Fernando Filoni
| |||
| Kardynał biskup | |||
 Fernando Filoni (2019) | |||
| |||
| Kraj działania |  Watykan
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 15 kwietnia 1946 Manduria, Włochy | ||
| Wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie | |||
| Okres sprawowania | od 2019 | ||
| Prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów | |||
| Okres sprawowania | 2011-2019 | ||
| Wyznanie | katolickie | ||
| Kościół | rzymskokatolicki | ||
| Prezbiterat | 3 lipca 1970 | ||
| Nominacja biskupia | 17 stycznia 2001 | ||
| Sakra biskupia | 19 marca 2001 | ||
| Kreacja kardynalska | 18 lutego 2012 Benedykt XVI | ||
| Kościół tytularny | Nostra Signora di Coromoto in S. Giovanni di Dio | ||
Fernando Filoni (ur. 15 kwietnia 1946 w Mandurii) – włoski duchowny, arcybiskup, rzymskokatolicki, prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów w latach 2011-2019, wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie, kardynał od 2012.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
3 lipca 1970 otrzymał święcenia kapłańskie. W 1979 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.
17 stycznia 2001 został mianowany przez Jana Pawła II nuncjuszem apostolskim w Iraku i Jordanii oraz arcybiskupem tytularnym Volturnum. Sakry biskupiej 19 marca 2001 udzielił mu papież Jan Paweł II.
25 lutego 2006 został przeniesiony do nuncjatury na Filipinach. 9 czerwca 2007 został wezwany do Watykanu, gdzie objął stanowisko substytuta do Spraw Ogólnych w Sekretariacie Stanu. Jego następcą został Angelo Becciu. 10 maja 2011, po przejściu na emeryturę kardynała Ivana Diasa został prefektem kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. 6 stycznia 2012 papież Benedykt XVI ogłosił, że abp Fernando Filoni otrzymał nominację kardynalską. Insygnia zostały wręczone 18 lutego 2012 podczas konsystorza. Zna francuski, hiszpański, angielski i portugalski. Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.
Z dniem 28 czerwca 2018 papież Franciszek podniósł go do rangi kardynała biskupa, na równi z pozostałymi kardynałami biskupami diecezji suburbikarnych, pomimo nieprzydzielenia mu żadnej z diecezji podrzymskich[1][2].
8 grudnia 2019 papież Franciszek przeniósł go na urząd wielkiego mistrza Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie, zastępując przechodzącego na emeryturę kardynała Edwina O'Briena[3]. Jego zastępcą na stanowisku prefekta został kardynał Luis Antonio Tagle.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nowi kardynałowie-biskupi (pol.). vaticannews.va/pl.html. [dostęp 2018-06-26].
- ↑ RESCRIPTUM EX AUDIENTIA SS.MI: Rescriptum of the Holy Father Francis by which he has decided to co-opt into the Order of Bishops, equating them in all respects with the Cardinals holding the title of a suburbicarian Church, Cardinals Parolin, Sandri, Ouellet and Filoni, 26.06.2018 (ang.). press.vatican.va. [dostęp 2018-06-26].
- ↑ Rinuncia e nomina del Gran Maestro dell’Ordine Equestre del Santo Sepolcro di Gerusalemme e nomina del Prefetto della Congregazione per l’Evangelizzazione dei Popoli (wł.). press.vatican.va, 2019-12-08. [dostęp 2019-12-08].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy (ang.) [dostęp 2012-02-18]
- Krótka biografia na Catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2012-02-18]
| Poprzednik Giuseppe Ferraioli |
|
Biskup tytularny Volturnum 2001-2012 |
|
Następca Angelo Vincenzo Zani |
| Poprzednik Giuseppe Lazzarotto |
|
Nuncjusz apostolski w Jordanii i Iraku 2001-2006 |
|
Następca Francis Chullikatt |
| ||||||
| Poprzednik Leonardo Sandri |
|
Substytut do Spraw Ogólnych w Sekretariacie Stanu 2007-2011 |
|
Następca Angelo Becciu |
|
| ||||
