Leon Moszczeński
komandor lekarz | |
Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1889 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1909–1940 |
Siły zbrojne |
K.u.K. Kriegsmarine |
Stanowiska |
szef Służby Sanitarnej Dowództwa Floty, szef Szefostwa Sanitarnego Kierownictwa MW |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Leon Lucjan Moszczeński[1] h. Nałęcz (ur. 28 stycznia 1889 w Lisku, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – komandor Marynarki Wojennej II Rzeczypospolitej, doktor wszechnauk lekarskich, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Leon Moszczeński urodził się 28 stycznia 1889 w Lisku[2]. Pochodził z rodziny Moszczeńskich herbu Nałęcz, zamieszkującej w tym mieście[3]. Był synem Ferdynanda Moszczeńskiego h. Nałęcz (1844–1921), aptekarza i burmistrza Liska[2]) oraz Marii z Muszyńskich (1860–1938), inicjatorki powstania i pierwszej prezes koła TSL w Lesku (1898–1907)[4]. Miał braci Mariana (1883–1962), do 1918 oficjała medykamentowego w rezerwie C.K. Obrony Krajowej, odznaczonego Złotym Krzyżem Zasługi Cywilnej z koroną[5], przejął po ojcu aptekę w Lesku[6], Tadeusza (1891–1944), majora aptekarza Wojska Polskiego, zamordowanego na Węgrzech[3][7][8], Stanisława (ur. 1895[9]), Stefana (ur. 1900)[10]. Wraz z rodziną zamieszkiwał w domu przy ul. Pułaskiego w Lesku[11].
Ukończył polska szkołę ludową w Lesku. Do roku szkolnego 1906/1907 kształcił się w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku, gdzie w tym roku był uczniem VII klasy[2][12]. W tym czasie wraz z bratem Tadeuszem zamieszkiwał u Aitala Witoszyńskiego przy ulicy Kolejowej[2]. Później uczył się w C. K. Gimnazjum w Bochni i tam w 1909 zdał maturę. 1 lipca 1913 został wcielony jako jednoroczny ochotnik na pancernik „Ferdynand” c. i k. Marynarki Wojennej. Następnie rozpoczął studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, które ukończył 3 lipca 1915 na Uniwersytecie Karola w Pradze otrzymując stopień doktora wszechnauk lekarskich. Po uzyskaniu dyplomu i otrzymaniu 2 sierpnia 1915 promocji oficerskiej został skierowany na pierwsze stanowisko. W ostatnim okresie I wojny światowej był II oficerem lekarzem na pancerniku SMS „Szent István", do zatopienia okrętu 11 czerwca 1918.
30 października 1918 wszedł w skład Komitetu Polskiego w Poli. Przybył do odrodzonej Polski i 15 stycznia 1919 wstąpił do Wojska Polskiego. Początkowo był oddelegowany do 8 Batalionu Sanitarnego w Toruniu. Został awansowany na stopień majora lekarza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[13][14]. W 1921 objął stanowisko oficera lekarza w Kadrze Szeregowych Floty w Świeciu. Równocześnie wykładał na Tymczasowych Instruktorskich Kursach dla Oficerów w Toruniu. W 1923, 1924 jako oficer nadetatowy 8 Batalionu Sanitarnego był przydzielony jako lekarz do Kadry Marynarki Wojennej w Świeciu, pełniąc stanowisko lekarza[15][16]. W październiku 1926 został przeniesiony do Służby Sanitarnej Kierownictwa Marynarki Wojennej w Warszawie, gdzie służył z tytułem doktora[17]. Został awansowany na stopień podpułkownika lekarza ze starszeństwem z 1 stycznia 1932[18]. Był szefem sanitarnym Dowództwa Floty w Gdyni[19]. Z dniem 9 listopada 1933 został wyznaczony szefem Szefostwa Służby Sanitarnej (szefem sanitarnym) w pionie szefa Służb Kierownictwa Marynarki Wojennej – zastępcy szefa Kierownictwa Marynarki Wojennej[20]. 1 stycznia 1938 otrzymał awans na stopień wojskowy komandora z jednoczesnym przeniesieniem do Korpusu Osobowego Oficerów Służb Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 został 5 września ewakuowany z Warszawy w grupie kontradm. Xawerego Czernickiego. Od 8 do 12 września przebywał w Pińsku, a następnie w Brodach. W wyniku agresji ZSRR na Polskę w dniu 17 września znalazł się w Derażnem. Stamtąd 22 września wraz z dziewięcioma najstarszymi polskimi oficerami został przetransportowany przez żołnierzy Armii Czerwonej do Równego, a później do obozu w Kozielsku[21], w którym znajdował się do 16 kwietnia 1940. Zginął rozstrzelany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu[22]. Zwłok nie zidentyfikowano. Tabliczka epitafijna na Polskim Cmentarzu Wojennym w lesie katyńskim nosi nr 2447. W Katyniu został zamordowany także jego bratanek (syn Mariana), pchor. Adam Moszczeński (ur. 1919), student farmacji[23][24]
Jego żoną była Stefania, z domu Ślepowron-Barańska, z którą miał syna Jana.
