Modularność

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Modularność – własność obiektów algebraicznych pierwotnie zaobserwowana w teorii grup przez Richarda Dedekinda, stąd znana też jako prawo modularności Dedekinda[a], a następnie przeniesiona na grunt teorii pierścieni i teorii modułów[1]. Naturalnym kontekstem okazała się jednak teoria krat – kraty spełniające tę własność nazwano kratami modularnymi.

Grupy, pierścienie i moduły[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: krata podgrup.

Dla dowolnych podgrup danej grupy, dla których ( jest podgrupą ), zachodzi własność modularności

gdzie mnożenie (oznaczone przez zestawienie) oznacza iloczyn kompleksowy; w notacji addytywnej z kolei własność tam ma postać

przy czym dodawanie oznacza grupę generowaną przez

W tej postaci jest ona prawdziwa dla pierścieni, czy modułów, gdy oznaczają ideały danego pierścienia lub podmoduły ustalonego modułu (przy założeniu jest ideałem/podmodułem oznacza ideał/moduł generowany przez )[b][c]. Wszystko co dotyczy modułów przenosi się bez zmian na przestrzenie liniowe.

Kraty[edytuj | edytuj kod]

Dla krat własność tę można przedstawić w postaci tożsamości: dla dowolnych elementów zachodzi

Można ją wyrazić w słabszej postaci jednego z aksjomatów rozdzielności: dla elementów przy czym zachodzi

Sformułowania są równoważne, gdyż wtedy i tylko wtedy, gdy Jest to w istocie postać opisana w poprzedniej sekcji dla struktur algebraicznych.

Ponieważ w dowolnej kracie prawdziwa jest nierówność

jako że tak jak i są większe lub równe od oraz to prawo modularności jest równoważne

Kraty rozdzielna, projektywna, czy metryczna są kratami modularnymi.

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Wśród przykładów krat modularnych można wymienić kraty podgrup normalnych (permutowalnych/quasi-normalnych)[d] danej grupy, krata podprzestrzeni danej przestrzeni liniowej (podprzestrzeni danej przestrzeni rzutowej), krata ideałów danego pierścienia, czy krata podmodułów danego modułu. We wszystkich tych przypadkach porządkiem częściowym w tych kratach jest zawieranie. Kres dolny to część wspólna zbiorów, zatem kres dolny dowolnej liczby elementów zawsze istnieje; kres górny dowolnego zbioru elementów definiuje się jako W języku algebraicznym kres dolny to podgrupa, podprzestrzeń, ideał lub podmoduł generowane przez wszystkie elementy należące do sumy

Niech będzie grupą, a oraz jej dwiema podgrupami zawartymi jedna w drugiej, dla których Jeżeli jest podgrupą normalną w to oraz pociągają Z prawa modularności wynika bowiem założenie normalności jest niezbędne w celu zagwarantowania, że ma strukturę grupy (jako iloczyny półproste).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Kronecker „modułami” nazywał podgrupy grup abelowych; zob. moduł: Motywacja.
  2. W notacji addytywnej (grupy przemienne, pierścienie lub moduły): niech ponieważ to
    Odwrotnie: niech Jeśli to i istnieją takie że Wówczas oraz (ponieważ ), więc Stąd a zatem Zawieranie przeciwne: jeśli to istnieją wtedy takie oraz że Wtedy ponieważ a więc Skoro zaś to Dlatego co dowodzi
  3. O konieczności założenia przekonuje następujący przykład: niech oraz wtedy oraz przy czym
  4. Dowolna podgrupa grupy przemiennej (abelowej) jest normalna.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Niem. Über die Theorie der ganzen algebraischen Zahlen (1864), fr. Sur la théorie des nombres entiers algébriques (1877), „O teorii algebraicznych liczb całkowitych” Dedekinda.