Latino sine flexione: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycja
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
Rozbudowa, źródło, drobne redakcyjne
m WP:SK+mSI+ToS+Bn, kat.
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 5 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
{{Język infobox
{{Język infobox
|nazwa oryginalna = Latino sine flexione
|nazwa oryginalna = Latino sine flexione
|kraj, region1 =
|obszar =
|liczba =
|liczba mówiących =
⚫
|system pisma = [[alfabet łaciński|łaciński]]
⚫
|pozycja =
|rodzina = [[język sztuczny|języki sztuczne]]
|klasyfikacja =
[[język sztuczny|języki sztuczne]]
|język urzędowy = –
⚫
|rodzaj = [[alfabet łaciński|łaciński]]
|organ regulujący =
|kraj, region2 = —
⚫
|agencja =
|iso1 =
|iso1 =
|iso2 = art
|iso2 = art
⚫
|iso3 =
|sil =
|sil =
|kod =
|kod =
|przymiotnik =
|dialekty =
|język = interlingua
|mapka =
|przymiotnik2 = interlingua
|opis =
⚫
|wikisłownik =
}}
}}
'''Latino sine flexione'''<ref name = rcin>[http://rcin.org.pl/Content/27368/WA004_20700_U11473_Lacina-uproszczona_o.pdf ''Łacina uproszczona (latino sine flexione = interlingua) jako światowy język pomocniczy''] z [http://rcin.org.pl/dlibra Repozytorium Cyfrowego Instytutów Naukowych]</ref><ref name=Jur>{{Cytuj książkę | nazwisko = Jurkowski | imię = Marian | tytuł = Od wieży Babel do języka kosmitów. O językach sztucznych, uniwersalnych i międzynarodowych | wydawca = [[Krajowa Agencja Wydawnicza]] | miejsce = [[Białystok]] | data = 1986 | strony = 64 | isbn = 83-03-01616-6}}</ref>, niekiedy '''latina sine flexione'''<ref>{{Cytuj |tytuł = latina sine flexione |data dostępu = 2018-03-02 |opublikowany = Słownik języka polskiego PWN |url = https://sjp.pwn.pl/sjp/latina-sine-flexione;2565693.html}}</ref><ref>{{Cytuj |tytuł = latina sine flexione |data dostępu = 2018-03-02 |opublikowany = Encyklopedia internetowa PWN |url = https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/latina-sine-flexione;3930815.html}}</ref> ([[łacina|łac.]] „łacina bez [[fleksja|fleksji]]”) – [[język sztuczny|sztuczny język]] opracowany w latach 1903–1904 przez włoskiego matematyka [[Giuseppe Peano|Giuseppego Peano]]<ref name=Jur/>.
'''Latino sine flexione'''<ref name=rcin>[http://rcin.org.pl/Content/27368/WA004_20700_U11473_Lacina-uproszczona_o.pdf ''Łacina uproszczona (latino sine flexione = interlingua) jako światowy język pomocniczy''] z [http://rcin.org.pl/dlibra Repozytorium Cyfrowego Instytutów Naukowych].</ref><ref name=Jur>{{Cytuj książkę |nazwisko = Jurkowski |imię = Marian |tytuł = Od wieży Babel do języka kosmitów. O językach sztucznych, uniwersalnych i międzynarodowych |wydawca = [[Krajowa Agencja Wydawnicza]] |miejsce = Białystok |data = 1986 |strony = 64 |isbn = 83-03-01616-6 |oclc = 31675167}}</ref>, niekiedy '''latina sine flexione'''<ref>{{Cytuj |tytuł = latina sine flexione |data dostępu = 2018-03-02 |opublikowany = Słownik języka polskiego PWN |url = https://sjp.pwn.pl/sjp/latina-sine-flexione;2565693.html}}</ref><ref>{{encyklopedia PWN|id = 3930815|tytuł=latina sine flexione|data dostępu=2018-03-02}}</ref> ([[łacina|łac.]] „łacina bez [[fleksja|fleksji]]”) – [[język sztuczny|sztuczny język]] opracowany w latach 1903–1904 przez włoskiego matematyka [[Giuseppe Peano|Giuseppego Peana]]<ref name=Jur />.