Awanse
[edytuj | edytuj kod]- podporucznik starszy asystent lekarza marynarki (niem. Marineoberassistenzarzt) – 2 sierpnia 1915
- porucznik lekarz fregaty (niem. Fregattenärzt) – 26 grudnia 1915[25]
- kapitan lekarz okrętu liniowego (niem. Linienschiffärzt) – 1 sierpnia 1917[26]
- major lekarz – 1922 ze starszeństwem z 1 czerwca 1919
- podpułkownik lekarz – 1 stycznia 1932
- komandor lekarz – 1 stycznia 1938
Postanowieniem nr 112-48-07 Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego z 5 października 2007 został awansowany pośmiertnie do stopnia kontradmirała[27][28]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[29][30].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[31]
- Medal Niepodległości (16 marca 1937)[32]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[33]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[33]
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)[26]
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Tadeusz, Leon i Adam Moszczeńscy zostali upamiętnieni (z inicjatywy Zofii Zubrzyckiej oraz Janiny Witoszyńskiej z Moszczeńskich) symboliczną inskrypcją, wykonaną na tabliczce przez Edwarda Barana i umieszczoną na grobowcu rodziców na cmentarzu w Lesku[34][35].
W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” został upamiętniony przez zasadzenie Dębu Pamięci w Bochni[36].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- awanse generalskie oficerów II Rzeczypospolitej Polskiej z 2007
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W źródłach Gimnazjum w Sanoku był wymieniany jako Leon Lucjan Moszczeński. W ewidencji wojskowej II Rzeczypospolitej był początkowo określany jako Leon Moszczeński II. W 1935 dokonano zmiany imienia z Leon na Leon Lucjan. Stwierdzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 8, s. 61, 1 czerwca 1935. Ponadto w piśmiennictwie pojawia się także forma imienia Leonard Moszczeński, np. w publikacji Morskie Kadry Rzeczypospolitej na podstawie biogramu autorstwa Teresy Sitkiewicz w Wojskowym Przeglądzie Historycznym nr 2 z 1991.
- ↑ a b c d CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 632, 823.
- ↑ a b Józef Budziak. Leskie cmentarze. „Nowiny”. 255, s. 4, 31 października, 1, 2 listopada 1986.
- ↑ Arnold Bajorek: Czterdzieści lat pracy T. S. L. w Lesku. Lesko: 1938, s. 3, 4, 20.
- ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 616.
- ↑ Przed wojną. W: Bolesław Baraniecki: Opowieści leskie. Z pamięci i z fotografii. Olszanica: BOSZ, 2008, s. 79. ISBN 978-83-7576-007-1.
- ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 143-144.
- ↑ Dom (d. apteka) w Lesku. otwartezabytki.pl. [dostęp 2018-03-27].
- ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 613.
- ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1915/16 (zespół 7, sygn. 64). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 388.
- ↑ Arnold Bajorek: Czterdzieści lat pracy T. S. L. w Lesku. Lesko: 1938, s. 4.
- ↑ 24. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1904/1905. Sanok: 1905, s. 60.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1200.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1081.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1168, 1442.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1061, 1310.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 711, 728.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 323.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 895.
- ↑ Kadry 2011 ↓, s. 205, 624.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 414.
- ↑ 20 lat temu otwarto Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu - Redakcja Polska - polskieradio.pl [online], polskieradio.pl [dostęp 2024-06-27] (pol.).
- ↑ Mimo strachu i zagrożeń. W: Bolesław Baraniecki: Opowieści leskie. Z pamięci i z fotografii. Olszanica: BOSZ, 2008, s. 223. ISBN 978-83-7576-007-1.
- ↑ Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej. Adam Moszczeński. Muzeum Katyńskie. [dostęp 2018-03-27].
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. MW 1916 ↓, s. 61.
- ↑ a b Lista starszeństwa c. i k. MW 1918 ↓, s. 65.
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 85, poz. 885
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 3 [dostęp 2024-11-11] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2024-01-09].
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ a b Leon Moszczeński [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-10-22] .
- ↑ Budziak. Dzieje Leska 1918–1939 ↓, s. 145.
- ↑ Ciągle wspominam Lesko. W: Bolesław Baraniecki: Opowieści leskie. Z pamięci i z fotografii. Olszanica: BOSZ, 2008, s. 391. ISBN 978-83-7576-007-1.
- ↑ Leon Moszczeński. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2017-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-01)].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rangsliste der k.u.k. Kriegsmarine, Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 9 grudnia 1916 .
- Rangsliste der k.u.k. Kriegsmarine, Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 27 lipca 1918 .
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jan Kazimierz Sawicki, praca zbiorowa, Kadry Morskie Rzeczypospolitej Tom II Część I – Wyższa Szkoła Morska, Gdynia 1996, ISBN 83-86703-50-4.
- Jan Bohdan Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej, tom I, Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 1997, s. 274–275 (tu data urodzenia: 21 stycznia 1889), ISBN 83-85842-22-5.
- Józef Budziak: Dzieje Leska 1918–1939. Lesko: BOSZ, 2001. ISBN 83-87730-31-9.
- Polska Marynarka Wojenna. Dokumentacja organizacyjna i kadrowa oficerów, podoficerów i marynarzy (1918–1947). W: Jan Kazimierz Sawicki: Kadry morskie Rzeczypospolitej. T. V. Gdynia: 2011. ISBN 978-83-932722-0-4.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Lekarze-oficerowie marynarki wojennej zamordowani w Katyniu. womp.mw.mil.pl, 7 kwietnia 2010. [dostęp 2014-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 marca 2014)].
- Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej. Leon Moszczeński. Muzeum Katyńskie. [dostęp 2018-03-27].
- Absolwenci Uniwersytetu Karola
- Komandorowie II Rzeczypospolitej
- Ludzie urodzeni w Lesku
- Ludzie związani z Bochnią
- Moszczeńscy herbu Nałęcz
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie 8 Batalionu Sanitarnego
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Katyniu
- Polacy odznaczeni Krzyżem Wojskowym Karola
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Polscy lekarze
- Polscy oficerowie austro-węgierskiej marynarki wojennej
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczniowie Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku
- Urodzeni w 1889
- Zmarli w 1940
- Pochowani na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu