Mułowiec pensylwański
| Kinosternon subrubrum[1] | |||||
| (Bonnaterre, 1789) | |||||
| |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Typ | |||||
| Podtyp | |||||
| Gromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Nadrodzina | |||||
| Rodzina | |||||
| Rodzaj | |||||
| Gatunek |
mułowiec pensylwański | ||||
| |||||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||||
 | |||||
Mułowiec pensylwański (Kinosternon subrubrum) – gatunek żółwia z rodziny mułowcowatych (Kinosternidae).
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Mułowiec pensylwański to gatunek mały i często trudny do zidentyfikowania. Mierzy 7,6–10,2 cm długości karapaksu. Pancerz jest bezstępkowy, pozbawiony jakiegokolwiek wzoru i ma zmienną barwę od żółtawej do czarnej. Plastron jest duży i ma podwójne zawiasy, może mieć kolor od żółtawego do brązowego, a czasami może mieć ciemny wzór. Podbródek i gardło są żółtawoszare, z prążkami i brązowymi plamkami, natomiast kończyny i ogon są szarawe. Oko i tęczówka mułowca pensylwańskiego jest żółte z ciemnym zmętnieniem, a jego kończyny posiadają błony pławne.
Dieta[edytuj | edytuj kod]
Żółw ten jest wszystkożerny i żywi się owadami, skorupiakami, mięczakami, płazami, padliną i roślinnością wodną. Mniejsze żółwie żerują na małych owadach wodnych, glonach i padlinie, podczas gdy większe mogą żerować na każdym rodzaju pożywienia[3].
Migracje[edytuj | edytuj kod]
Udokumentowano, że żółwie te migrują sezonowo z wyżyn na tereny podmokłe[4][5].
Siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Żółwie te to żółwie słodkowodne występujące w południowo-wschodnich i północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych[5]. Żyją w rzekach, jeziorach i bagnach. Żółwie te preferują stawy z dużą ilością roślinności. Zwierzęta te można zazwyczaj spotkać w strumieniach zasilanych wiosną i preferują czystą, natlenioną wodę. Żółw ten rzadko się wygrzewa, ale jeśli już to na skałach lub gruzach unoszących się na powierzchni wody[6]. Na wolności wolą również obszary piaszczyste i błotniste, ponieważ hibernują, zagrzebując się w błocie. Gad ten preferuje miejsca do zimowania oddalone o około 70 metrów od terenów podmokłych, charakteryzujące się dużą ilością ściółki liściowej i sosnowej oraz niezbyt dużym pokryciem drzew. Zakopują się na krawędziach terenów podmokłych na minimalnej głębokości 1,3 cm pod powierzchnią gleby do maksymalnej głębokości 3 cm[6][7].
Żółwie błotne tolerują również słonawą wodę, dlatego można je spotkać w pobliżu słonych bagien i przybrzeżnych wysp[5].
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Lęgi występują u tego gatunku wczesną wiosną, a następnie składają jaja od maja do początku czerwca[8]. Samica składa od 2 do 5 jaj. Rozmiar lęgów zwiększa się wraz ze wzrostem długości plastronu samicy i mają one miejsce co najmniej 3 razy w ciągu roku.
Rozmnażanie tego gatunku jest bardzo zróżnicowane w zależności od położenia równoleżnikowego. Donoszono, że w przypadku tego gatunku lęgi odbywają się raz w roku w niektórych stanach, a w innych wielokrotnie. W badaniu przeprowadzonym w Karolinie Południowej częstotliwość lęgów w cieplejszych obszarach wynosiła średnio wiele lęgów, ale dwa lęgi rocznie były w przybliżeniu średnią w chłodniejszych regionach stanu[8]. Okres inkubacji jaj może wynosić od 76 do 124 dni. Młode osobniki mają szerszą skorupę niż szerokość jaj, z których się wykluwają, co wskazuje, że pancerz rozwija się natychmiast po wykluciu[9].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Żółw ten występuje w amerykańskich stanach Alabama, Arkansas, Delaware, Floryda, Georgia, Illinois, Indiana, Kentucky, Luizjana, Maryland, Missouri, New Jersey, Nowy Jork, Karolina Północna, Oklahoma, Pensylwania, Karolina Południowa, Tennessee, Teksas i Wirginia[10].
W stanie Indiana żółw ten jest wymieniony jako gatunek zagrożony[11].
