Momcsilló Tapavicza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Momcsilló Tapavicza
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 października 1872
Nadalj

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 1949
Pula

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Węgry
Igrzyska olimpijskie
brąz Ateny 1896 tenis ziemny
(gra pojedyncza)

Momcsilló Tapavicza (serb. Момчило Тапавица, Momčilo Tapavica; ur. 14 października 1872 w Nadalju, zm. 10 stycznia 1949 w Puli)[1]węgierski tenisista, ciężarowiec i zapaśnik narodowości serbskiej, uczestnik igrzysk olimpijskich w 1896 roku w Atenach.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Żył na terenie dzisiejszej Wojwodiny, która była wtedy częścią Królestwa Węgier. Ukończył gimnazjum w Nowym Sadzie, w 1891 podjął studia architektoniczne i inżynieryjne w Budapeszcie[2].

Został wybrany do reprezentowania Węgier na igrzyskach olimpijskich w Atenach w 1896 roku. Tapavicza zdobył brązowy medal w tenisowym turnieju gry pojedynczej. W pierwszej rundzie pokonał Greka Dimitrisa Frangopulosa, a w ćwierćfinale miał wolny los. W półfinale przegrał z Dimitriosem Kasdaglisem i bez meczu o trzecie miejsce zdobył brązowy medal ex aequo z Grekiem Konstandinosem Paspatisem. W turnieju deblowym nie startował[3][1].

W konkurencji podnoszenia ciężarów oburącz zajął ostatnie miejsce na sześciu startujących, podnosząc 80 kilogramów[3].

W podnoszeniu ciężarów oburącz odniósł kontuzję, przez co zrezygnował z podnoszenia jednorącz i konkurencji lekkoatletycznych. W zapasach Tapavicza, walczący z bandażem na prawej ręce przegrał w pierwszej rundzie ze Stefanosem Christopulosem. Walka była bardzo wyrównana, ale Węgier pierwszy uległ zmęczeniu i poddał się. Tapavicza zajął ostatecznie czwarte miejsce ex aequo z Launcestonem Elliotem[3].

Po igrzyskach zajmował się projektowaniem budynków, m.in. w Nowym Sadzie, w Cetynii, Hercegu Novim. Po wybuchu I wojny światowej wyemigrował wpierw do Austro-Węgier, następnie wyjechał do Rzymu i Lozanny by w końcu znaleźć się w Maroku. Wstąpił tam do Legii Cudzoziemskiej i zaprzyjaźnił się z Francisco Franco, późniejszym autorytarnym władcą Hiszpanii[2][1].

Po wojnie wrócił do Nowego Sadu, prowadził tam własną firmę architektoniczną. W 1948 roku przeniósł się do miasteczka Poreč; Tapavicza przyczynił się do częściowej odbudowy tego miejsca, które ucierpiało wskutek działań wojennych. Zmarł na początku 1949 roku w Puli[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Momcsilló Tapavicza Biographical information, olympedia.org [dostęp 2020-09-01] (ang.).
  2. a b c Zanimljiva istorija: Momčilo Tapavica, naš prvi osvajač olimpijske medalje u tenisu, sport.blic.rs [dostęp 2015-05-22] (serb.).
  3. a b c Momčilo Tapavica, uspešni sportista i arhitekta, topsrbija.com [dostęp 2015-05-22] (serb.).