Ołeksandr Szowkowski
| |||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Ołeksandr Wołodymyrowycz Szowkowski | ||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||
| Wzrost |
191 cm | ||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||
  
| |||||||||||||||||||||
Ołeksandr Wołodymyrowycz Szowkowski (ukr. Олександр Володимирович Шовковський, ur. 2 stycznia 1975 w Kijowie) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji bramkarza, były reprezentant Ukrainy, trener piłkarski.
Kariera piłkarska
[edytuj | edytuj kod]Kariera klubowa
[edytuj | edytuj kod]Wychowanek DJuSSz Dynama Kijów (od 1983). Pierwszy trener Ołeksandr Czubarow. Następny trener Anatolij Kroszczenko (od 1985) po raz pierwszy postawił Szowkowskiego na bramkę[1]. Bramkarz przez niemal całą karierę związany był z Dynamem Kijów. W grudniu 1992 został włączony do składu Dynama-2 Kijów, a od grudnia 1993, znajdował się w składzie pierwszej drużyny Dynama. Do 2006 sporadycznie grywał w drugim zespole.
6 marca 1994 zadebiutował w Wyszczej lidze w meczu z Kreminiem Krzemieńczuk, zremisowanym 1:1. Z Dynamem święcił największe sukcesy: był dwunastokrotnym mistrzem Ukrainy oraz ośmiokrotnym zdobywcą Pucharu Ukrainy. Również czterokrotnie wywalczył Superpuchar Ukrainy. 10 lipca 1994 zadebiutował w Lidze Mistrzów w meczu z duńskim klubem Silkeborg IF, zremisowanym 0:0. Z kijowskim Dynamem doszedł także do ćwierćfinału Ligi Mistrzów w sezonie 1997/1998 oraz do półfinału w sezonie 1998/1999.
8 lutego 2011 w turnieju Cyprus Cup, w doliczonym czasie gry z Rumunią zastąpił na boisku Andrija Piatowa, przez co stał się najstarszym zawodnikiem w historii ukraińskiej drużyny narodowej – miał 36 lat i 36 dni.
Pierwszy piłkarz, który zaliczył ponad 100 występów dla ukraińskiego zespołu w Pucharze Europy. Według stanu na listopad 2012, był trzecim na liście piłkarzy, którzy rozegrali najwięcej meczów na poziomie pierwszej klasy rozgrywkowej na Ukrainie.
Jeden z czterech bramkarzy w historii piłki nożnej, którzy zagrali 100 i więcej meczów w Lidze Mistrzów (wraz z Ikerem Casillasem, Oliverem Kahnem i Edwinem van der Sarem). W rozgrywkach europejskich pucharów, podczas 33 spotkań zachował czyste konto. Jedyny bramkarz w historii Ligi Mistrzów UEFA, który brał udział w kolejnych 15 sezonach.
W 2014 roku pobił rekord Ołeha Błochina w ilości występów dla Dynama – rozegrał 582 gier w niebiesko-białej koszulce.
30 maja 2015 rozegrał swój 400 mecz w Premier-lidze.
4 czerwca 2015 zagrał swój 600 mecz w barwach Dynama Kijów.
W lidze ukraińskiej rozegrał 443 mecze, w pucharze Ukrainy – 60, w europejskich pucharach – 139 oraz 7 w Superpucharze.
W grudniu 2016 postanowił zakończyć karierę piłkarską[2].
Kariera reprezentacyjna
[edytuj | edytuj kod]13 listopada 1994 zadebiutował w reprezentacji Ukrainy, w meczu towarzyskim z Estonią, wygranym 3:0. Był uczestnikiem Mistrzostw Świata 2006, gdzie reprezentacja Ukrainy doszła do ćwierćfinału. Na niemieckim mundialu zagrał z numerem 1. W pierwszym meczu Ukraińców na mundialu (z Hiszpanią) puścił 4 gole. Znacznie lepiej poszło mu w kolejnych meczach. W serii rzutów karnych, podczas 1/8 finału – w którym Ukraina grała ze Szwajcarią – obronił dwa rzuty karne i został wybrany najlepszym zawodnikiem tego spotkania. Przeszedł do historii piłkarskich Mistrzostw Świata jako pierwszy bramkarz, który nie przepuścił bramek w serii rzutów karnych[3].
4 września 2012 roku, ogłosił zakończenie kariery w reprezentacji Ukrainy.
W październiku 2020, będąc trenerem bramkarzy reprezentacji Ukrainy, wznowił karierę na trzy spotkania reprezentacji, ze względu na wykryte zakażenia koronawirusem SARS-CoV-2 u trzech z czterech powołanych bramkarzy[4].
