Mułowiec pensylwański
Kinosternon subrubrum[1] | |||||
(Bonnaterre, 1789) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Nadrodzina | |||||
Rodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek |
mułowiec pensylwański | ||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||||
Mułowiec pensylwański (Kinosternon subrubrum) – gatunek żółwia z rodziny mułowcowatych (Kinosternidae).
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]Mułowiec pensylwański to gatunek mały i często trudny do zidentyfikowania. Mierzy 7,6–10,2 cm długości karapaksu. Pancerz jest bezstępkowy, pozbawiony jakiegokolwiek wzoru i ma zmienną barwę od żółtawej do czarnej. Plastron jest duży i ma podwójne zawiasy, może mieć kolor od żółtawego do brązowego, a czasami może mieć ciemny wzór. Podbródek i gardło są żółtawoszare, z prążkami i brązowymi plamkami, natomiast kończyny i ogon są szarawe. Oko i tęczówka mułowca pensylwańskiego jest żółte z ciemnym zmętnieniem, a jego kończyny posiadają błony pławne.
Dieta
[edytuj | edytuj kod]Żółw ten jest wszystkożerny i żywi się owadami, skorupiakami, mięczakami, płazami, padliną i roślinnością wodną. Mniejsze żółwie żerują na małych owadach wodnych, glonach i padlinie, podczas gdy większe mogą żerować na każdym rodzaju pożywienia[3].
Migracje
[edytuj | edytuj kod]Udokumentowano, że żółwie te migrują sezonowo z wyżyn na tereny podmokłe[4][5].
Siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Żółwie te to żółwie słodkowodne występujące w południowo-wschodnich i północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych[5]. Żyją w rzekach, jeziorach i bagnach. Żółwie te preferują stawy z dużą ilością roślinności. Zwierzęta te można zazwyczaj spotkać w strumieniach zasilanych wiosną i preferują czystą, natlenioną wodę. Żółw ten rzadko się wygrzewa, ale jeśli już to na skałach lub gruzach unoszących się na powierzchni wody[6]. Na wolności wolą również obszary piaszczyste i błotniste, ponieważ hibernują, zagrzebując się w błocie. Gad ten preferuje miejsca do zimowania oddalone o około 70 metrów od terenów podmokłych, charakteryzujące się dużą ilością ściółki liściowej i sosnowej oraz niezbyt dużym pokryciem drzew. Zakopują się na krawędziach terenów podmokłych na minimalnej głębokości 1,3 cm pod powierzchnią gleby do maksymalnej głębokości 3 cm[6][7].
Żółwie błotne tolerują również słonawą wodę, dlatego można je spotkać w pobliżu słonych bagien i przybrzeżnych wysp[5].
Rozmnażanie
[edytuj | edytuj kod]Lęgi występują u tego gatunku wczesną wiosną, a następnie składają jaja od maja do początku czerwca[8]. Samica składa od 2 do 5 jaj. Rozmiar lęgów zwiększa się wraz ze wzrostem długości plastronu samicy i mają one miejsce co najmniej 3 razy w ciągu roku.
Rozmnażanie tego gatunku jest bardzo zróżnicowane w zależności od położenia równoleżnikowego. Donoszono, że w przypadku tego gatunku lęgi odbywają się raz w roku w niektórych stanach, a w innych wielokrotnie. W badaniu przeprowadzonym w Karolinie Południowej częstotliwość lęgów w cieplejszych obszarach wynosiła średnio wiele lęgów, ale dwa lęgi rocznie były w przybliżeniu średnią w chłodniejszych regionach stanu[8]. Okres inkubacji jaj może wynosić od 76 do 124 dni. Młode osobniki mają szerszą skorupę niż szerokość jaj, z których się wykluwają, co wskazuje, że pancerz rozwija się natychmiast po wykluciu[9].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Żółw ten występuje w amerykańskich stanach Alabama, Arkansas, Delaware, Floryda, Georgia, Illinois, Indiana, Kentucky, Luizjana, Maryland, Missouri, New Jersey, Nowy Jork, Karolina Północna, Oklahoma, Pensylwania, Karolina Południowa, Tennessee, Teksas i Wirginia[10].
W stanie Indiana żółw ten jest wymieniony jako gatunek zagrożony[11].
Choroby
[edytuj | edytuj kod]W 2014 roku na terenie rzeki Savannah w Aiken w Karolinie Południowej wykryto pierwszy przypadek ranawirusa u tego gatunku. Wirus ten atakuje płazy, ryby i gady i powoduje u zakażonych osobników płytkę nazębną, owrzodzenie i zapalenie spojówek, co ostatecznie prowadzi do śmierci[12].