Język ten powstał w oparciu o [[łacina|łacinę]] – Peano przejął wszystkie wyrazy z klasycznej łaciny oraz każdy wyraz, który istniał przynajmniej w dwóch językach pochodzenia łacińskiego, dzięki czemu nie musiał stosować form opisowych, sprawiających kłopot w łacinie<ref name = rcin />. Uważa się go za pierwszą w pełni udaną próbę uproszczenia łaciny<ref name=Jur/>. Współcześnie stosowany bywa w niektórych publikacjach międzynarodowych, między innymi przez astronomów, poza tym jednak jest prawie nieużywany<ref name=Jur/>.
Język ten powstał w oparciu o [[łacina|łacinę]] – Peano przejął wszystkie wyrazy z klasycznej łaciny oraz każdy wyraz, który istniał przynajmniej w dwóch językach pochodzenia łacińskiego, dzięki czemu nie musiał stosować form opisowych, sprawiających kłopot w łacinie<ref name=rcin />. Uważa się go za pierwszą w pełni udaną próbę uproszczenia łaciny<ref name=Jur />. Współcześnie bywa stosowany w niektórych publikacjach międzynarodowych, między innymi przez astronomów, poza tym jednak jest praktycznie nieużywany<ref name=Jur />.


Nazywany był także „interlingua”<ref name=rcin /> lub (dla odróżnienia od [[interlingua|interlinguy IALA]]) „interlingua Peana”<ref>Jorge Luis Borges: [http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Teksty_teoria_literatury_krytyka_interpretacja/Teksty_teoria_literatury_krytyka_interpretacja-r1976-t-n2_(26)/Teksty_teoria_literatury_krytyka_interpretacja-r1976-t-n2_(26)-s177-185/Teksty_teoria_literatury_krytyka_interpretacja-r1976-t-n2_(26)-s177-185.pdf ''Kula Pascala'']. BazHum, 1976, s. 183 [dostęp 2018-03-06].</ref>.
Nazywany był także „interlingwa” bądź (w odróżnieniu od [[Interlingua|„interlingwy-IALA”]]) „interlingwa-Peano”<ref name=Jur/>.


== Przykładowy tekst ==
== Przykładowy tekst ==
''Latino es lingua internationale in occidente de Europa ab tempore de imperio romano, per toto medio aevo, et in scientia usque ultimo seculo. Seculo vigesimo es primo que non habe lingua commune. Hodie quasi omne auctore scribe in proprio lingua nationale, id es in plure lingua neo-latino, in plure germanico, in plure slavo, in nipponico et alio. Tale multitudine de linguas in labores de interesse commune ad toto humanitate constitute magno obstaculo ad progressu.''
''Latino es lingua internationale in occidente de Europa ab tempore de imperio romano, per toto medio aevo, et in scientia usque ultimo seculo. Seculo vigesimo es primo que non habe lingua commune. Hodie quasi omne auctore scribe in proprio lingua nationale, id es in plure lingua neo-latino, in plure germanico, in plure slavo, in nipponico et alio. Tale multitudine de linguas in labores de interesse commune ad toto humanitate constitute magno obstaculo ad progressu.''


Tłumaczenie:<br>Łacina jest językiem międzynarodowym na zachodzie Europy od czasów imperium rzymskiego, przez całe średniowiecze, a w nauce aż do ostatniego [= ubiegłego] wieku. Wiek dwudziesty jest pierwszym, który nie ma wspólnego języka. Dziś prawie wszyscy autorzy piszą we własnych językach narodowych, to jest w wielu językach neołacińskich [= romańskich], wielu germańskich, wielu słowiańskich, japońskim i innych. Taka mnogość języków w pracach o powszechnym znaczeniu dla całej ludzkości stanowi dużą przeszkodę dla postępu.
Tłumaczenie:<br />Łacina jest językiem międzynarodowym na zachodzie Europy od czasów imperium rzymskiego, przez całe średniowiecze, a w nauce aż do ostatniego [= ubiegłego] wieku. Wiek dwudziesty jest pierwszym, który nie ma wspólnego języka. Dziś prawie wszyscy autorzy piszą we własnych językach narodowych, to jest w wielu językach neołacińskich [= romańskich], wielu germańskich, wielu słowiańskich, japońskim i innych. Taka mnogość języków w pracach o powszechnym znaczeniu dla całej ludzkości stanowi dużą przeszkodę dla postępu.


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==
Linia 35: Linia 37:
== Przypisy ==
== Przypisy ==
{{Przypisy}}
{{Przypisy}}

__notoc__
{{Języki sztuczne}}
{{Języki sztuczne}}

{{Kontrola autorytatywna}}


[[Kategoria:Języki sztuczne]]
[[Kategoria:Języki sztuczne]]
[[Kategoria:Języki uproszczone]]

Aktualna wersja na dzień 02:27, 27 gru 2022

Latino sine flexione
Pismo/alfabet

łaciński

Klasyfikacja genetyczna

języki sztuczne

Status oficjalny
język urzędowy –
Organ regulujący Academia pro Interlingua
Kody języka
ISO 639-2 art
ISO 639-3 brak
IETF la-peano
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Latino sine flexione[1][2], niekiedy latina sine flexione[3][4] (łac. „łacina bez fleksji”) – sztuczny język opracowany w latach 1903–1904 przez włoskiego matematyka Giuseppego Peana[2].

Język ten powstał w oparciu o łacinę – Peano przejął wszystkie wyrazy z klasycznej łaciny oraz każdy wyraz, który istniał przynajmniej w dwóch językach pochodzenia łacińskiego, dzięki czemu nie musiał stosować form opisowych, sprawiających kłopot w łacinie[1]. Uważa się go za pierwszą w pełni udaną próbę uproszczenia łaciny[2]. Współcześnie bywa stosowany w niektórych publikacjach międzynarodowych, między innymi przez astronomów, poza tym jednak jest praktycznie nieużywany[2].

Nazywany był także „interlingua”[1] lub (dla odróżnienia od interlinguy IALA) „interlingua Peana”[5].

Przykładowy tekst[edytuj | edytuj kod]

Latino es lingua internationale in occidente de Europa ab tempore de imperio romano, per toto medio aevo, et in scientia usque ultimo seculo. Seculo vigesimo es primo que non habe lingua commune. Hodie quasi omne auctore scribe in proprio lingua nationale, id es in plure lingua neo-latino, in plure germanico, in plure slavo, in nipponico et alio. Tale multitudine de linguas in labores de interesse commune ad toto humanitate constitute magno obstaculo ad progressu.

Tłumaczenie:
Łacina jest językiem międzynarodowym na zachodzie Europy od czasów imperium rzymskiego, przez całe średniowiecze, a w nauce aż do ostatniego [= ubiegłego] wieku. Wiek dwudziesty jest pierwszym, który nie ma wspólnego języka. Dziś prawie wszyscy autorzy piszą we własnych językach narodowych, to jest w wielu językach neołacińskich [= romańskich], wielu germańskich, wielu słowiańskich, japońskim i innych. Taka mnogość języków w pracach o powszechnym znaczeniu dla całej ludzkości stanowi dużą przeszkodę dla postępu.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Łacina uproszczona (latino sine flexione = interlingua) jako światowy język pomocniczy z Repozytorium Cyfrowego Instytutów Naukowych.
  2. ↑ a b c d Marian Jurkowski: Od wieży Babel do języka kosmitów. O językach sztucznych, uniwersalnych i międzynarodowych. Białystok: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1986, s. 64. ISBN 83-03-01616-6. OCLC 31675167.
  3. ↑ latina sine flexione [online], Słownik języka polskiego PWN [dostęp 2018-03-02].
  4. ↑ latina sine flexione, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2018-03-02].
  5. ↑ Jorge Luis Borges: Kula Pascala. BazHum, 1976, s. 183 [dostęp 2018-03-06].
Języki sztuczne
Kategorie języków sztucznych
Międzynarodowe języki pomocnicze
Języki logiczne i filozoficzne
Języki fikcyjnych światów i ludów
Zabawy językowe
Inne
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Latino_sine_flexione&oldid=69138746”