Przejdź do zawartości

Mirosław Piotrowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy historyka i polityka. Zobacz też: Mirosław Piotrowski – grafik.
Mirosław Piotrowski
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Mirosław Mariusz Piotrowski

Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1966
Zielona Góra

Zawód, zajęcie

historyk, nauczyciel akademicki, polityk

Alma Mater

Katolicki Uniwersytet Lubelski

Stanowisko

poseł do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji (2004–2019)

Partia

Ruch Prawdziwa Europa

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Mirosław Piotrowski przemawia w trakcie „Międzynarodowego Marszu o Wolność” w Warszawie (2021)

Mirosław Mariusz Piotrowski (ur. 9 stycznia 1966 w Zielonej Górze) – polski historyk, nauczyciel akademicki i polityk, doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor nadzwyczajny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, poseł do Parlamentu Europejskiego VI, VII i VIII kadencji (2004–2019), założyciel i przewodniczący ugrupowania Ruch Prawdziwa Europa. Kandydat na urząd prezydenta RP w pierwszych i drugich wyborach w 2020.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1990 ukończył studia na KUL, w 1993 obronił na tej samej uczelni doktorat, w 2001 habilitował się na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2002 za rozprawę habilitacyjną na temat reemigracji Polaków z Niemiec w latach 1918–1939 otrzymał nagrodę Prezesa Rady Ministrów[1]. Był m.in. stypendystą Instytutu Herdera i Fundacji Adenauera. W 2003 objął stanowisko profesora KUL, został kierownikiem Katedry Historii Najnowszej w Instytucie Historii tej uczelni[2]. Prowadzi wykłady w Wyższej Szkole Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Przez szereg lat regularnie współpracował z „Naszym Dziennikiem”, Telewizją Trwam i Radiem Maryja, do kwietnia 2020 jako felietonista w audycji Myśląc Ojczyzna[3]. W pracy naukowej zajął się stosunkami polsko-niemieckimi w XX wieku, europejską chadecją, historią najnowszą Polski (w tym stosunkami państwo-Kościół), organami bezpieczeństwa PRL. Jest inicjatorem i prezesem Stowarzyszenia „Razem dla Lubelszczyzny”. W 2004 został wiceprezesem Klubu Inteligencji Katolickiej w Lublinie.

W 2004, otrzymawszy 48 365 głosów, został posłem do Parlamentu Europejskiego z ramienia Ligi Polskich Rodzin z okręgu obejmującego województwo lubelskie. Brał udział w pracach Komisji Spraw Zagranicznych i Komisji ds. Rozwoju Regionalnego. Rozpoczął organizowanie corocznego konkursu na największy absurd prawny uchwalony przez instytucje Unii Europejskiej. Należał do frakcji Niepodległość i Demokracja, z której w grudniu 2006 przeszedł do Unii na rzecz Europy Narodów (rezygnując też z reprezentowania LPR). W 2009 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, uzyskując 84 904 głosy[4]. W VII kadencji został członkiem grupy Europejscy Konserwatyści i Reformatorzy. Nie przystąpił do PiS, a w styczniu 2012 opuścił delegację tej partii w PE. W 2014 został jednak ponownie jej kandydatem, z powodzeniem ubiegając się o poselską reelekcję z wynikiem 73 465 głosów[5]. Kilka miesięcy po wyborach ponownie wystąpił z delegacji PiS[6].

W 2018 założył partię Ruch Prawdziwa Europa[7] (zarejestrowaną w lutym 2019). W 2019 lubelska lista kandydatów jego ugrupowania do PE została wykreślona przed dniem głosowania. W 2019 bezskutecznie próbował się zarejestrować jako kandydat na senatora w okręgu nr 16[8] (z ramienia KWW Lista Mirosława Piotrowskiego do Senatu, który wystawił trzech innych kandydatów w tych wyborach). Zgłosił swoją kandydaturę w wyborach prezydenckich w 2020[9]. W kwietniu tegoż roku Państwowa Komisja Wyborcza zarejestrowała jego kandydaturę[10]. W tym samym miesiącu Telewizja Trwam i Radio Maryja zakończyły z nim współpracę. Od tej pory swoje felietony Mirosław Piotrowski zaczął udostępniać w serwisie YouTube, profilu na portalu Facebook i oficjalnej stronie internetowej. Przedstawiciele toruńskich mediów założonych przez Tadeusza Rydzyka tłumaczyli, że miało to związek z zarejestrowaniem profesora jako kandydata w wyborach prezydenckich przewidzianych na maj 2020. Uznano, że kandydat na ten urząd nie powinien mieć stałej cotygodniowej audycji, która byłaby przez PKW zapewne uznana za agitację wyborczą[11]. W czerwcu 2020 PKW zarejestrowała jego kandydaturę na kolejne wybory w tymże miesiącu[12]. W pierwszej turze otrzymał 21 065 głosów (0,11%), zajmując ostatnie, 11. miejsce[13]. W drugiej turze nie udzielił poparcia żadnemu z kandydatów.