Podgatunki
[edytuj | edytuj kod]Wyróżnia się 2 podgatunki[13][14]:
- Kinosternon subrubrum subrubrum
- Kinosternon subrubrum hippocrepis
Poprzedni podgatunek, K. s. steindachneri został w 2013 roku podniesiony do rangi gatunku[15].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kinosternon subrubrum, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Kinosternon subrubrum, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Virginia Herpetological Society [online], virginiaherpetologicalsociety.com [dostęp 2024-02-02] (ang.).
- ↑ Gerardo Antonio Cordero , Rebecca Reeves , Christopher W. Swarth , Long Distance Aquatic Movement and Home-Range Size of an Eastern Mud Turtle, Kinosternon subrubrum, Population in the Mid-Atlantic Region of the United States, „Chelonian Conservation and Biology”, 11 (1), 2012, s. 121–124, DOI: 10.2744/CCB-0874.1, ISSN 1071-8443 (ang.).
- ↑ a b c Leigh Anne Harden , Steven J. Price , Michael E. Dorcas , Terrestrial Activity and Habitat Selection of Eastern Mud Turtles (Kinosternon subrubrum) in a Fragmented Landscape: Implications for Habitat Management of Golf Courses and Other Suburban Environments, „Copeia”, 2009 (1), 2009, s. 78–84, DOI: 10.1643/CH-08-037, ISSN 0045-8511 (ang.).
- ↑ a b Robert J. Craig , Michael W. Klemens , Susan S. Craig , The Northeastern Range Limit of the Eastern Mud Turtle Kinosternon s. subrubrum (Lacepede), „Journal of Herpetology”, 14 (3), 1980, s. 295, DOI: 10.2307/1563554, ISSN 0022-1511, JSTOR: 1563554 .
- ↑ David A. Steen i inni, Terrestrial Movements and Microhabitat Selection of Overwintering Subadult Eastern Mud Turtles (Kinosternon Subrubrum) in Southwest Georgia, „Journal of Herpetology”, 41 (3), 2007, s. 532–535, DOI: 10.1670/0022-1511(2007)41[532:TMAMSO]2.0.CO;2, ISSN 0022-1511 (ang.).
- ↑ a b Nat B. Frazer , J. Whitfield Gibbons , Judith L. Greene , Life History and Demography of the Common Mud Turtle Kinosternon Subrubrum in South Carolina, USA, „Ecology”, 72 (6), 1991, s. 2218–2231, DOI: 10.2307/1941572, ISSN 0012-9658, JSTOR: 1941572 .
- ↑ Timothy W. Houseal , John L. Carr , Notes on the Reproduction of Kinosternon subrubrum (Testudines: Kinosternidae) in East Texas, „The Southwestern Naturalist”, 28 (2), 1983, s. 237, DOI: 10.2307/3671393, JSTOR: 3671393 .
- ↑ Peter Pritchard i inni, Conservation Biology of Freshwater Turtles and Tortoises, Anders Rhodin (red.), wyd. First, Chelonian Research Foundation, 14 grudnia 2010, DOI: 10.3854/crm.5.000.checklist.v3.2010, ISBN 978-0-9653540-9-7 [dostęp 2024-02-02] .
- ↑ Oliver Perry Hay , The amphibians and reptiles of Indiana /, [Irvington, Ind.]: [publisher not identified], 1887, DOI: 10.5962/bhl.title.159256 .
- ↑ Me Winzeler i inni, First case of ranavirus and associated morbidity and mortality in an eastern mud turtle Kinosternon subrubrum in South Carolina, „Diseases of Aquatic Organisms”, 114 (1), 2015, s. 77–81, DOI: 10.3354/dao02849, ISSN 0177-5103 (ang.).
- ↑ Turtles of the World, 2010 Update: Annotated Checklist of Taxonomy, Synonymy, Distribution, and Conservation Status [online], Chelonian Research Monographs, No. 5 [zarchiwizowane z adresu 2011-07-17] .
- ↑ Kinosternon subrubrum [online], The Reptile Database [dostęp 2024-01-07] .
- ↑ Anders Rhodin (red.), Turtles of the world: Annotated checklist and atlas of taxonomy, synonymy, distribution, and conservation status (8th Ed.), wyd. 8. edited, Chelonian Research Monographs, New York: Chelonian Research Foundation, 2017, ISBN 978-1-5323-5026-9 .