Opłata miejscowa
Opłata miejscowa (pot. opłata klimatyczna, lub opłata uzdrowiskowa) – opłata lokalna pobierana na podstawie przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych od osób fizycznych przebywających czasowo w celach wypoczynkowych, turystycznych lub szkoleniowych w miejscowościach o szczególnych walorach uzdrowiskowych, klimatycznych i krajobrazowych[1].
W Polsce pobiera się ją nad morzem m.in. w Gdańsku (2,80 zł), Kamieniu Pomorskim (5 zł), Kołobrzegu (5,40 zł), Mielnie (2,80 zł), Międzywodziu (2,50 zł), Międzyzdrojach (2,80 zł), Rewalu (2,50 zł), Sopocie (5,20 zł), Świnoujściu (5,40 zł) i Wolinie (2,80 zł).
W rejonach górskich są to m.in. Białka- (2 zł) i Bukowina Tatrzańska (2 zł), Duszniki-Zdrój (4,50 zł), Jedlina-Zdrój (4,20 zł), Karpacz (2,80 zł), Kudowa-Zdrój (4,50 zł), Muszyna (5,40 zł), Polanica-Zdrój (4,50 zł), Polańczyk (1,50 zł), Poronin (2 zł), Rabka-Zdrój (4 zł), Rymanów-Zdrój (4 zł), Solina (1 zł), Szczawnica (4 zł), Szczyrk (2,40 zł), Szklarska Poręba (2,80 zł), Ustrzyki Dolne (2 zł) i Górne (1,60 zł), Wisła (2,50 zł), Zakopane (2 zł)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 70).
- ↑ Opłata klimatyczna (miejscowa, uzdrowiskowa) [online], www.psur.pl [dostęp 2023-05-27].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kalkulator opłat klimatycznych w polskich miejscowościach. psur.pl. [dostęp 2014-12-18].