Choroby[edytuj | edytuj kod]
W 2014 roku na terenie rzeki Savannah w Aiken w Karolinie Południowej wykryto pierwszy przypadek ranawirusa u tego gatunku. Wirus ten atakuje płazy, ryby i gady i powoduje u zakażonych osobników płytkę nazębną, owrzodzenie i zapalenie spojówek, co ostatecznie prowadzi do śmierci[12].
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnia się 2 podgatunki[13][14]:
- Kinosternon subrubrum subrubrum
- Kinosternon subrubrum hippocrepis
Poprzedni podgatunek, K. s. steindachneri został w 2013 roku podniesiony do rangi gatunku[15].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kinosternon subrubrum, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Kinosternon subrubrum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Virginia Herpetological Society [online], virginiaherpetologicalsociety.com [dostęp 2024-02-02] (ang.).
- ↑ Gerardo Antonio Cordero, Rebecca Reeves, Christopher W. Swarth, Long Distance Aquatic Movement and Home-Range Size of an Eastern Mud Turtle, Kinosternon subrubrum, Population in the Mid-Atlantic Region of the United States, „Chelonian Conservation and Biology”, 11 (1), 2012, s. 121–124, DOI: 10.2744/CCB-0874.1, ISSN 1071-8443 (ang.).
- ↑ a b c Leigh Anne Harden, Steven J. Price, Michael E. Dorcas, Terrestrial Activity and Habitat Selection of Eastern Mud Turtles (Kinosternon subrubrum) in a Fragmented Landscape: Implications for Habitat Management of Golf Courses and Other Suburban Environments, „Copeia”, 2009 (1), 2009, s. 78–84, DOI: 10.1643/CH-08-037, ISSN 0045-8511 (ang.).
- ↑ a b Robert J. Craig, Michael W. Klemens, Susan S. Craig, The Northeastern Range Limit of the Eastern Mud Turtle Kinosternon s. subrubrum (Lacepede), „Journal of Herpetology”, 14 (3), 1980, s. 295, DOI: 10.2307/1563554, ISSN 0022-1511, JSTOR: 1563554.
- ↑ David A. Steen i inni, Terrestrial Movements and Microhabitat Selection of Overwintering Subadult Eastern Mud Turtles (Kinosternon Subrubrum) in Southwest Georgia, „Journal of Herpetology”, 41 (3), 2007, s. 532–535, DOI: 10.1670/0022-1511(2007)41[532:TMAMSO]2.0.CO;2, ISSN 0022-1511 (ang.).
- ↑ a b Nat B. Frazer, J. Whitfield Gibbons, Judith L. Greene, Life History and Demography of the Common Mud Turtle Kinosternon Subrubrum in South Carolina, USA, „Ecology”, 72 (6), 1991, s. 2218–2231, DOI: 10.2307/1941572, ISSN 0012-9658, JSTOR: 1941572.
- ↑ Timothy W. Houseal, John L. Carr, Notes on the Reproduction of Kinosternon subrubrum (Testudines: Kinosternidae) in East Texas, „The Southwestern Naturalist”, 28 (2), 1983, s. 237, DOI: 10.2307/3671393, JSTOR: 3671393.
- ↑ Peter Pritchard i inni, Conservation Biology of Freshwater Turtles and Tortoises, Anders Rhodin (red.), wyd. First, Chelonian Research Foundation, 14 grudnia 2010, DOI: 10.3854/crm.5.000.checklist.v3.2010, ISBN 978-0-9653540-9-7 [dostęp 2024-02-02].
- ↑ Oliver Perry Hay, The amphibians and reptiles of Indiana /, [Irvington, Ind.]: [publisher not identified], 1887, DOI: 10.5962/bhl.title.159256.
- ↑ Me Winzeler i inni, First case of ranavirus and associated morbidity and mortality in an eastern mud turtle Kinosternon subrubrum in South Carolina, „Diseases of Aquatic Organisms”, 114 (1), 2015, s. 77–81, DOI: 10.3354/dao02849, ISSN 0177-5103 (ang.).
- ↑ Turtles of the World, 2010 Update: Annotated Checklist of Taxonomy, Synonymy, Distribution, and Conservation Status [online], Chelonian Research Monographs, No. 5 [zarchiwizowane z adresu 2011-07-17].
- ↑ Kinosternon subrubrum [online], The Reptile Database [dostęp 2024-01-07].
- ↑ Anders Rhodin (red.), Turtles of the world: Annotated checklist and atlas of taxonomy, synonymy, distribution, and conservation status (8th Ed.), wyd. 8. edited, Chelonian Research Monographs, New York: Chelonian Research Foundation, 2017, ISBN 978-1-5323-5026-9.