Masai Mara
1°17,4′S 35°54,0′E/-1,290000 35,900000
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
1974 |
| Powierzchnia |
1510 km² |
Położenie na mapie Kenii  | |
| 1°17,4′S 35°54,0′E/-1,290000 35,900000
| |
Masai Mara National Reserve (MMNR), także Masai Mara Game Reserve – obszar chroniony w Kenii, północna część ekosystemu Mara–Serengeti, zajmująca obszar o powierzchni 1510 km². Leży na wysokości ponad 1500 m n.p.m.
W 2010 roku obszar chroniony Masai Mara został wpisany na Listę Informacyjną UNESCO w celu zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa obszaru Masai Mara pochodzi od zamieszkujących te tereny Masajów i od nazwy przepływającej rzeki Mara[1].
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Obszar chroniony Masai Mara położony jest na terenie Prowincji Wielkiego Rowu, w dystryktach Narok i Trans-Mara i graniczy z Parkiem Narodowym Serengeti w Tanzanii[2]. Obszar chroniony to jedynie 25% kenijskiej części ekosystemu Mara–Serengeti, pozostałe 75%, zamieszkałe przez społeczności Masajów, nie jest objęte oficjalną ochroną[3].
Obszar chroniony rozciąga się w północno-środkowej części Wielkich Rowów Afrykańskich – jest to szeroka dolina zamknięta od północy skarpą[2], wznoszącą się na ponad 2000 m n.p.m.[4] Środowisko Masai Mara jest zróżnicowane – od sawanny, poprzez lasy akacjowe, bagna, lasy nadrzeczne do scrubu z przewagą akacji oraz roślin z rodzaju Croton i Tarchonanthus[2].
Obszar przecinają rzeki Mara i Talak River[2]. Mara to jedyna nieokresowa rzeka przepływająca przez Masai Mara i Serengeti, zapewniająca źródło wody pitnej podczas pory suchej[5][6]. We wschodniej części obszaru klimat jest bardziej suchy – średnie opady roczne wynoszą tu ok. 800 mm, a w zachodniej bardziej wilgotny ze średnimi opadami w roku ok. 1200 mm[2]. Przez cały rok średnie dzienne temperatury wynoszą 30–35 °C, nocami temperatury rzadko spada poniżej 8 °C[7].
Na ziemi tej mieszkają Masajowie, których zwykle można spotkać podczas wypasu bydła.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Początki obszaru chronionego Masai Mara sięgają 1948 roku, kiedy utworzono tam obszar chroniony dzikiej przyrody (ang. Wildlife Sanctuary); jego powierzchnia była znacznie mniejsza niż obecnego obszaru, lecz obejmowała również tzw. Mara Triangle między Siria Escarpment, granicą z Tanzanią i rzeką Mara[8].
W 1961 roku teren rezerwatu poszerzono do 1831 km², a jego administracją zajęła się rada dystryktu Narok[8].
W 1974 roku teren o powierzchni 1672 km² otrzymał status narodowego obszaru chronionego, a pozostała ziemia została zwrócona lokalnym społecznościom[8]. W 1976 roku po rozmowach między rządem kenijskim a władzami dystryktu, powierzchnię obszaru pomniejszono o tereny na północnym wschodzie, południowym wschodzie i północy do obecnych 1510 km²[8]. Od 1995 roku zarządzanie obszarem sprawują wspólnie władze dystryktu Narok i Trans-Mara[8].
W 2001 roku Mara Triangle przeszedł pod zarządzanie organizacji non-profit Mara Conservancy[8].
