Fernando Filoni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Fernando Filoni
Kardynał biskup
Ilustracja
Herb Fernando Filoni Lumen Gentium Christus
Światło narodów - Chrystus
Kraj działania  Watykan
Data i miejsce urodzenia 15 kwietnia 1946
Manduria, Włochy
Prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów
Okres sprawowania od 2011
Substytut do Spraw Ogólnych w Sekretariacie Stanu
Okres sprawowania 2007-2011
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Prezbiterat 3 lipca 1970
Nominacja biskupia 17 stycznia 2001
Sakra biskupia 19 marca 2001
Kreacja kardynalska 18 lutego 2012
Benedykt XVI
Kościół tytularny Nostra Signora di Coromoto in S. Giovanni di Dio
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji 19 marca 2001
Konsekrator Jan Paweł II
Współkonsekratorzy Angelo Sodano
Giovanni Battista Re

Fernando Filoni (ur. 15 kwietnia 1946 w Mandurii) – włoski biskup rzymskokatolicki, prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów, kardynał od 2012.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

3 lipca 1970 otrzymał święcenia kapłańskie. W 1979 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.

17 stycznia 2001 został mianowany przez Jana Pawła II nuncjuszem apostolskim w Iraku i Jordanii oraz arcybiskupem tytularnym Volturnum. Sakry biskupiej 19 marca 2001 udzielił mu papież Jan Paweł II.

25 lutego 2006 został przeniesiony do nuncjatury na Filipinach. 9 czerwca 2007 został wezwany do Watykanu, gdzie objął stanowisko substytuta do Spraw Ogólnych w Sekretariacie Stanu. Jego następcą został Angelo Becciu.

10 maja 2011, po przejściu na emeryturę kardynała Ivana Diasa został prefektem kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. 6 stycznia 2012 papież Benedykt XVI ogłosił, że abp Fernando Filoni otrzymał nominację kardynalską. Insygnia zostały wręczone 18 lutego 2012 podczas konsystorza. Zna francuski, hiszpański, angielski i portugalski.

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.

Z dniem 28 czerwca 2018 papież Franciszek podniósł go do rangi kardynała biskupa, na równi z pozostałymi kardynałami biskupami diecezji suburbikarnych, pomimo nieprzydzielenia mu żadnej z diecezji podrzymskich[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nowi kardynałowie-biskupi (pol.). vaticannews.va/pl.html. [dostęp 2018-06-26].
  2. ↑ RESCRIPTUM EX AUDIENTIA SS.MI: Rescriptum of the Holy Father Francis by which he has decided to co-opt into the Order of Bishops, equating them in all respects with the Cardinals holding the title of a suburbicarian Church, Cardinals Parolin, Sandri, Ouellet and Filoni, 26.06.2018 (ang.). press.vatican.va. [dostęp 2018-06-26].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]


Poprzednik
Giuseppe Ferraioli 		Template-Bishop.svg Biskup tytularny Volturnum
2001-2012 		Template-Bishop.svg Następca
Angelo Vincenzo Zani
Poprzednik
Giuseppe Lazzarotto 		Emblem of the Papacy SE.svg Nuncjusz apostolski w Jordanii i Iraku
2001-2006 		Emblem of the Papacy SE.svg Następca
Francis Chullikatt
p • d • e
Nuncjusze apostolscy na Filipinach
Delegaci apostolscy
Placide-Louis Chapelle (1900–1901) • Donato Sbarretti (1901–1902) • Giovanni Battista Guidi (1902–1904) • Ambrose Agius (1904–1911) • Giuseppe Petrelli (1915–1921) • Guglielmo Piani (1922–1948) • Egidio Vagnozzi (1949–1951)
Nuncjusze apostolscy
Egidio Vagnozzi (1951–1958) • Salvatore Siino (1959–1963) • Carlo Martini (1963–1967) • Carmine Rocco (1967–1973) • Bruno Torpigliani (1973–1990) • Gian Vincenzo Moreni (1990–1999) • Antonio Franco (1999–2006) • Fernando Filoni (2006–2007) • Edward Adams (2007–2011) • Giuseppe Pinto (2011–2017) • Gabriele Caccia (od 2017)
Poprzednik
Leonardo Sandri 		Emblem of the Papacy SE.svg Substytut do Spraw Ogólnych w Sekretariacie Stanu
2007-2011 		Emblem of the Papacy SE.svg Następca
Angelo Becciu
p • d • e
Prefekt Kongregacji Ewangelizacji Narodów
Antonio Maria Sauli (1622) • Ludovico Ludovisi (1622–1632) • Antonio Barberini (1632–1671) • Paluzzo Paluzzi-Altieri (1671–1698) • Carlo Barberini (1698–1704) • Giuseppe Sacripante (1704–1727) • Vincenzo Petra (1727–1747) • Silvio Valenti Gonzaga (1747–1756) • Giuseppe Spinelli (1756–1763) • Giuseppe Maria Castelli (1763–1780) • Leonardo Antonelli (1780–1795) • Hyacinthe Sigismond Gerdil (1795–1802) • Stefano Borgia (1802–1804) • Michele di Pietro (1805–1814) • Lorenzo Litta (1814–1818) • Francesco Luigi Fontana (1818–1822) • Ercole Consalvi (1824) • Giulio Maria della Somaglia (1824–1826) • Mauro Capellari (1826–1831) • Carlo Maria Pedicini (1831–1834) • Filippo Fransoni (1834–1856) • Alessandro Barnabò (1856–1874) • Alessandro Franchi (1874–1878) • Giovanni Simeoni (1878–1892) • Mieczysław Halka Ledóchowski (1892–1902) • Girolamo Maria Gotti (1902–1916) • Domenico Serafini (1916–1918) • Willem Marinus van Rossum (1918–1932) • Pietro Fumasoni Biondi (1933–1960) • Grégoire-Pierre XV Agagianian (1960–1970) • Agnelo Rossi (1970–1984) • Jozef Tomko (1985–2001) • Crescenzio Sepe (2001–2006) • Ivan Dias (2006–2011) • Fernando Filoni (od 2011)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Fernando_Filoni&oldid=53871464”