji[edytuj | edytuj kod]
- Prefekt: kard. Luis Antonio Tagle (od 8 XII 2019)
- Sekretarz: abp Protase Rugambwa (od 9 XI 2017)
- Sekretarz pomocniczy: abp Giovanni Pietro Dal Toso (od 9 XI 2017)
- Podsekretarz Kongregacji: Ryszard Szmydki (od 28 IX 2017)
Dotychczasowi prefekci[edytuj | edytuj kod]
- Antonio Maria Sauli (1622)
- Ludovico Ludovisi (1622-1632)
- Antonio Barberini (1632-1671)
- Antonio Marcello Barberini, wiceprefekt (1632-1645?)
- Luigi Capponi, proprefekt (1645–1659)
- Paluzzo Paluzzi-Altieri (1671-1698)
- Carlo Barberini (1698-1704)
- Giuseppe Sacripante (1704-1727)
- Vincenzo Petra (1727-1747)
- Silvio Valenti Gonzaga (1747-1756)
- Giuseppe Spinelli (1756-1763)
- Giuseppe Maria Castelli (1763-1780)
- Leonardo Antonelli (1780-1795)
- Hyacinthe Sigismond Gerdil CRSP (1795-1802)
- Stefano Borgia, proprefekt (1798-1800); prefekt (1802-1804)
- Antonio Dugnani, proprefekt (1804-1805)
- Michele di Pietro (1805-1814)
- Lorenzo Litta (1814-1818)
- Francesco Luigi Fontana CRSP (1818-1822)
- Ercole Consalvi, proprefekt (1822-1823); prefekt (1824)
- Giulio Maria della Somaglia, proprefekt (1823–1824 i ponownie 1824-1826)
- Mauro Capellari OSBCam (1826-1831)
- Carlo Maria Pedicini (1831-1834)
- Giacomo Filippo Fransoni (1834-1856)
- Alessandro Barnabò (1856-1874)
- Alessandro Franchi (1874-1878)
- Giovanni Simeoni (1878-1892)
- Mieczysław Halka Ledóchowski (1892-1902)
- Girolamo Maria Gotti OCD (1902-1916)
- Domenico Serafini OSBCas, proprefekt (1916); prefekt (1916-1918)
- Willem Marinus van Rossum CSSR (1918-1932)
- Pietro Fumasoni Biondi (1933-1960)
- Samuel Stritch, proprefekt (1958)
- Grégoire-Pierre XV Agagianian, proprefekt (1958-1960); prefekt (1960-1970)
- Agnelo Rossi (1970-1984)
- Dermot Ryan, abp Dublina, proprefekt (1984-1985)
- Jozef Tomko, proprefekt (1985); prefekt (1985-2001)
- Crescenzio Sepe (2001-2006)
- Ivan Dias (2006-2011)
- Fernando Filoni (2011-2019)
- Luis Antonio Tagle (od 2019)
Prefekci ds. ekonomicznych[edytuj | edytuj kod]
W latach 1676-1908 Kongregacja Rozkrzewiania Wiary oprócz prefekta generalnego miała jeszcze prefekta do spraw ekonomicznych, zajmującego się finansami Kongregacji.
- Giulio Spinola (1676-1691)
- Ferdinando d’Adda (1694-1697)
- Bandino Panciatici (1697-1718?)
- Sebastiano Antonio Tanara (1718?-1724)
- Bernardino Scotti (1724-1726)
- Niccolò Gaetano Spinola (1726-1735)
- Giorgio Spinola (1735-1739)
- Carlo Rezzonico (1739–1743)
- Prospero Colonna di Sciarra (1743–1763)
- Giovanni Francesco Stoppani (1763–1774)
- Simone Buonaccorsi (1775-1776)
- Antonio Eugenio Visconti (1776–1788)
- Luigi Valenti Gonzaga (1788–1801)
- Giovanni Rinuccini (1801)
- Romoaldo Braschi-Onesti (1801–1817)
- Giovanni Filippo Gallarati Scotti (1817–1819)
- Luigi Ercolani (1819–1825)
- Tommaso Riario Sforza (1826–1830)
- Giacomo Filippo Fransoni, proprefekt (1830-1834)
- Mario Mattei (1834–1843)
- Francesco Saverio Massimo (1843)
- Luigi Amat di San Filippo e Sorso (1843–1846)
- Lorenzo Simonetti (1846–1852)
- Pietro Marini (1852–1858)
- Prospero Caterini (1858–1860)
- Teodolfo Mertel (1860–1863)
- Carlo Sacconi (1863–1867)
- Domenico Consolini (1867–1877)
- Lorenzo Nina (1877-1878)
- Enea Sbarretti (1878–1884)
- Lorenzo Ilarione Randi (1884–1887)
- Gaetano Aloisi Masella (1888-1889)
- Gaetano de Ruggiero (1889-1894)
- Vincenzo Vannutelli (1894–1902)
- Antonio Agliardi (1902–1903)
- Francesco Salesio della Volpe (1903–1908)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ István Kovács. Najbardziej opuszczona mniejszość etniczna na świecie. O Czangach z Mołdawy. „Kresy a mitologia narodowa”. s. 189-201.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ABC chrześcijanina. Mały słownik, Warszawa 1999, s. 311. ISBN 83-85762-95-7
- Leksykon Kościoła katolickiego w Polsce, Bogumił Łoziński (red.), Grzegorz Polak (red.), Marcin Przeciszewski (red.), Warszawa: KAI, 2003, s. 18, ISBN 83-911554-7-1, OCLC 749188015 .