Leonardo Antonelli
| Kardynał biskup | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
6 listopada 1730 |
| Data i miejsce śmierci |
23 stycznia 1811 |
| Dziekan Kolegium Kardynalskiego | |
| Okres sprawowania |
3 sierpnia 1807–23 stycznia 1811 |
| Prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary | |
| Okres sprawowania |
2 maja 1780–25 czerwca 1784 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sakra biskupia |
19 marca 1794 |
| Kreacja kardynalska |
21 lutego 1794 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
19 marca 1794 | ||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Leonardo Antonelli (ur. 6 listopada 1730, zm. 23 stycznia 1811) – włoski duchowny katolicki, kardynał-prezbiter S. Sabinae od 1775, prefekt Kongregacji Rozkrzewiania Wiary 1780–95.
Opowiadał się za zaakceptowaniem wprowadzonej przez rewolucję francuską Konstytucji Cywilnej Duchowieństwa w obawie, że jej odrzucenie może doprowadzić do całkowitego zakazu posługi religijnej we Francji. Biskup Palestriny 1794–1800. Przewodniczył Trybunałowi Sygnatury Apostolskiej 1795–1801. Uczestniczył w konklawe 1799–1800, nowy papież Pius VII mianował go kardynałem biskupem Porto e Santa Rufina, subdziekanem Świętego Kolegium i sekretarzem Świętego Oficjum Inkwizycji. Uczestniczył w przygotowaniach konkordatu między Francją a Stolicą Apostolską 1801, towarzyszył Piusowi VII w jego podróży do Paryża w 1804. Wielki penitencjariusz i archiprezbiter bazyliki laterańskiej od grudnia 1801. W 1807 objął funkcję dziekana Kolegium Kardynalskiego, przechodząc do diecezji suburbikarnej Ostia e Velletri. Prosekretarz Listów Apostolskich i prefekt Kongregacji Indeksu. Po zajęciu Rzymu przez wojska napoleońskie uciekł do Spoleto a następnie do Senigallia, gdzie zmarł.