W 2010 roku obszar chroniony Masai Mara został wpisany na listę informacyjną UNESCO w celu zgłoszenia do wpisu na listę światowego dziedzictwa UNESCO[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
Na terenie obszaru występuje wiele gatunków dużych roślinożerców – ich gęstość występowania szacowana jest na 240 osobników na km², a biomasa na 30 ton na km²[2]. Liczba większych i mniejszych roślinożerców w ekosystemie Mara szacowana jest na 2,5 miliona[2]. Żyje tu największa na świecie liczba zwierząt występujących na sawannie: 650 tys. gazeli, 62 tys. bawołów, ponad 64 tys. impali, ponad 61 tys. sasebi nadbrzeżnych, 7,5 tys. bawolców krowich, ponad 7 tys. żyraf, 3 tys. elandów i 4 tys. słoni[2], a także krytycznie zagrożony wyginięciem nosorożec czarny[2].
Występuje tu duża liczba drapieżników: lwów, gepardów, hien i likaonów[2]. Są też niezliczone hipopotamy, guźce, dzikany i dzikacze, a także krokodyle, antylopy[2].
Stwierdzono tu ponad 500 gatunków ptaków, m.in. 12 gatunków z rodzaju Cisticola i 53 gatunki szponiastych[2]. Zimuje tu wiele ptaków migrujących, m.in. bocian biały i sieweczka długonoga[2]. Występują tu zagrożone wyginięciem baletnik i czołoczub duży[2].
Przeprawy zwierząt[edytuj | edytuj kod]
W lipcu i sierpniu, ma tu miejsce niezwykły spektakl natury – wielka migracja stad antylop gnu (Connochaetes taurinus) i zebr (Equus burchelli), które co roku przemierzają drogę z równin Serengeti do Masai Mara w poszukiwaniu pożywienia, przeprawiając się przez rzekę Mara[9]. Podczas przepraw ginie rocznie ok. 3 tysiące zwierząt, w większości stratowanych przez napierające na siebie zwierzęta[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J. Onchwati: Sustainable tourism development in the Masai Mara National Reserve, Kenya, East Africa. W: Tourism and Natural Protected Areas. WIT Press, 2013, s. 49-60, seria: Tourism Today. ISBN 978-1-84564-810-7. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o UNESCO: The African Great Rift Valley - The Maasai Mara. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).
- ↑ Matt Walpole, Geoffrey Karanja, Noah Sitati and Nigel Leader-Williams. „IIED Wildlife & Development Series”, 2003. 14. (ang.).
- ↑ Adam Scott Kennedy, Vicki Kennedy: Animals of the Masai Mara. Princeton University Press, 2013, s. 10. ISBN 978-1-4008-4491-3. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).
- ↑ Philip Boon, Paul Raven: River Conservation and Management. John Wiley & Sons, 2012, s. 50-51. ISBN 978-1-119-96196-3. [dostęp 2016-12-17]. (ang.).
- ↑ Michael E. McClain: Surflace Flows For People and Wildlife in the Transboundary Mara River Basin. W: Paolo Paron, Daniel Ochieng Olago, Christian Thine Omuto, Amanda L. Subalusky: Kenya: A Natural Outlook: Geo-Environmental Resources and Hazards. Newnes, 2013, s. 67-81, seria: Developments in Earth Surface Processes. ISBN 978-0-444-59547-8. [dostęp 2016-12-17]. (ang.).
- ↑ Adam Scott Kennedy, Vicki Kennedy: Animals of the Masai Mara. Princeton University Press, 2013, s. 11. ISBN 978-1-4008-4491-3. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Matt Walpole, Geoffrey Karanja, Noah Sitati and Nigel Leader-Williams. „IIED Wildlife & Development Series”, s. x, 2003. 14. (ang.).
- ↑ a b Philip Briggs: Kenya Highlights. Bradt Travel Guides, 2010, s. 122–123. ISBN 978-1-84162-267-5. [dostęp 2016-12-17]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- ORD Group Ltd: Safari Website – Maasai Mara National Reserve. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).
Mapy[edytuj | edytuj kod]
- Masai Mara Map. [w:] Official site [on-line]. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).
- Masai Mara National ReserveMap. [w:] Safarimappers.com [on-line]. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).
- Masai Mara Map. [w:] Wikimapia.org [on-line]. [dostęp 2016-12-18]. (ang.).
- Masai Mara Map showing Lodges & Camps