Sona (język sztuczny)

Sona

Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
Języki sztuczne Język sona
Kody języka
Kod ISO 639-3↗	brak
IETF	brak
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język sona – język sztuczny stworzony przez Kennetha Searighta w 1935 r.

Powstanie i wpływy

Searight stworzył język sona jako odpowiedź na europocentryzm rozpowszechnionych wtedy języków sztucznych jak esperanto i ido. Jednocześnie chciał uniknąć stworzenia języka a priori, ponieważ znane wtedy języki tego rodzaju jak solresol czy ro były niepraktyczne.

Na język wpłynęły perski, turecki, arabski, rosyjski, chiński i japoński, a także angielski.

Morfologia i słowotwórstwo

Sona obejmuje 375 słów podstawowych, w tym 360 rdzeni i 15 partykuł, z których można zbudować całe potrzebne słownictwo. Język jest, tak jak japoński, aglutynacyjny (zobacz niżej rako) i wykazuje, jak japoński (i częściowo angielski), silną tendencję do izolacji, co widać w przykładzie z kotem i szczurem.

Przykłady

• xe den jan = Kot bierze szczura.
• jan den xe = Szczur bierze kota.
• xe ru = Kot odchodzi.
• an na sa laba ci Ruso = Ona nie mówi po rosyjsku.
• ra = Mężczyzna.
• ko = Dziecko.
• rako = Chłopiec

Ranjosi jolen (Ojcze nasz)

o paramie ha ci akahuma zia,

o hatu zi ha jo.

o ranmatu inru ha ge o

cutu dani ha

po agama asi po akahuma.

Don ha indiri mie diripana li mie,

ge vonalo ha mie zeda

asi mie vonalo zeda ana mie.

Poua o tu ima ranma ge

nine ge urone

panri ge ire. Inyu ha.

Zobacz też

• toki pona

Literatura

• Kenneth Searight: Sona : an auxiliary neutral language. – Londyn : Paul, Trench, Trubner & Co., 1935 (ang.).

Linki zewnętrzne

• SonaWiki. s94851334.onlinehome.us. [zarchiwizowane z tego adresu (2004-12-07)]. (z materiałami)
• informacje o języku sona w LangMaker.com. langmaker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-01-07)].