Kariera trenerska
[edytuj | edytuj kod]3 września 2018 został włączony do kadry trenerskiej reprezentacji Ukrainy[5]. Selekcjoner Andrij Szewczenko poinformował o włączeniu Szowkowskiego do sztabu kadry, powierzając mu funkcję trenera bramkarzy.
Sukcesy i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Sukcesy klubowe
[edytuj | edytuj kod]- mistrz Ukrainy (12×): 1994, 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2003, 2004, 2007, 2009, 2015, 2016
- wicemistrz Ukrainy (5×): 2002, 2005, 2006, 2008, 2010, 2011, 2012
- zdobywca Pucharu Ukrainy (8×): 1996, 1998, 1999, 2000, 2003, 2005, 2006, 2007, 2014, 2015
- finalista Pucharu Ukrainy (3×): 2002, 2008, 2011
- zdobywca Superpucharu Ukrainy (4×): 2004, 2006, 2007, 2009
- finalista Superpucharu Ukrainy (4×): 2004, 2005, 2008, 2011
- zdobywca Pucharu Pierwogo Kanału: 2008
Sukcesy reprezentacyjne
[edytuj | edytuj kod]- ćwierćfinalista Mistrzostw Świata: 2006
Sukcesy indywidualne
[edytuj | edytuj kod]- najlepszy bramkarz Ukrainy (3×): 1999, 2003 i 2004
- w nominacji „Najlepszy piłkarz Ukrainy” nr 2 (1994) i nr 3 (1999)
- najlepszy piłkarz Ukrainy w sezonie 2004/2005 (według gazety „Komanda”)
- wybrany do listy 33 najlepszych piłkarzy Ukrainy: nr 1 (1997, 1998, 1999, 2003, 2004, 2005, 2006), nr 2 (2000, 2007, 2009)
- członek Klubu Ołeksandra Czyżewskiego: 335 meczów
- członek Klubu Jewhena Rudakowa: 282 mecze „na zero”
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- tytuł Mistrza Sportu Ukrainy: 1994
- tytuł Zasłużonego Mistrza Sportu Ukrainy: 2005[6]
- Order „Za zasługi” III klasy: 1999[7]
- Order „Za odwagę” III klasy: 2006[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ СаШо плакал, когда его поставили в ворота [online], ua-football.com, 10 marca 2009 [dostęp 2020-10-07] (ros.).
- ↑ Шовковський залишає Динамо [online], ua-football.com, 12 grudnia 2016 [dostęp 2020-10-07] (ukr.).
- ↑ Andriej Siemjaninow, Двудевятое царство [online], kommersant.ru, 17 lipca 2006 [dostęp 2020-10-07] [zarchiwizowane z adresu 2009-06-28] (ros.).
- ↑ Jakub Pobożniak, 45-letnia legenda znowu w kadrze. 26 lat od debiutu! [online], sport.tvp.pl, 7 października 2020 [dostęp 2020-10-07] (pol.).
- ↑ Екс-голкіпер Динамо увійшов до тренерського штабу збірної України - джерело [online], ua-football.com, 3 września 2018 [dostęp 2020-10-07] (ukr.).
- ↑ Сборная Украины: по заслугам! [online], sport.obozrevatel.com, 15 października 2005 [dostęp 2020-10-08] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-22] (ros.).
- ↑ Łeonid Kuczma, УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ | Про відзначення нагородами України працівників фізичної культури і спорту | від 15 жовтня 1999 року N 1338/99 [online], zakon.rada.gov.ua, 15 października 1999 [dostęp 2020-10-08] (ukr.).
- ↑ Wiktor Juszczenko, УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ | Про відзначення державними нагородами України | від 19 серпня 2006 року N 697/2006 [online], zakon.rada.gov.ua, 19 sierpnia 2006 [dostęp 2020-10-08] (ukr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- O. Shovkovskyi, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-01].
- Ołeksandr Szowkowski w bazie Ukraińskiego Związku Piłki Nożnej (ukr.)
- Ołeksandr Szowkowski w bazie FBref.com (port. • ang. • fr. • wł. • niem. • hiszp.)
- Ołeksandr Szowkowski w bazie Allplayers.in.ua (ukr.)
- Ołeksandr Szowkowski w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
- Ołeksandr Szowkowski w bazie Football Facts (ros.)
- Ołeksandr Szowkowski w bazie National Football Teams (ang.)
- Oleksandr Shovkovskiy, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-21].
|