W 2010 skierował prywatny akt oskarżenia o zniesławienie przeciwko Sławomirowi Poleszakowi w związku z nieprzychylną recenzją jego książki[14], zarzucając mu świadome podawanie nieprawdy[15]. Postępowanie karne w tej sprawie zostało umorzone decyzją sądu rejonowego[16] wobec braku znamion przestępstwa. Na łamach „Gazety Wyborczej” został opublikowany list otwarty krytykujący takie postępowanie Mirosława Piotrowskiego, podpisany przez naukowców z różnych ośrodków akademickich[16]. Głosami czytelników „Kuriera Lubelskiego” wybrany został „Człowiekiem Roku 2014”[17].

W czerwcu 2022 był (obok Grzegorza Brauna i Włodzimierza Korab-Karpowicza) jednym z sygnatariuszy Apelu o pokój w Europie Środkowej. Jego autorzy, odnosząc się do trwającej wówczas inwazji Rosji na Ukrainę, stwierdzili, że przyczynami tej wojny były „strach Rosji przed rozszerzeniem się NATO oraz strach państw sąsiednich przed potęgą Rosji”, a także „wprowadzenie zmian w ustawie językowej na Ukrainie, dyskryminujących językową mniejszość rosyjską”. Oświadczenie to zostało uznane za proputinowskie m.in. przez portale Niezalezna.pl[18] oraz OKO.press[19].

W marcu 2023 zawarł w imieniu Ruchu PE porozumienie o współpracy z Konfederacją Korony Polskiej (partią Grzegorza Brauna), dołączając tym samym do Konfederacji Wolność i Niepodległość[20][21]. W tym samym roku kandydował z jej ramienia do Senatu[22], a w 2024 został jej kandydatem w kolejnych wyborach europejskich[23].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Mirosław Piotrowski jest żonaty, ma czworo dzieci.

Wyniki wyborcze

[edytuj | edytuj kod]
nr Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
1 2004 Liga Polskich Rodzin Parlament Europejski VI kadencji nr 8 48 365 (13,89%)T[24]
2 2009 Prawo i Sprawiedliwość Parlament Europejski VII kadencji 84 904 (22,40%)T[4]
3 2014 Parlament Europejski VIII kadencji 73 465 (18,39%)T[5]
4 2020 KW Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej
Polskiej Mirosława Piotrowskiego 		Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej – 21 065 (0,11%)N[13]
5 2023 Konfederacja Wolność i Niepodległość Senat XI kadencji nr 16 19 594 (10,18%)N[22]
6 2024 Parlament Europejski X kadencji nr 8 58 638 (9,47%)N[23]

