Brad Gilbert
| Brad Gilbert | |
 |
|
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
| Miejsce zamieszkania | San Rafael, Kalifornia, USA |
| Data i miejsce urodzenia | 9 sierpnia 1961 Oakland, Kalifornia, USA |
| Wzrost | 185 cm |
| Masa ciała | 79 kg |
| Gra | praworęczna |
| Status profesjonalny | 1982 |
| Zakończenie kariery | 1995 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 20 |
| Najwyżej w rankingu | 4 (1 stycznia 1990) |
| Australian Open | 4R (1984) |
| Roland Garros | 3R (1993) |
| Wimbledon | QF (1990) |
| US Open | QF (1987) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 3 |
| Najwyżej w rankingu | 18 (29 września 1986) |
| Australian Open | 2R (1987) |
| Roland Garros | 2R (1987) |
| Wimbledon | 2R (1986) |
| US Open | 2R (1988) |
| Strona internetowa | |
 |
||
| Tenis ziemny | ||
 brąz |
Seul 1988 | singel |
Brad Glibert[1] (ur. 9 sierpnia 1961 w Oakland, Kalifornia) – amerykański trener, komentator tenisowy i zawodowy tenisista.
Trener trzech znanych zawodników: Andre Agassiego, Andy'ego Roddicka i Andy'ego Murraya.
Spis treści
Przebieg kariery[edytuj]
W 1981 występował także w amerykańskim zespole w zawodach Junior Davis Cup. W tym samym roku zdobył złoty medal w deblu na Olimpiadzie Machabejskiej W 1982 otrzymał licencję zawodowego tenisisty. Tego samego roku wygrał swój pierwszy turniej w Tajpej. Trzy lata później zdobył swój pierwszy tytuł w deblu, podczas turnieju w Tel Awiw-Jafa.
Gilbert w 1987 doszedł do ćwierćfinału US Open. W roku 1988 na Letnich Igrzyskach w Seulu zdobył brązowy medal w singlu. Wtedy także powrócił do programu igrzysk tenis ziemny. W 1989 roku wygrał łącznie 5. turniejów w singlu. W 1990 doszedł do finału Wielkiego Szlema, gdzie przegrał z Pete'em Samprasem.
Najwyżej sklasyfikowany wśród singlistów był w styczniu 1990, będąc na 4. miejscu. W klasyfikacji deblistów we wrześniu roku 1986 zajmował 18. pozycję. Karierę tenisową zakończył w 1995
Łącznie na kortach zarobił 5 509 060 dolarów amerykańskich[1].
Napisał również książkę pt. "Zawsze do usług".
Zwycięstwa w turniejach zawodowych[edytuj]
Gra pojedyncza (20)[edytuj]
| Lp | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Finalista | Wynik |
| 1. | 1982 |  Tajpej (1) |
Dywanowa | Craig Wittus |
6:1, 6:4 |
| 2. | 1984 | Columbus |
Twarda | Hank Pfister |
6:3, 3:6, 6:3 |
| 3. | 1984 | Tajpej (2) |
Dywanowa |  Wally Masur |
6:3, 6:3 |
| 4. | 1985 | Livingston (1) |
Twarda | Brian Teacher |
7:6, 6:4 |
| 5. | 1985 | Cleveland |
Twarda | Brad Drewett |
6:3, 6:2 |
| 6. | 1985 |  Tel Awiw-Jafa (1) |
Twarda | Amos Mansdorf |
6:3, 6:2 |
| 7. | 1986 | Memphis |
Dywanowa |  Stefan Edberg |
7:5, 7:6 |
| 8. | 1986 | Livingston (2) |
Twarda | Mike Leach |
6:2, 6:2 |
| 9. | 1986 | Tel Awiw-Jafa (2) |
Twarda | Aaron Krickstein |
7:5, 6:2 |
| 10. | 1986 |  Wiedeń |
Twarda |  Karel Nováček |
3:6, 6:3, 7:5, 6:0 |
| 11. | 1987 | Las Vegas |
Twarda | Eliot Teltscher |
6:2, 6:2 |
| 12. | 1988 | Tel Awiw-Jafa (3) |
Twarda | Aaron Krickstein |
4:6, 7:6, 6:2 |
| 13. | 1989 | Memphis |
Twarda | Johan Kriek |
6:2, 6:2, krecz |
| 14. | 1989 | New Haven |
Twarda | Jim Pugh |
7:5, 6:0 |
| 15. | 1989 | Livingston (3) |
Twarda | Jason Stoltenberg |
6:4, 6:4 |
| 16. | 1989 | Livingston (4) |
Twarda | Stefan Edberg |
6:4, 2:6, 7:6 |
| 17. | 1989 | San Francisco |
Dywanowa | Anders Järryd |
7:5, 6:2 |
| 18. | 1990 |  Rotterdam |
Dywanowa | Jonas Svensson |
6:1, 6:3 |
| 19. | 1990 | Orlando |
Twarda |  Christo Van Rensburg |
6:2, 6:1 |
| 20. | 1990 | Brisbane |
Twarda | Aaron Krickstein |
6:3, 6:1 |
Przypisy
- ↑ a b Brad Gilbert (ang.). atpworldtour.com. [dostęp 14 grudnia 2009].
Bibliografia[edytuj]
- Profil na stronie ATP (ang.). atpworldtour.com. [dostęp 20 sierpnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). itftennis.com. [dostęp 20 sierpnia 2013].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). daviscup.com. [dostęp 20 sierpnia 2013].
Linki zewnętrzne[edytuj]
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