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Służba idei czy serwilizm? Zygmunt Felczak i Feliks Widy-Wirski w najnowszych dziejach Polski (1994).
  • Reemigracja Polaków z Niemiec 1918−1939 (2000).
  • Pro Fide et Patriae. Stronnictwo Pracy i Duchowieństwo Kościoła Katolickiego na Lubelszczyźnie po II wojnie światowej (2001).
  • Syndrom PRL-u. Wybór artykułów (2004).
  • Narodowe Siły Zbrojne na Lubelszczyźnie w latach 1944–1947 (2009).
  • Unia jak Titanic. Myśląc Ojczyzna z Parlamentu Europejskiego (2013).
  • Rozmawiajmy o Europie. Myśląc Ojczyzna z Parlamentu Europejskiego (2014).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Powtórka z historii. sprawynauki.waw.pl, 2003-11-25. [dostęp 2010-01-19].
  2. ↑ Pracownicy Instytutu Historii. kul.pl. [dostęp 2015-11-03].
  3. ↑ Magdalena Nałęcz: Wybory 2020. Mirosław Piotrowski bez programu w Telewizji Trwam. Wychodzą na jaw nowe wątki w sprawie. wp.pl, 2020-04-21. [dostęp 2020-05-18].
  4. ↑ a b Obwieszczenie z 8 czerwca 2009 r. o wynikach wyborów posłów do PE przeprowadzonych w dniu 7 czerwca 2009 r. (Dz.U. z 2009 r. nr 88, poz. 729).
  5. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2014-05-27].
  6. ↑ Mirosław Piotrowski o odejściu z delegacji PiS: „Zostałem wypchnięty”. dziennikwschodni.pl, 2014-09-17. [dostęp 2014-09-17].
  7. ↑ Europoseł z Lublina startował z listy PiS, teraz zakłada nową partię. „To może być gra polityczna”. dziennikwschodni.pl, 2018-12-03. [dostęp 2018-12-04].
  8. ↑ Sąd Najwyższy oddalił skargę prof. Mirosława Piotrowskiego. piotrowski.org.pl, 2019-09-13. [dostęp 2019-09-15].
  9. ↑ Wybory prezydenckie. PKW zarejestrowała 15 komitetów wyborczych. tvp.pl, 2020-02-28. [dostęp 2020-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-01)].
  10. ↑ Radosław Opas: Wybory prezydenckie 2020. PKW zarejestrowała 4 ostatnich kandydatów. wp.pl, 2020-04-09. [dostęp 2020-04-09].
  11. ↑ Magdalena Nałęcz: Wybory 2020. Mirosław Piotrowski bez programu w Telewizji Trwam. Wychodzą na jaw nowe wątki w sprawie. wp.pl, 2020-04-21. [dostęp 2020-04-22].
  12. ↑ Obwieszczenie PKW z dnia 12 czerwca 2020 r. o kandydatach na Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w wyborach zarządzonych na dzień 28 czerwca 2020 r.. pkw.gov.pl. [dostęp 2020-06-13].
  13. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2020. [dostęp 2020-06-30].
  14. ↑ Czy recenzja naukowa może być podstawą oskarżenia o zniesławienie?. hfhr.pl, 2011-09-20. [dostęp 2013-02-04].
  15. ↑ Piotrowski – Poleszak: Spór lubelskich historyków w sądzie. kurierlubelski.pl, 2011-03-19. [dostęp 2013-02-04].
  16. ↑ a b Proces za recenzję. Proces za recenzję. Sąd umorzył sprawę historyka z IPN. gazeta.pl, 2011-11-09. [dostęp 2013-02-04].
  17. ↑ Prof. Mirosław Piotrowski Człowiekiem Roku 2014. kurierlubelski.pl, 2015-02-23. [dostęp 2015-02-24].
  18. ↑ Grzegorz Wierzchołowski: Braun, Sykulski i Piotrowski podpisali apel. Chcą zakończenia wojny, o której sprowokowanie oskarżają… Ukrainę. niezalezna.pl, 25 maja 2022. [dostęp 2022-06-28].
  19. ↑ Anna Mierzyńska: Poseł polskiego Sejmu promuje w Warszawie prorosyjskie oświadczenie obwiniające Ukrainę i NATO. OKO.press, 26 czerwca 2022. [dostęp 2022-06-28].
  20. ↑ Prof. Mirosław Piotrowski w KONFEDERACJI! Konferencja prasowa. piotrowski.org.pl, 31 marca 2023. [dostęp 2023-04-01].
  21. ↑ Uroczyste podpisanie umowy o współpracy pomiędzy Konfederacją Korony Polskiej Grzegorza Brauna i Ruchem Prawdziwa Europa prof. Mirosława Piotrowskiego. konfederacja.com.pl, 31 marca 2023. [dostęp 2023-04-01].
  22. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2023. [dostęp 2024-06-10].
  23. ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2024. [dostęp 2024-06-10].
  24. ↑ Serwis PKW – Wybory 2004. [dostęp 2024-06-10].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mirosław_Piotrowski&oldid=73964961”